broń chemiczna

BROŃ CHEMICZNA

Basic guide to create an awesome presentation

Prezentacje wykonali: Agata Suska, Maja Cendrowska,Karol Łuczak, Maciek Michalak, Łukasz Mojsa

Broń chemiczna

co to takiego?

Broń chemiczna – jeden z rodzajów broni, w którym podstawowym czynnikiem rażącym jest związek chemiczny o toksycznych właściwościach. Termin ten oprócz tego obejmuje także urządzenia i techniki do jego przenoszenia i aplikowania na polu bitwy.

środki bojowe

pomocnicze

trujące

Z prawnego punktu widzenia

Bojowe środki trujące, zgodnie z Rezolucją nr 687 Rady Bezpieczeństwa ONZ (3 kwietnia 1991), są uznawane za broń masowego rażenia. Protokół genewski (1925) zakazał stosowania bojowych środków trujących, ale nie rozwijania ich produkcji i przechowywania. Dopiero Konwencja o Broni Chemicznej z 1993 r. ostatecznie zakazała badań, produkcji i przechowywania tych środków w każdejformie.

Podział: środki bojowe

pomocnicze

trujące

zazwyczaj nie służą do bezpośredniego rażenia ludzi, lecz do ułatwiania rażenia ich innymi środkami lub eliminacją infrastruktury wroga. Większość tych środków jest legalna w świetle prawa międzynarodowego.

zwykle silnie toksyczne związki chemiczne występujące w temperaturze pokojowej jako gazy lub ewentualnie ciecze, które szybko w tej temperaturze parują, tworząc wystarczające z bojowego punktu widzenia stężenie trujących oparów w powietrzu.

• duszące
• parzące
• krztuszące
• paralityczno-drgawkowe
• psychogazy

• Lakrymatory
• defolianty
• Środki zapalające
• zasłony dymne

Środki trujące - duszące

Środki duszące - zwykle oparte na cyjankach, które na stałe wiążą żelazo hemu i blokują transport tlenu przez krew z płuc do tkanek, powodując tym szybkie obumieranie mózgu i innych kluczowych narządów człowieka na skutek niedotlenienia, co powoduje szybką śmierć. Przykładem może być Cyklon B, czyli cyjanowodór.

Środki trujące - parzące

Na przykład gaz musztardowy (iperyt), które powodują rozległe oparzenia skóry. Środki te zwykle nie zabijają, powodują jednak całkowitą niezdolność do walki, masową panikę i konieczność udzielania pomocy masom poparzonych żołnierzy, co skutecznie dezorganizuje zaplecze wroga.

osoby wrażliwe prosimy o zamknięcie oczu

Środki trujące - krztuszące

takie jak chlor czy fosgen, które silnie podrażniają górne drogi oddechowe, powodując krztuszenie i wymioty. Same w sobie nie są one zbyt skuteczne i szybko zarzucono ich stosowanie, jednak są one stosowane w kompozycji z innymi środkami; Ich efektywność wynika z faktu, że żołnierze narażeni na ich działanie nie są w stanie skorzystać z masek przeciwgazowych, o ile nie założyli ich, zanim środki te do nich dotarły. Najczęściej są one stosowane w kombinacji ze środkami paralityczno-drgawkowymi. Środki paralityczno-drgawkowe – takie jak np. tabun, sarin, cyklosarin, soman czy VX, które działają na układ nerwowy człowieka jako silne neurotransmitery lub odwrotnie, szybko blokując działanie naturalnych neurotransmiterów. Środki te są najgroźniejszym i zarazem najskuteczniejszym bojowym środkiem trującym.

Środki trujące-psychogazy

Środki halucynogenne i usypiające, zwane psychogazami – takie jak LSD czy BZ – które również działają bezpośrednio na układ nerwowy człowieka, nie powodując jednak natychmiastowego zgonu, lecz tylko czasową niedyspozycję uniemożliwiającą skuteczną walkę.

Lakrymatory i defolianty

lakrymatory, czyli gazy bojowe, które wywołują względnie lekkie podrażnienie błon śluzowych i oczu, takie jak gaz łzawiący czy pył pieprzowy. Służą one nie tylko jako wojskowe środki bojowe, ale również jako narzędzia do rozganiania tłumów przez siły policyjno-porządkowe. defolianty – takie jak Agent Orange – które są silnie toksyczne dla roślin i umożliwiają szybkie „oczyszczanie” zalesionych terenów w celu ich odsłonięcia dla dalszych działań bojowych lub w celu uniemożliwienia produkcji żywności.

środki zapalające – takie jak np. napalm – które służą do wzniecania pożarów. zasłony dymne, które są stosowane na polu bitwy w celu wprowadzania elementu zaskoczenia lub pomagają w odwrocie oddziału

Title 2

Title 2

Chlorosiarczan metylCyjanowodórDifenylochloroarsyna Difenylocyjanoarsyna

Difosgen

Eter dichlorometylowy

Bromek ksylilu

Bromocyjanek bezylu Bromometyloetyloketon Bromooctan etylu Chlorek trichlorometylosulfonylu Chloroaceton Chloropikryna Chlorosiarczan metylu

Bromoaceton

Etylodichloroarsyna

Broń użyta podczas I wojny światowej

Difenylocyjanoarsyna

Fosgen Iperyt siarkowy Jodek benzylu Jodooctan etylu Tiofosgen

Chlor

Eter dibromometylowy

Akroleina

Brom

Chlorocyjan

chlorosiarczan etylulorosiarczan

Bromocyjan

Broń chemiczna, a II wojna światowa

Przed wybuchem II wojny światowej wielkie mocarstwa miały ogromne zapasy broni chemicznej dlatego podczas wojny Adolf Hitler nie zdecydował się na użycie tejże broni, ponieważ obawiał się zmasowanego odwetu, zwłaszcza po roku 1943, gdy alianckie lotnictwo panowało nad przestrzenią powietrzną Niemiec. Do końca wojny Brytyjczycy wyprodukowali 3,5 mln pocisków artyleryjskich i ponad 1,8 mln bomb lotniczych napełnionych gazem.

Dla fanów historii - Udokumentowane przypadki użycia broni chemicznej po I wojnie światowej:

1920-1926 – Francuzi i Hiszpanie użyli gazów bojowych przeciw powstańcom w Maroku. 1921 – użycie gazów bojowych na rozkaz marszałka Tuchaczewskiego podczas tłumienia antybolszewickiego powstania tambowskiego. 1930 – Japończycy użyli gazu musztardowego podczas tłumienia powstania Aborygenów tajwańskich w Wushe 1936 – agresja Włoch na Etiopię i użycie iperytu przeciwko oddziałom etiopskim. 1937 – Japończycy kilkakrotnie użyli iperytu i fosgenu przeciwko Chińczykom. 1957–1975 – wojna wietnamska. Wojska amerykańskie używały różnych substancji chemicznych m.in. defoliantów służących do niszczenia roślinności oraz gazów łzawiących i duszących wtłaczanych do tuneli. 1987 – wojna iracko-irańska. Saddam Hussain rozkazał zrzucić na Teheran bomby wypełnione mieszanką sarinu i iperytu. 1988 – użycie przez armię iracką broni chemicznej przeciwko Kurdom w 1988 roku. 20 marca 1995 – użycie sarinu przez członków sekty Najwyższa Prawda do zamachu w tokijskim metrze. Zginęło 12 osób, a ponad 5 500 zostało rannych lub hospitalizowanych. 21 sierpnia 2013 – użycie sarinu w Ghucie podczas wojny domowej w Syrii. 4 kwietnia 2017 - użycie środka o działaniu duszącym i parzącym w mieście Chan Szajchun na północy Syrii.

Agata SuskaMaja Cendrowska Karol Łuczak Łukasz Mojsa Maciek Michalak