Reduta Ordona L1 L2 L3

Adam Mickiewicz

"Reduta Ordona"

"Reduta ordona"

Kim był Ordon?

Czas i miejsce akcji.

Co to jest reduta?

notatka

wersy 1-20

Opowiadanie rozpoczyna się stwierdzeniem, że żołnierzom z najbliższego otoczenia adiutanta nie dano rozkazu strzelania, mogli więc obserwować pole walki. Oddziały Rosjan miały przewagę liczebną. Zostały porównane do sępów, błota. Nacierały na redutę Ordona - "białą, wąską, zaostrzoną". Ten kontrast czerni i bieli świadczy o nacechowaniu emocjonalnym mówiącego, który jest po stronie Ordona a przeciwko Rosjanom. Obrońcy Reduty mieli tylko sześć armat, ale nie przerywano ognia. Strzelano celnie, a efektem była śmierć nacierających.

wersy 29-35

Tu pojawiają się pytania retoryczne, gdzie jest człowiek, który wyprawia na rzeź takie tłumy żołnierzy. Czy może jest wśród walczących, czy dzieli ich odwagę i cierpienie? Nie - to rosyjski car, który przebywa bezpiecznie w swoim pałacu. Los zwykłych żołnierzy jest mu zupełnie obojętny. Jest tak potężny, że każdy jego rozkaz spełniany jest w mig. To tyran, przed którym wszyscy drżą. Przez niego płaczą matki, tracące synów zesłanych na Syberię lub powołanych do wojska.

wersy 36 - 42

Do cara podmiot liryczny zwraca się słowami: "Mocarzu jak Bóg silny, jak szatan złośliwy". Oznajmia, że podczas kiedy drży przed nim cała Europa, tylo Polska urąga jego mocy i staje do walki. Stwierdza też, że korona dawnych królów polskich została przez cara przywłaszczona bezprawnie, zhańbiona, skrwawiona. Nie jest godzien nawet jej dotykać, a co dopiero uzurpować sobie prawo do zakładania jej jako insygnium władzy królewskiej.

wersy 43 - 76

Gorzkie rozważania narratora na temat samowoli cara i jego okrucieństwa przerywa głośne "Ura!" żołnierzy rosyjskich. To znak, że wygywają. I rzeczywiście z reduty padł już ostatni wystrzał armatni. Pewnie skończyły się pociski albo zginęli ostatni, którzy mogli obsługiwać działa. Tyczasem Rosjanie wkraczają w obręb szańca, niczym "robactwo na świeżego trupa".

wersy 77 - 92

Narratorowi pociemniało w oczach z rozpaczy i żalu, a tymczasem jego dowódca obserwujący pole bitwy przez lunetę wyrzekł tragiczne słowa "Stracona". Narrator zobaczył wtedy łzę na jego twarzy. Generał, który miał słaby wzrok, poprosił go, aby zerknął na pole walki i poszukał Ordona. Rzeczywiście, wkrótce narrator ujrzałdowódcę szańca. Ordon coś wykrzykiwał, machał ręką, potem prwał "palną świecę" i skoczył do podziemi reduty. Generał rzekł na to, że najwyraźniej Ordon postanowił wysadzić szaniec, bo w lochach były składy broni i prochów.

wers 93

W kilka sekund potem powietrze rozdarł ogromny huk i błysk.

wersy 94 - 113

Potem zaległa cisza. Przed oczami obserwatorów ukazała się bezkształtna bryła ziemi, w której zostali pogrzebani i obrońcy, i napastnicy reduty Ordona, i wreszcie on sam. Na wieki zbratała ich chwila śmierci, wspólny grób. Ordon został tu nazwany "patronem szańców", ponieważ dokonał dzieła zniszzenia, ale w najlepszej wierze.

wersy 114 - 118

W ostatnich wersach osoba mówiąca stwierdza, że kiedyś, na końcu dziejów, Bóg, tak samo jak Ordon swą redutę, wysadzi Ziemię.

notatka

"reduta ordona"

Jaką funkcję pełnią porównania użyte na początku utworu Adama Mickiewicza?

A. Zwracają uwagę na liczebność rosyjskiej armii.

A. Zwracają uwagę na liczebność rosyjskiej armii.B. Uwypuklają lęk towarzyszący obrońcom reduty. C. Podkeślają sprawność działania rosyjskiej artylerii. D. Uwidaczniają waleczność żołnierzy biorących udział w walce.

"reduta ordona"

Dynamika opisywanych wydarzeń została podkreślona w utworze dzięki nagromadzeniu

A. przysłówkówB. czasowników C. rzeczowników D. przymiotników

B. czasowników

MOTYWY

WALKA

+info

PATRIOTYZM

+info

OJCZYZNA

+info

notatka

Zapisz w zeszycie wszystko, co jest pogrubioną czcionką

Dziękuję

Anita Czernik-Kubiak