Drapieżnictwo i roślinożerność

Drapieżnictwo

Roślinożerność

Start

Drapieżnictwo

Jest to jedna z antagonistycznych zależności międzygatunkowych. Polega ono na tym, że dla jednych organizmów - drapieżników - inne organizmy - ofiary - są pokarmem. Populacja drapieżnika odnosi z tej zależności korzyści, a populacja ofiary ponosi straty.

Przystosowania organizmów do drapieżnictwa

Sposoby polowania

Skradanie się

Wabienie przynętą

Upodabnianie się do podłoża

Atak z urycia

Wzbudzanie zainteresowania

Tworzenie pułapek

Udawanie rośliny

Paraliżowanie ofiary

Znaczenie drapieżników

Drapieżniki polują przede wszystkim na osobniki stare, chore, bardzo młode lub słabe. Drapieżniki pełnią więc ważną funkcję- dokonują selekcji. Taki proces występuje również populacji drapieżników.

Upodabnianie się do podłoża

Kwietnik ma kolor płatków kwiatu, na którym poluje, dlatego jest niewidoczny dla owadów. Pająk ten czeka nieruchomo, aż ofiara usiądzie na kwicie. Wtedy błyskawicznie ją atakuje

Tworzenie pułapek

Niektóre pająki czatują na ofiarę, trzymając w odnóżach niewielką, ale bardzo elastyczną pajęczynę. Kiedy owad znajduje się w pobliżu, zarzucają ją na niego.

Udawanie rośliny

Modliszka storczykowa wyglądem przypomina kwiat storczyka. Siadający na niej owad błyskawicznie staje się pożywieniem modliszki

Paraliżowanie ofiary

Niektóre meduzy żywią się nieostrożnymi rybami, które dotkną ich czułków. Wówczas z komórek parzydełkowych znajdujących się na tych czułkach wystrzeliwują miniaturowe harpuny z paraliżującą cieczą

Skradanie się

Rurecznica ukrywa się za niegroźnymi, większymi od siebie rybami, aby jak najbliżej podpłynąć do swojej ofiary. Dopiero gdy ofiara jest dostatecznie blisko, ryba atakuje.

Wzbudzanie zainteresowania

Niektóre ryby głębinowe na wyrostkach ciała mają narządy świetlne, które przykuwają uwagę ofiar. Gdy te podpłyną dość blisko, ryby je pożerają

Wabienie przynętą

Żółw sępi zdobywa pokarm podstępem. Porusza językiem, na którym znajduje się wyrostek przypominający larwę owada. Gdzie zwabiona nim ryba podpłynie, żółw zamyka dziób i ją zjada.

Atak z ukrycia

Ryby o wydłużonym ciele - mureny - czają się w zakamarkach rafy koralowej. W odpowiednim momencie znienacka wypływają i chwytają przepływającą ofiarę.

Jak nie dać się zjeść?

Upodabnianie się do groźnych gatunkó

Udawanie martwego

Pancerz

Kamuflaż

Kolce

Substancje toksyczne w ciele

Upodabnianie się do groźnych gatunków

Motyl przeziernik osowiec wyglądem przypomina osę. Chociaż nie ma żądła, drapieżniki trzymają się od niego z daleka w obawie przed dotkliwym użądleniem.

Substancje toksyczne w ciele

W skórze drzewołaza lazurowego znajdują się toksyczne substancje, które skutecznie chronią go przed drapieżnikami. Jaskrawe barwy skóry odstraszają dodatkowo potencjalnych napastników.

Kamuflaż

Patyczak wygląda jak część rośliny. Porusza się zazwyczaj bardzo powoli, a na wietrze kołysze się jak gałązka.

Kolce

Ciało najeżki pokrywają łuski przekształcone w kolce. Wystraszona lub zaatakowana potrafi zwiększyć rozmiary przez napompowanie ciała wodą albo powietrzem.

Udawanie martwego

Zaskroniec zwyczajny, kiedy czuje się zagrożony, udaje, że jest martwy. Zniechęca to napastników, którzy żywią się świeżo upolowaną zdobyczą.

Pancerz

W obliczu zagrożenia pancernik zwija się w kulę, której żaden drapieżnik nie jest w stanie rozerwać.

Drapieżnictwo występuje nie tylko w świecie zwierząt, lecz także w świecie roślin. Przykładem jest rosiczka, która chwyta drobne zwierzęta, np. owady, za pomocą liści przekształconych w pułpki. Ofiary są dla rośliny źródłem azotu - dzięki nim rosiczka może rosnąc na glebach ubogich w jego związki. Mimo to jest ona autotrofem i wytwarza podstawowe związki niezbędne do życia w procesie fotosyntezy

03

02

01

Roślinożerność

Roślinożerność to antagonistyczna zależność międzygatunkowa, w której roślinożerca, zgryzając części roślin, odnosi korzyści, a rośliny ponoszą straty.

Znaczenie roślinożerców

Roślinożercy zgryzają tylko część rośliny, co dla niektóych gatunków jest korzystne. Opróćz tego, przyczyniają się oni do rozwoju słabszych gatunków roślin, niezarastaniu łąk i rozsiewania nasion.

Jak rośliny bronią się przed zjedzeniem?

litopsy

pokrzywa

kaktusy

Lulek Czarny

jasnota biała

mak

Kaktusy

Kaktusy mają liście przekształcone w kłujące ciernie. Dzięki temu większość roślinożerców nie jest w stanie ich zjeść.

Pokrzywa

Pokrzywa broni się przed zjedzeniem parzącymi włoskami, które wbijają się w skórę zwierzęcia i uwalniają drażniące substancje.

Litopsy

Litopsy, zwane żywymi kamieniami, są podobne do kamieni, wśród których żyją. Dzięki temu są trudno zauważalne dla roślinożerców.

Jasnota biała

Jasnota biała ma liście przypominające liście pokrzywy. Dzięki temu podobieństwu roślinożercy ją omijają, choć nie wytwarza drażniących substancji.

Lulek czarny

Lulek czarny, aby obronić się przed roślinożercami, wytwarza trujące substancje, które powodują choroby lub śmierć zwierząt.

Mak polny

Mak polny wytwarza związki chemiczne o odstraszającym zapachu i smaku.

Przystosowanie organizmów do roślinności

Przystosowania organizmów do roślinożerności

motyle

ślimaki

termity

świstaki

ptaki

Motyle

Motyle, które żywią się nektarem, mają aparat gębowy w kształcie rozwijanej rurki. Za jego pomocą mogą pobierać pokarm z głębi kwiatu.

Ptaki

Ptaki, które odżywiają się nasionami, np. grubodziób, mają zwykle krótkie i grube dzioby. Dzięki temu mogą miażdżyć nawet twarde łupiny

Świstaki

Siekacze świstaków rosną przez całe życie, dlatego zwierzęta te mogą żywić się nie tylko roślinami zielonymi, lecz także tak twardym pokarmem, jak gałązki.

Termity

W przewodzie pokarmowym termitów, podobnie jak w przewodzie pokarmowym przeżuwaczy, żyją protisty, które rozkładają celulozę. Umożliwiają one termitom odżywianie się drewnem.

Ślimaki

Ślimaki zeskrobują i rozdrabniają pokarm roślinny, głównie liście, za pomocą tarki - narządu przypominjącego język pokryty dużą liczbą ząbków

Dziękujemy za uwagę!

Amelia i Martyna kl.8b