BLACKBOARD AND CHALK

Halina Poświatowska

Biografia

Halina Poświatowska urodziła się w 1935 roku w Częstochowie jako Halina Myga. Tam też ukończyła Liceum im. Juliusza Słowackiego. Zasadniczy rys jej biografii nadała ciężka choroba serca, która nie pozwalała Poświatowskiej na prowadzenie normalnego trybu życia i regularnej edukacji.

+info

Miłość i śmierć

Jej mąż, ma­larz, fo­to­graf i fil­mo­wiec Adolf Ry­szard Po­świa­tow­ski (1930-1956) rów­nież był po­waż­nie cho­ry na ser­ce. Mał­żeń­stwo trwa­ło za­le­d­wie dwa lata – w wie­ku 21 lat Po­et­ka owdo­wia­ła. W roku 1958 przy po­mo­cy m.in. prof. Je­rze­go Alek­san­dro­wi­cza i Po­la­ków w USA wy­je­cha­ła na ope­ra­cję kar­dio­lo­gicz­ną prze­pro­wa­dzo­ną w Fi­la­del­fii. Na­stęp­nie uzy­ska­ła sty­pen­dium w eli­tar­nym Smith Col­le­ge, gdzie ukoń­czy­ła stu­dia ze stop­niem bachelor of arts. Mimo pro­po­zy­cji dok­to­ra­tu w Stan­ford, wró­ci­ła do kra­ju, de­cy­du­jąc się na stu­dia fi­lo­zo­ficz­ne i pra­cę na­uko­wą na Uni­wer­sy­te­cie Ja­giel­loń­skim. De­biu­to­wa­ła w roku 1956 na ła­mach „Ga­ze­ty Czę­sto­chow­skiej”. Za jej od­kryw­cę ucho­dzi kry­tyk i po­eta Ta­de­usz Gie­rym­ski. Pierw­szy zbiór po­ezji za­ty­tu­ło­wa­ny Hymn bałwochwalczy (1958) zo­stał do­brze przy­ję­ty przez kry­ty­ków. Li­ry­ka Ha­li­ny Po­świa­tow­skiej ob­ra­ca­ła się wo­kół te­ma­ty­ki mi­ło­ści i śmier­ci sple­cio­nych ze sobą w ta­jem­ni­cy ludz­kie­go ist­nie­nia. Po­et­ka sta­le pró­bo­wa­ła żyć na prze­kór cho­ro­bie, dą­żąc do mak­sy­mal­ne­go wy­ko­rzy­sta­nia każ­de­go mo­men­tu swe­go kru­che­go i prze­mi­ja­ją­ce­go ży­cia. Chęt­nie za­głę­bia­ła się w swą ko­bie­cość z jej pra­gnie­niem mi­ło­ści i bli­sko­ści, a przy tym sta­łą świa­do­mo­ścią roz­pa­du i umie­ra­nia. U kre­su ży­cia Po­świa­tow­skiej uka­zał się utwór o cha­rak­te­rze au­to­bio­gra­fii Opowieść dla przyjaciela.

Tu leży Izold Jasnowłosa

tu­taj leży Izold ja­sno­wło­sa bia­ła Izold o zło­tym war­ko­czu bar­dzo ja­sno jest w szpi­ta­lu nocą świe­cą ogni­ki oczu trze­po­tli­wy od­dech o ścia­ny tłu­cze się jak uwię­zio­ny ptak na spo­tka­nie wy­bie­ga mu wiatr w ko­ry­ta­rze wą­skie za­błą­ka­ny i wiem że się nie­odwo­łal­nie sta­nie nim obu­dzi okna nowy dzień na szpi­tal­nym łóż­ku zło­ta cień i szept wia­tru poza oknem – Tri­sta­nie

Kiedy Izolda umierała

Kiedy Izolda umierała, Tristan pochylał się nad szpitalnym łóżkiem, ręką miękką i chłodną dotykał rozpalonego czoła. Podawał oddech z własnych ust i piła Izolda życie z oddechu kochanka. Podtrzymywał jej osuwającą się głowę, wąskie szczupłe plecy. Obojczyki wychudłe podnosiły się spiesznie, aby nadążyć za oddechem. Serce biło prędko, nierówno. Izolda zaciskała palce wokół ręki Tristana. Przemów do mnie – prosiła – chcę słyszeć twój głos, jeszcze mogę słyszeć – mówiła. Milczał Tristan i umarła ślepa Izolda przyciskając usta do rąk kochanka. Które miękkie były i chłodne. 1. Nawiązanie do znanego motywu - w jaki sposób zostało przekształcone w utworze? Co różni te dwa utwory? 2. Za pomocą jakich środków stylistycznych autorka zbudowała nastrój wiersza? 3. Jaki metaforyczny sens odczytujesz w przedstawionej historii? Wyciągnij wnioski z analizy.

WRITE YOURSECTION HERE

Lorem ipsum dolor sit amet

A jeśli komuś jeszcze mało poezji...

Dla chętnych (szczególnie dla osób z rozszerzenia) Fragment powieści Marii Kuncewiczowej "Tristan 1946" oraz ćwiczenia.

Wiersz Anny Świrszczyńskiej z ćwiczeniami. Wszystkie utwory warto zapamiętać jako współczesne konteksty do średniowiecznego utworu opowiadającego o tragicznej miłości, która była silniejsza niż śmierć.

+info

+info