TADEUSZ SOPLICA-polski

Postać Tadeusza w utworze Mickiewicza

Spis treści

Ogólne informacje

Charakter

Wygląd zewnetrzyny

Stosunek do przyrody

Komizm

Przemiana

ogólne informacje o bohaterze

• Syn Jacka Soplicy, bratanek Sędziego,
• Jego matka zmarła niedługo po porodzie,
• Dobrze włada szablą,
• Nie lubił się uczyć ("Tępy nie był, lecz mało w naukach postąpił"),
• Dostał tak na imię na cześć Tadeusza Kościszki, ponieważ urodził się w czasie powstania Kościuszkowskiego,
• Przygotowuje się do służby w wojsku.

ogólne informacje o bohaterze

• Dobrze jeździ konno,
• Lubi uczestniczyć w polowaniach,
• Był patriotą, szczególnie cenił polskie tradycje, zywczaje oraz przyrodę,
• Kształcił się w Wilnie, jednak wraca do Soplicowa,
• Najmłodszy przedstawiciel rodu Sopliców,
• Nie miał doświadczenia z kobietami, chciał przeżyć swoją pierwsza miłość.

Wygląd zewnętrzny

• 20 letni mężczyzna( urodzony ok. 1791r),
• Przystojny,
• Dłuższe kręcone włosy,
• Barczysty,
• Lekko otyły, ale bardzo sprawny fizycznie,
• Silne ramiona,
• Szeroki tors.

Wygląd zewnętrzny- cytaty

„Wiedział, że był przystojny, czuł się rześki, młody,A w spadku po rodzicach wziął czerstwość i zdrowie. Nazywał się Soplica ; wszyscy Soplicowie Są, jak wiadomo, krzepcy, otyli i silni, Do żołnierki jedyni, w naukach mniej pilni.”[Ks. I, 627-631]

Wygląd zewnętrzny- cytaty

"Zmierzyła jego postać kształtną i wysoką Jego ramiona silne, jego pierś szeroką I w twarz spojrzała, z której wytryskał rumieniec” [Ks. I, 646-648]

charakter

• Honorowy i odważny (W imieniu swojego stryja i Podkomorzego, wezwał do pojedynku Hrabiego Horeszkę),
• Hojny (zwrócenie wolności chłopom, którzy pracowali na jego ziemiach),
• Niedojrzały,
• Patriota (pragnie walczyć za Polskę),
• Naiwny (dał się uwieźć Telimenie),
• Roztrzepany (pomylił ciotkę Telimenę z 14-sto letnią Zosią),
• Krętactwo,
• Sprytny.

charakter - Odwaga

Tadeusz wykazał się odwagą, gdy major Płut podchmielony chciał zatańczyć z Telimeną mazurka i wziął ją za rękę. Wówczas Tadeusz uderzył go w twarz oraz strzelił w jego stronę, gdy major miał rozciąć go szablą.

charakter- Niedojrzałość

Wielokrotnie dawał przykłady swojej niedojrzałości i młodzieńczej bezczelności. Widać to doskonale w sytuacji, kiedy obrażony potrafił być niegrzeczny wobec Telimeny, ziewał w towarzystwie kobiet i odpowiadał mrukliwie na ich pytania, a nawet wybiegł bez słowa z pokoju i trzasnął drzwiami.

charakter- krętactwo

Krętactwo Tadeusza widać gdy w rozmowie ze stryjem mówi, iż kocha Zosię, lecz z powodu bliskiej relacji z Telimeną niezręcznie mu ją od razu zostawiać i zaręczyć się z Zosią, dlatego chce wyjechać z Soplicowa, gdy nadarza mu się okazja by walczyć za ojczyznę. Po rozmowie z stryjem spotyka Telimenę, której nie mówi prawdy o uczuciach do Zosi oraz prawdziwego powodu wyjazdu.

charakter- krętactwo

"Tadeusz cicho wyszedł opuściwszy głowę, Rozbierał w myśli przykrą ze stryjem rozmowę, Piérwszy raz połajany tak ostro! ocenił Słuszność wyrzutów, sam się przed sobą rumienił. Co począć? jeśli Zosia o wszystkiém się dowie? Prosić o rękę? a cóż Telimena powie? Nie — czuł, że nie mógł dłużéj zostać w Soplicowie." [Ks. VIII, 317-323]

charakter- Spryt

Tadeusz odwraca uwagę Hrabi pokazując na niebo, a sam wykorzystuję moment by chwycić dłoń Telimany niezauważalnie przez innych.

"Hrabia i Telimena poglądali w górę; Tadeusz jedną ręką pokazał im chmurę; A drugą ścisnął zlekka rączkę Telimeny. Kilka już upłynęło minut cichej sceny;" [Ks. III, 654-657]

Stosunek do przyrody

Przyroda w utworze tworzy istotną część swiata przedstawionego. Taduesz był patriotą, wielbił wszystko co związane z narodem. Szczególnie podobałą mu się polska przyroda, zachwycał się nią. W rozmowie z Hrabią i Telimeną bronił polskich krajobrazów i mówił o niej w samych superlatywach.

Stosunek do przyrody

"Czyż nie piękniejsze stokroć wiatr i niepogoda? U nas dość głowę podnieść, ileż to widoków! Ileż scen i obrazów z samej gry obłoków! Bo każda chmura inna: na przykład jesienna Pełznie jak żółw’ leniwa, ulewą brzemienna, I z nieba aż do ziemi spuszcza długie smugi, Jak rozwite warkocze, to są deszczu strugi; Chmura z gradem, jak balon, szybko z wiatrem leci, Krągła, ciemnobłękitna, w środku żółto świeci, Szum wielki słychać wkoło; nawet te codzienne, Patrzcie Państwo, te białe chmurki, jak odmienne!

Zrazu jak stada dzikich gęsi lub łabędzi, A z tyłu wiatr jak sokół do kupy je pędzi; Ściskają się, grubieją, rosną — nowe dziwy! Dostają krzywych karków, rozpuszczają grzywy, Wysuwają nóg rzędy i po niebios sklepie Przelatują, jak tabun rumaków po stepie; Wszystkie białe jak srebro, zmieszały się — nagle Z ich karków rosną maszty, z grzyw szerokie żagle, Tabun zmienia się w okręt i wspaniale płynie Cicho, zwolna, po niebios błękitnej równinie!“"

[Ks. III,634-653]

KOMIZM POSTACI

Komizm postaci – jeden z trzech podstawowych rodzajów komizmu. Próba wywołania reakcji wesołości u odbiorcy sposobem prezentacji konkretnej postaci, przez szczególne uwypuklenie jej charakterystycznych cech. -

KOMIZM POSTACI

Komiczna natura przejawia się już w pierwszych scenach, gdy przyjeżdża do Soplicowa z zamiarem nabrania sił przed wstąpieniem do wojska, do czego namawiał go Stryj na wyraźne życzenie ojca. Dlatego też zachowaniem Tadeusza rządzi często chęć poswawolenia:"Z góry już robił projekt, że sobie pozwoli Używać na wsi długo wzbronionej swobody Duszę czystą, myśl żywą i serce niewinne, Ale razem niemałą chętkę do swywoli." [Ks. I, 623 – 626]

KOMIZM POSTACI

Relacja Tadeusza z Telimena jest idealnym przykładem manipulacji w powieści. Kobieta robi z nim co chce, np. dając mu klucz prawdopodobnie do jej pokoju oraz liścik wiedząc, że Tadeusz zrobi to co ona miała na myśli.Gdy po kłótni z Telimeną zauważył ją w Świątyni Dumania, gdy obeszły ją mrówki to od razu zapomniał o złości i szybko pogodził się z kobietą.

KOMIZM POSTACI

„ Nie mógł jej swej pomocy Tadeusz odmowić. Oczyszczając sukienkę, aż do nóg się zniżył, Usta trafem ku skroniom Telimeny zbliżył — W tak przyjaznej postawie, choć nic nie mówili O rannych kłótniach swoich, przecież się zgodzili, I nie wiedzieć, jak długo trwałaby rozmowa, Gdyby ich nie przebudził dzwonek z Soplicowa.” [Ks. V, 282-288]

KOMIZM POSTACI

Brak doświadczenia z kobietami skutkuję pomyleniem młodzitkiej Zosi z drosłą Telimeną, co autor tłumaczy tak: „Lecz młodzież o piękności metrykę nie pyta, Bo młodzieńcowi młodą jest każda kobieta, Chłopcowi każda piękność zda się rowiennicą, A niewinnemu każda kochanka dziewicą”

[Ks. I, 614-617]

KOMIZM POSTACI

"Więc rozwiązane widział swych domysłów tajnie! Więc było przeznaczono, by przy jego boku Usiadła owa piękność, widziana w pomroku! Wprawdzie zdała się teraz wzrostem dorodniejsza, Bo ubrana, a ubiór powiększa i zmniejsza. I włos u tamtej widział krótki, jasnozłoty, A u tej krucze, długie, zwijały się sploty. Kolor musiał pochodzić od słońca promieni, Któremi przy zachodzie wszystko się czerwieni. Twarzy wówczas nie dostrzegł, nazbyt rychło znikła, Ale myśl twarz nadobną odgadywać zwykła; Myślił, że pewnie miała czarniutkie oczęta, Białą twarz, usta kraśne, jak wiśnie bliźnięta; U tej znalazł podobne oczy, usta, lica. W wieku możeby była największa różnica: Ogrodniczka dziewczynką zdawała się małą, A pani ta niewiastą już w latach dojrzałą;" [Ks. I,597-613]

KOMIZM

Pomimo, iż Tadeusz zauważył różnicę wzrostu, koloru włosów oraz oczu czy też wieku pomiędzy kobietą widzianą przez okno, a tą,która przybyła na obiad. Dopiero w księdze V z przerażeniem odkrywa swój błąd i reaguję dość wybuchowo i nie uprzejmię w stosunku do Telimeny.

KOMIZM

„Wreszcie czas upatrzywszy, ku niemu podbiega:„Czy zdrów? dla czego smutny?“ — pyta się, nalega, Napomyka o Zosi, zaczyna z nim żarty. Tadeusz nieruchomy, na łokciu oparty, Nic nie gadając, marszczył brwi i usta krzywił: Tem bardziej Telimenę pomieszał i zdziwił. Zmieniła więc natychmiast twarz i ton rozmowy, Powstała zagniewana i ostremi słowy Poczęła nań przymówki sypać i wyrzuty. Porwał się i Tadeusz, jak żądłem ukłuty; Spojrzał krzywo, nie mówiąc ani słowa, splunął, Krzesło nogą odepchnął i z pokoju runął, Trzasnąwszy drzwi za sobą. Szczęściem, że tej sceny Nikt z gości nie uważał, oprócz Telimeny. „ [Ks. V, 223-236]

KOMIZM-kłótnia z telimeną

Podczas kłótni z Telimeną, kobieta przyznaje się, że pdosłuchała rozmowy Tadeusza ze Stryjem i wie o jego uczuciach do Zosi.  "Słuchałam pode drzwiami stryja! Więc to dziecko, Zosia wpadła ci w oko? i na nią zdradziecko Dybiesz? Zaledwieś jedną nieszczęsną oszukał, A jużeś pod jej okiem nowych ofiar szukał! Uciekaj, lecz cię moje dosięgną przekleństwa; Lub zostań, wydam światu twoje bezeceństwa. Twe sztuki już nie zwiodą innych, jak mnie zwiodły! Precz! gardzę tobą! jesteś kłamca, człowiek podły!“" [Ks.VIII, 520-527]

komizm- kłótnia z telimeną

"Na obelgę śmiertelną dla uszu szlachcica, I której żaden nigdy nie słyszał Soplica, Zadrżał Tadeusz, twarz mu pobladła jak trupia, Tupnąwszy nogą, usta przyciąwszy, rzekł: „Głupia!“" [Ks. VIII, 528-531] Bardzo emocjonalnie reaguję, gdy Telimena nazywa go podłym człowiekiem. Po tej rozmowie, Tadeusz uświadamia sobie, iż skrzywdził kobietę i postanawia się zabić- chciał utopić się w błocie.

KOMIZM-Próba zabójstwa tadeusza

"Wpadł w rozpacz, i nie widział innego sposobu, Chyba ucieczkę prędką, — gdzie? chyba do grobu!  Więc kułak przycisnąwszy na schylonem czole, Biegł ku łąkom, gdzie stawy błyszczały się w dole, I stanął nad błotnistym. W zielonawe tonie Łakomy wzrok utopił, i błotniste wonie Z rozkoszą ciągnął piersią i otworzył usta Ku nim. Bo samobójstwo, jak każda rozpusta Jest wymyślną; on w głowy szalonym zawrocie, Czuł niewymowny pociąg utopić się w błocie." [Ks. VIII, 556-565]

PRZEMIANA

Od momentu, kiedy Tadeusz zdał sobie sprawę z tego, że kocha Zosię, a nie Telimenę, zaszła w nim wewnętrzna przemiana. Zamiast bezmyślnie oddawać swoje życie (próba samobójstwa w błocie) wolał pójść w bój i walczyć o wolność Ojczyzny. Postanowił wstąpić do legionów, by w ten sposób przyczynić się słusznej sprawie. Taką postawę wyniósł z domu Sędziego, gdzie wychowywano go zgodnie z duchem patriotyzmu. Można się domyślać, że dał z siebie wszystko w czasie bitwy, ponieważ wrócił do Soplicowa z ręką w temblaku. Po powrocie z boju wyraźnie widać, że zmężniał i dojrzał, czego przejawem jest podjęcie decyzji o uwolnieniu chłopów czy też daniu wybór Zosi o ich zaręczynach.

Temblak to stabilizator ortopedyczny stosowany w celu unieruchomienia kończyn górnych po zwichnięciach, złamaniach. Taki stabilizator służy do podwieszenia i utrzymania ręki w pozycji zgiętej w łokciu.

PRZEMIANA

"Ach, dobry Stryju, byłbym najszczęśliwszy z ludzi, Gdyby mi Zosia była dzisiaj zaręczona, Gdybym wiedział, że to jest moja przyszła żona. Przecież powiem otwarcie: dziś te zaręczyny Do skutku przyjść nie mogą, są różne przyczyny... Nie pytaj więcej... Jeśli Zosia czekać raczy, Może mnie wkrótce lepszym, godniejszym obaczy, Może stałością na jej wzajemność zarobię, Może troszeczką sławy me imię ozdobię, Może wkrótce w ojczyste wrócim okolice; Wtenczas, Stryju, wspomnę ci twoje obietnice, Wtenczas, na klęczkach drogą powitam Zosienkę, I jeśli będzie wolna, poproszę o rękę. Teraz porzucam Litwę może na czas długi, Może Zosi tymczasem podobać się drugi: Więzić jej woli nie chcę; prosić o wzajemność, Na którąm nie zasłużył, byłaby nikczemność“. "

[Ks. X,293-309]

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ! :) DOMINIKA MITURA WIKTORIA TUTKAJ