polonez

start

"Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie. Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem."

Księga XII polonez

Obrazy

"Poloneza czas zacząć"

Na czym polegał polonez?

Co to polonez?

Start

Koniec

informacje

Polonez

Polonez jest Polskim tańcem narodowym , dawniej reprezentacyjny taniec dworski wywodzący się z kultury ludowej – stanowi swoiste zwieńczenie ( jako ostatni i najważniejszy etap pracy) „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Taniec ten, odbywający się wedle ściśle określonych reguł, hierarchiczny, można także odbierać jako ostateczne przypieczętowanie ładu, który zapanował w Soplicowie po ostatnim zajeździe na Litwie.

Co to jest polonez?"Pan Tadeusz"

Taniec ten utrzymywany jest w metrum trójdzielnym, tempie umiarkowanym i rytmice ósemkowej z dwiema szesnastkami na „i” pierwszej miary; korowód Par (długi szereg osób posuwających się jedna za drugą), przemieszczając się krokiem dostojnego chodu po liniach krętych i prostych dobieranych przez prowadzącego. Od początku XIX wieku uznawany jest powszechnie za najstarszy taniec narodowy, którego forma kultywowana wśród warstw wyższych stanowiła uszlachetnioną wersję tańców obecnych od wieków w polskim społeczeństwie.

"Pan Tadeusz"

Na czym polega polonez?

Section

rozpoczął taniec, prowadząc Zosię. Czynił to jakby od niechcenia, delikatnie, lecz w pełni świadomie. Czasem zmienia tempo, czasem przepuszcza innych. Równolegle prowadzi jedyny w swoim rodzaju dialog z partnerką - oparty jest on na spojrzeniach i gestach. Można odnieść wrażenie, iż Podkomorzy bawi się z pozostałymi parami, jakie podążają za nim i Zosią. Z łatwością i finezją zmienia kierunek, wprawiając innych w zdumienie. W końcu zaczynają pojawiać się okrzyki: Ach, to może ostatni! patrzcie, patrzcie, młodzi, / Może ostatni, co tak poloneza wodzi! Zosia odziana była w tradycyjny strój ludowy, zaś Podkomorzy miał na sobie czerwony buty, suty pas, do którego przypięta była błyszcząca karabela, oraz konfederatkę z czaplimi piórami. W pląsie podkręcał wąsa, zdejmował i nakładał czapkę, kładł dłoń na rękojeści swej broni. Za prowadzącą parą szły kolejne. W ten sposób tworzył się imponujący mnogością barw i rozbłysków wąż. Zataczał on kolejne koła, a stroje – czy to żołnierskie, czy damskie – przykuwały oczy i mamiły mnóstwem barw. W tym momencie wprowadzony zostaje zręczny kontrapunkt, czyli opis kaprala Dobrzyńskiego Saka. Mężczyzna stoi smutny, wspominając dawne starania o rękę Zosi. Jednak narrator szybko powraca do rozpędzonego korowodu. Żona Tadeusza, w swej zielonej sukni z kwiecistymi zdobieniami, tańczy z radością. Teraz to ona przewodzi ceremonii - Rządząc tańcem, jak anioł nocnych gwiazd obrotem. Podkomorzy już dawno nie dotrzymuje jej towarzystwa, kolejni chętni odbili urodziwą pannę młodą, pragnąc choć przez chwilę stanąć u jej boku. Jednak nie zaprowadziło to chaosu, wszystko wciąż odbywało się w ścisłym porządku. W końcu Zosia staje u boku Tadeusza. Gdy młodzi spotykają się, koło zdaje się być zamknięte. Wtedy panna młoda zakończyła tana i ruszyła do stołu, by nalać gościom kielichy.

Marszałek ceremoni - Wojski,usadził wszystkich przy stole. sędzia wraz z Tadeuszem i zosią zajmowali się gośćmi na dziedzińcu.było pełno rozmaitych potraw.z czasem przybył też maciej dobrzyński , który zjawił sie by ujrzeć armię wojska polskiego.rozpoznał go dąbrowski , pamiętając jego wybryki. na ceremoni stawił się rejent z telimeną , mężczyzna został wyśmiany za swój ubiór ,telimena rozmawiała z hrabią i oznajmiła mu , że jeżeli ten nadal ją kocha , jest gotowa porzucić rejenta i za niego wyjść.Tadeusz rozmawiał z przyszłą żoną (zosią) o daniu wolnosci włościaną (chłopom),gerwazy poszedł i kazał dobrze przemyśleć im tą decyzję ,polecił im uszlachetnienie chłopów , wspomniał również o skarbie , który należał do zosi oraz worku talarów.chwilę później ogłoszono decyzje tadeusza i jego narzeczonej. zaczęły się śpiewy , tańce i świętowanie .nagle wożny podkomorzy krzyknął "poloneza czas zacząć" i

"Poloneza czas zacząć."

Obrazy

Przygotowały :

😊Julia wiśniewska 😊izabela von lonska

Dziękujemy za uwagę