rzeźba

Temat: W świecie rzeźby. Cele: 1. Wyszukuję potrzebne informacje. 2. Znam najważniejsze typy dzieł rzeźbiarskich. 3. Dokonuję oceny oglądanego dzieła sztuki.

Krótka historia rzeźby.

Prehistoria - ludzie wykonują uproszczone figury bóstw i zwierząt z kamieni lub kości.

Historia starożytna - powstają posągi bogów, kapłanów i władców (np.: faraonów); płaskorzeźbami zdobione są ściany świątyń i innych budynków. W starożytnej Grecji powstają wspaniałe rzeźby realistycznie ukazujace ludzkie ciało w ruchu.

W średniowieczu tworzone są głownie rzeźby o charakterze religijnym.

Krótka historia rzeźby c.d.

W renesansie (XVI w.) powstają rzeźby i posągi osób świeckich, często wzorowane na dziełach starożytnych.

Rzeźby barokowe (XVII w.) są dynamiczne i pełne ekspresji, a zarazem bardzo dekoracyjne, mają wiele szczegółów. Oprócz scen religijnych popularne stają się motywy mitologiczne.

Wiek XVIII to okres nazywany klasycyzmem - twórcy wzorują się na sztuce antycznej. Popularne stają się popiersia.

Krótka historia rzeźby c.d.

XIX-wieczna rzeźba wiernie naśladuje rzeczywistość, upamiętnia wydarzenia i postacie historyczne. Rozwija się też rzeźba pomnikowa.

Rzeźby współczesne są szalenie zróżnicowane: realistyczne i abstrakcyjne.

Najważniejsze typy dzieł rzeźbiarskich

Popiersie

Posąg

Rzeźba grupowa

Płaskorzeźba (relief)

Rzeźba abstrakcyjna

Rzeźba plenerowa

Język rzeźby

Główne środki wyrazu: • t w o r z y w o – materiał, z którego została wykonana rzeźba, np. kamień, drewno, gips, metal, glina, • k o m p o z y c j a – przemyślany układ poszczególnych części rzeźby; kompozycja może być dynamiczna lub statyczna, niezależnie od tego, czy dzieło składa się z jednego (np. posąg), czy też z wielu elementów (rzeźba grupowa), • f a k t u r a – sposób uformowania powierzchni rzeźby; może być np. gładka, chropowata, matowa, lśniąca, surowa lub starannie obrobiona, • w i e l k o ś ć – rozmiary rzeźby są zazwyczaj związane z jej funkcją, np. dzieła monumentalne najczęściej ustawia się w miejscach publicznych (zwykle upamiętniają ważne postacie lub wydarzenia historyczne), z kolei drobne rzeźby częściej pełnią funkcję ozdobną i ustawiane są w prywatnych pomieszczeniach, • b a r w a – jest uzależniona od materiału, z którego rzeźba została wykonana, bądź jest rezultatem jej pomalowania.

Jak oceniać rzeźbę?

Na pierwszy rzut oka abstrakcyjne dzieło przygotowane w przestrzeni z tworzyw sztucznych albo wystawiona w muzeum sprasowana karoseria samochodu mają niewiele wspólnego z klasycznym posągiem z marmuru. Wszystkie te dzieła są jednak rzeźbami i zasady ich oceniania są podobne. Zwracamy uwagę na: • oryginalność, siłę wyrazu, skojarzenia, które pojawiają się podczas oglądania dzieła – w odbiorze sztuki, bez względu na dziedzinę, ważne są emocje, wrażenia, które nam towarzyszą; • spójność przekazu – podstawowe elementy rzeźby, takie jak sposób wykończenia, proporcje, wielkość i funkcja, powinny ze sobą współgrać; • wkomponowanie w otoczenie – jeśli rzeźba zajmuje miejsce w przestrzeni, artysta musi uwzględnić lokalizację, w której dzieło będzie eksponowane; • funkcjonalność – rzeźba powinna jak najlepiej realizować swój cel, np. przekazywać jakieś idee, wartości albo kogoś upamiętniać

Dziękuję :)

Agnieszka Jałowicka