Dziady III

Sed Diam, 22

#03

Dziady III

Lorem ipsum sit

Adam Mickiewicz

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit.

Akcja utworu dzieje się po upadku powstania listopadowego. Mickiewicz nie brał udziału w powstaniu. Aby ochronić się przed głosami, że jest tchórzem, że nie walczył, zawarł w III części ,,Dziadów" wątki z własnego pobytu w więzieniu i pobytu na zesłaniu w Rosji. Niektóre nazwiska występujące w dramacie to nazwiska prawdziwych osób.

,,Dziady drezdeńskie"

Nazywane tak, ponieważ Adam Mickiewicz, pisał je przebywając w 1832 roku w Dreźnie.

+info

Wojciech Kossak- ,,Olsztynka Grochowska"

Lorem ipsum dolor sit

Lorem ipsum dolor sit amet consectetur

Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut

Diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna.

Martyrologia

Jest to cierpienie lub męczeństwo narodu.

W III części ,,Dziadów" opisane zostały bolesne doświadczenia Polaków pod zaborem rosyjskim.

+info

+info

Dramat romantyczny

W dramacie romantycznym często przeplatały się wątki fantastyczne (zarówno dosłownie, jak i realistyczne, ale wymyślone przez autora) z tymi historycznymi.

To typ dramatu powstały w.... epoce romantyzmu. Formą i budową mocno odbiegał od antycznych standardów. Jedną z głównych cech tego gatunku jest swobodna konstrukcja akcji. Tak właśnie jest w III części ,,Dziadów"- kolejne sceny czasem łączą się ze sobą, a czasem opisują zupełnie innych bohaterów, wydarzenia niełączące się pozornie z poprzednimi. Przykładem może tu być scena z widzeniem Ewy. Czytając ją po raz pierwszy, zdaje się być całkowicie wyrwana z kontekstu.

Nie jest to też typowo komedia czy tragedia. Niektóre sceny mają charakter komiczny (np.: sceny z diabłami kłócącymi się o duszę Senatora), a niektóre tragiczny.

Występuje bohater romantyczny

W dramacie romantycznym występują też sceny zbiorowe, nie- ograniczone do trzech aktorów na scenie. Akcja dzieje się w bardzo różnych miejscach. To też jedna z cech dramatu romantycznego świetnie widoczna w ,,Dziadach". Raz jesteśmy w wileńskim więzieniu, innym razem przenosimy się do salonu na bal. W jeszcze innym miejscu widzimy wnętrze dworku.

Prometeizm

Konrad i postawa prometejska

Konrad w "Wielkiej Improwizacji" przyjmuje postawę prometejską. Rząda od Boga władzy nad życiem ludzkim. Buntuje się przeciw Stwócy, czego powodem jest rzekoma miłość do narodu.

+info

Mesjanizm

"Depcę was, wszyscy poeci, Wszyscy mędrcy i proroki Których wielbił świat szeroki"

Pojęcie mesjanizmu określało wyjątkową rolę narodu polskiego na świecie. Istniało przekonanie, że przez to, że Polska była pod zaborami, stała się ona krajem wybranym przez Boga.

+info

Przemiana bohatera romantycznego

Lorem ipsum dolor sit amet

Bohater "Dziadów" przemienia się z Gustawa - nieszczęśliwie zakochanego mężczyzny w Konrada - wielkiego patriotę, kochającego ojczyznę,

+info

Zemsta, zemsta, zemsta na wroga, Z Bogiem, i choćby mimo Boga

Akt I scena I

korytarz więzienny i cela Konrada

W akcie pierwszym następuje zapoznanie się z postaciami. Bohaterowie zgromadzeni w jednej z cel , dzielą się swoimi troskami z pobytu w więzieniu. Tam Konrad daje się poznać jako obrońca czci Matki Bożej, oburzając się obraźliwą piosenką kolegi - Feliksa. Sam śpiewa pieśń pełną zgrozy, której refren brzmiał: "Zemsta, zemsta, zemsta na wroga, Z Bogiem, i choćby mimo Boga"

+info

Akt I scena II

Improwizacja

Consectetuer adipiscing elit I

Konrad daje się poznać jako śmiała osoba, stawiająca się na równi z Bogiem. Ale pomimo tej śmiałości widać, że bohater jest samotny. Czuje się wyobcowany i myśli, że jego problemy będą niezrozumiałe dla pozostałych ludzi.

Jest to scena, w której występuje tylko główny bohater - czyli Konrad. Jest to moment, kiedy mierzy się on ze swoimi myślami. Jego postawa pokazuje, że wywyższa się nad innymi ludźmi, ale z drugiej strony pragnie ich dobra. Utwierdza sam siebie w przekonaniu, że będąc najlepszym poetą zasługuje na władanie istnieniami ludzkimi - rząda tego od samego Stwórcy.

+info

Akt I scena III

W scenie tej pojawia się Ksiądz Piotr, który odprawia egzorcyzm nad ciałem Konrada. Po odbytej rozmowie z diabłem główny bohater zostaje uzdrowiony. Duchowny razem z Bernardynem modlą się za duszę przyjaciela.

Całej scenie towarzyszy przyjaciel bohatera - Bernardyn. Widać na tym przykładzie, że jest mu bardzo oddany. Chce przejąć jego winy w momencie egzorcyzmu.

+info

Akt I scena IV

W scenie tej jest ukazana modlitwa Ewy przed obrazem Matki Bożej. W modlitwie ofiaruje własnych rodziców i cały naród, a także tych, którzy zostali uwięzieni przez Moskali.

Później zjawiają się też Aniołowie, przynosząc dziewczynie piękny sen.

+info

Senator miał we śnie wizję. Był w tłumie osób z wyższych sfer. Każdy się go bał, okazywał mu szacunek i kłaniał mu się. Co rozkazał- było spełniane. Pyszny i żądny władzy bohater był zachwycony. Potem spotkał cara. Ten krzywo na niego spojrzał i odwrócił się do niego tyłem. To była najwyższa zniewaga. Nagle wszyscy zaczynają rzucać w niego zniewagi i drwiąco się uśmiechać. Senator naprawdę cierpiał. Nie mógł tego znieść.

Scena VI

Scena V

Krzyż, na którym skazany ma być ukrzyżowany składa się ,,Z trzech wyschłych ludów, jak z trzech twardych drzew ukuty". Są to oczywiście zaborcy; Rosja, Prusy i Austria. W wizji pojawia się też tajemnicza postać- ,,wskrzesiciel narodu". Nie wiadomo dokładnie, kim jest. Ksiądz prosi Boga, aby przyspieszył jego przybycie.

cela księdza Piotra

sypialnia Senatora

W scenie V, bernardyn podczas modlitwy doznaje niezwykłej wizji. Widzi w niej Polskę jako Mesjasza niewinnie skazanego na męki. Widzi Gala umywającego ręce- symbolizuje on Francję, która pozostała bierna na zabory Polski.

Przy śpiącym Senatorze spotkały się dwa diabły. Chciały go torturować przez sen, a nawet zabrać do piekła. Nadszedł również Belzebub, który wytłumaczył im, że ma wysoką pozycję i zlecenie od cara. Zakazał diabłom wleczenia duszy Senatora do piekła.

Naród polski przedstawiony jest jako męczennik za całą Eurpę, który jednak podniesie się i powróci do swojej potęgi.

Gdy wizja się skończyła, diabły wzięły duszę i zaciągnęły ją na koniec świata, aby następnie zwrócić ją ciału.

Scena VII

Kobieta prosiła go o wiadomości o synie i o uwolnienie go z więzienia. Senator obiecał pomoc w przywróceniu mu wolności. Natomiast Pelikan i Doktor już planowali zamach na życie młodzieńca. Senator zgodził się na to. Później Senator przesłuchiwał księdza Piotra. Chciał dowiedzieć się, skąd znane mu są losy młodego Rollisona. Ksiądz nic nie powiedział. Doktor kazał go uderzyć, a ten przepowiedział mu szybką śmierć. Tak też się stało. Doktor zginął rażony piorunem.

Scena VIII

Towarzystwo przy stoliku zdaje się w ogóle nie przejmować cierpieniem Polaków. Rozmawiają (w dużej mierze po francuzku) o literaturze i balach. Senatora, który jest odpowidzialny za torturowanie Polaków, uważają za atrakcję Warszawy (wydawał on huczne bale).

Salon warszawski

Pan Senator

W tej scenie bardzo wyraźnie zostało przedstawione społeczeństwo polskie. Konkretnie dwie bardzo różne postawy Polaków w stosunku do zaborców.

W pokoju Pan Senator rozmawiał z Doktorem. Tematem ich dyskusji było aresztowanie studentów gromadzących się w towarzystwach. Po chwili przyszła do nich wiadomość, że młody Rollison, mimo tortur, nie wydał kolegów. Wkrótce przyszła matka chłopaka.

Młodzi patrioci stojący przy drzwiach rozprawiają o ojczyźnie. O młodych ludziach wywiezionych do Rosji. O walce o wolność.

Jeden z patriotów- Adolf- opowiedział siedzącym przy stole historię Cichońskiego, który został aresztowany i torturowany przez Rosjan, a jego śmierć przez nich- upozorowana. Ta opowieść jednak ani trochę ich nie wzruszyła.

Scena IX

Scena VIII

Bal

Noc Dziadów

Kobieta czekała na ducha, ale ten się nie pojawił. Po wyjściu z kaplicy, Bohaterowie dostrzegli wozy jadące z Litwy. Pośród podróżników był ten, na którego czekała Kobieta. Był to Konrad. Jego twarz była zakrwawiona, na czole miał ranę, którą sam sobie zrobił- podczas improwizacji. Guślarz powiedział, że ranę na piersiach uczynili mu wrogowie narodu. Kobieta prosiła Boga, by uleczył Konrada.

W drodze powrotnej ksiądz spotkał Konrada, który podarował mu pierścień- miał być jałmużną dla ubogich i wynagrodzeniem za modlitwę za dusze czyśćcowe. Ksiądz przepowiedział przyszłość poecie.

Kobieta rozmawiała z Guślarzem o zjawie, którą zobaczyła na swoim weselu. Według niego to mogła być dusza żywego. Rana na piersiach mogła oznaczać zranienie. W kaplicy trwały dziady. Zjawiło się widmo z dukatami w oczodołach i trzymające płynne srebro. Przepowiedziało losy Senatora.

Spotkała się tam arystokracja z patriotami. O mało nie doszło do zamachu na Senatora. Gdy rozpętała się burza, weszła pani Rollison, która była pewna, że jej syna zamordowano, ale ksiądz Piotr wyjaśnił jej, że chłopak żyje. Gdy zginął Doktor- bal się skończył.

Konrad

ksiądz Piotr

Konrad przejawiał ogromną pychę. -Był bardzo pewny swojego znaczenia w wyzwalaniu narodu polskiego. -Uważał się za twórcę równego Boga, a może nawet większego. -Chciał od Boga dostać władzę, aby rządzić duszami, całym narodem. Chciał odzyskać dla nich wolność. -Twierdził, że przyjął on na siebie cierpienia wszystkich Polaków i Ojczyzny.

Był całkowitym przeciwieństwem Konrada. - Zawsze przejawiał pokorę. Był gotowy służyć innym pomocą, utrzymywał dobre stosunki z więźniami. -Walczył z diabłem o duszę Konrada- chciał go ocalić. - Szanował i wierzył w potęgę Boga. - Bóg nagrodził jego pokorę wizją męczęństwa i cierpienia, ale też wyzwolenia Polski.

Dziękujemy za uwagę

+info