Dziady III-podsumowanie

GAtunek literacki:

Utwór ma charakter fragmentaryczny .

Dziady część III-podsumowanie

Dramat romantyczny

Czas i miejsce akcji:

Geneza utworu: genezą tego utworu było nawiązanie do powstania listopadowego, które wybuchło w 1831 roku. Miało ono uwolnić Polaków od zaborów i zapewnić im niepodległe życie. W momencie powstania Adam Mickiewicz przebywał poza granicami Polski. Dzieło to miało na celu pokrzepić serca ludzi do walki.

Poszczególne sceny odbywają się: w dzień Wszystkich Świętych, Wigilię, Boże Narodzenie w 1823r. Ustęp datuje się na 1824r. Klasztor ojców Bazylianów w Wilnie, pałac Senatora w Wilnie, Warszawa, cmentarz

Ksiądz Piotr:

Konrad:

To główny bohater. Przemienia się on z Gustawa w Konrada, co jest zawarte w Prologu. Dokonuje on przewartościowania swojego życia. Jako Gustaw jest bohaterem romantycznym, natomiast jako Konrad jest patriotą i ma poczucie własnej wyjątkowości.

Bernardyn, pokorny sługa Boży. Przeprowadza on egzorcyzmy na Konradzie, co ma za zadanie wypędzenie złych duchów. Otrzymał on również dar od Boga, którym jest przewidywanie losów Polski jaki i równiez przyszłoeści Konrada.

Przemiana bohatera romantycznego

Obraz społeczeństwa w trzeciej części Dziadów

Społeczeństwo polskie w lll cz. "Dziadów" ukazane jest w 7- w salonie warszawskim i 8 scenie- na balu u senatora. Został tam ukazany wyrazny obraz społeczeństwa polskiego przed wybuchem powstania listopadowego. Autor idealnie zobrazowal dominujące wówczas nastroje i pokazując niejednomyślnośc i nierówność narodu ciemiężonego przez zaborców.

Przemianę przechodzi Konrad, który z Gustawa z VI części Dziadów, który jest typowo romantycznym bohaterem staje się właśnie Konradem. W prologu bohater walczy z samym sobą i swoim duchem podczas gdy we śnie nawiedzają go dobre i złe moce. Po przebudzeniu bohater pisze na ścianie-"Umarł Gustaw, a narodził się Konrad". W tej scenie bohater odrzuca swoje dawne życie i skupianie się wyłacznie na sobie, staje się patriotą i bohaterem narodowym chcącym wspomóc swój naród poświęcając się dla niego.

Ważne pojęcia w trzeciej części "Dziadów":

Mesjanizm Prometeizm Martyrologia

Pojęcie polskiego mesjanizmu definiuje się jako szereg przekonań i przekonań o szczególnej roli Polski w historii świata. Pojęcie to wywodzi się z czasów staropolskich, kiedy Rzeczpospolita uchodziła za przedmurze chrześcijaństwa, czyli kraj, który bronił chrześcijańskiej cywilizacji i kultury przed barbarzyńskimi poganami. Przykładem mesjanizmu w III cz. Dziadów jest Widzenie księdza Piotra, a mianowicie jego słowa, określające istotę polskiego mesjanizmu: “Polska Chrystusem narodów”.

Postawa etyczna, dla której ideałem moralnym jest dobrowolne podporządkowanie działań jednostki dobru większych grup społecznych lub nawet całej ludzkości. Nawiązuje do mitycznej postaci Prometeusza. Oznacza bunt przeciwko boskim wyrokom oraz cierpienie własne w imię szczęścia ogółu. W Dziadach prometeizm pojawia się w Wielkiej Improwizacji Konrada, w której bohater buntuje się i bluźni przed Bogiem. Twierdzi, że poradziłby sobie lepiej od Twórcy i jest gotów poświecić się dla dobra narodu polskiego aby dać mu szczeście i wolność.

Cierpienie, męczeństwo narodu lub pewnej grupy społecznej. W Dziadach wizja cierpienia Polaków pojawia się w kilku scenach, m.in. w scenie więziennej, czy też scenie balu u Senatora. Już od początku III części utworu wiemy, iż jest to dzieło opisujące narodowe męczeństwo. Mickiewicz już w przedmowie napisał, iż cierpienie jest nierozłaczne z Polską i Polakami. Poprzez działania Nowosilcowa prześladowania zwiększyły się jeszcze bardziej.

Dramat romantyczny

Dramat naruszający konwencje klasyczne, nawiązujący do dramatu Szekspirowskiego. Nie ma w nim jedności miejsca, jedności czasu ani jedności akcji. Ośrodkiem kompozycji jest bohater, wokół którego skupiają się luźno lub epizodycznie powiązane ze sobą sceny.

+info

Analiza poszczególnych scen w Dziadach cz. 3

+Ustęp

03

01

02

Scena I

Scena II

Scena III

Wielka Improwizacja Konrada.

Zakonnik przyprowadza Kaprala i jednego z więźniów do Konrada

Gustaw śpi, a dobre i złe moce walczą o jego dzuszę.

04

05

06

Scena IV

Scena V

Scena VI

Widzenie Ksiedza Piotra-wizja odnośnie przyszłości Polski i Konrada.

Widzenie Ewy

Walka diabłów o duszę Senatora Nowosilcowa oraz jego senne widzenie.

07

08

09

Scena VII

Scena VIII

Scena IX

Salon Warszawski, rozmowy m.in. o poezji.

Bal u Senatora, Pani Rollison prosi o ułaskawienie jej syna.

Noc Dziadów, kobieta i Guślarz dostrzegają tajemnicze mary i widzą wywożonych więźniów.