MOTYWY W DZIADACH

TEMAT:

Problematyka II cz. „Dziadów” Adama Mickiewicza.

II cz. „Dziadów” to utwór o charakterze moralnym, który wiąże się z ludowymi przekonaniami o winie i karze. „Nie ma winy bez kary”, wyrazicielem tych przekonań jest w utworze chór wieśniaków. Określona kategoria grzechów pociąga za sobą rodzaj kary. Cierpiącym duszom należy pomóc w osiągnięciu zbawienia. Jest to wynikiem wierzeń prostych ludzi, gminu, w możliwość kontaktów ze światem nadprzyrodzonym. Wiarę tę włączyli do swego programu romantycy

+info

Widma przybywają m.in. po to, by ostrzec żyjących, przekazują im prawdy moralne i w ten sposób uczą jak żyć, by zasłużyć na miano człowieka. Przede wszystkim należy się kierować miłością bliźniego, nie czynić drugiemu człowiekowi krzywdy, pomóc w potrzebie, nie zabijać. O tym właśnie mówi "Dekalog”, podstawowy i uniwersalny kodeks etyczny. Duchy uczą, że należy zaznać w życiu cierpienia, ponieważ inaczej nie będziemy umieli docenić szczęścia, zdrowia, spokoju. Życie człowieka to nie tylko przyjemności, zabawa, ale gorycz zmagania się z przeciwnościami, upadki i łzy. Kto tego wszystkiego nie zazna, nie wie, co to znaczy być człowiekiem. Trzeba umieć żyć wśród ludzi i dla ludzi. Odwzajemniać dobre uczucia, obdarzać nimi innych, współczuć, poświęcić się, jeśli zajdzie potrzeba.

+info

Przykładowe motywy literackie w "Dziadach" ( czyli przy jakich tematach wypracowań, można użyć Dziadów na egzaminie)

ChRZEŚCIJAŃSTWO I pogaństwo

KULTURA LUDOWA

OBRZĘDOWOŚĆ

śmierć, samobójstwo

duchy

wina i kara

Nieszczęśliwa miłość

fantastyka

bohater romantyczny

grzech

CIEKAWOSTKI

• Dziady miały być operą! Mickiewicz w pierwotnej wersji utworu zaznaczył wyraźnie arie i recytatywy, napisał libretto opery! • W pierwotnej wersji zamiast Guślarza występował Ksiądz, a zebrani modlili się, odmawiając Anioł Pański i Zdrowaś Mario, ale te katolickie elementy autor usunął z obawy przed cenzurą. • Pierwowzorem Dziadów było grekokatolickie i prawosławne święto Radaunicy. Po Wielkanocy na groby przynoszono resztki święconych pokarmów, kapłan święcił mogiły, na które sypano resztki jedzenia i skrapiano je napojem. Resztę oddawano żebrakom, ponieważ słowo „dziady” oznaczało zarówno przodków, jak i żebraków.

A tu macie do obejrzenia ciekawe ilustracje z niektórych wydań Dziadów: