Antonio Vivaldi

Antonio Lucio Vivaldi

wybitny skrzypek i kompozytor barokowy

"Cztery pory roku" Vivaldiego to ikona baroku i utwór powszechnie znany

Cztery pory rou (Le quattro stagioni) to cykl koncertów na skrzypce z towarzyszeniem orkiestry, skomponowanych przez Antonio Vivaldiego w 1723 roku.

1st Movement - Spring 2nd Movement - Summer 10:20​ 3rd Movement - Autumn 20:55​ 4th Movement - Winter 32:25​

Stanowią one jeden z najznakomitszych przykładów tzw. muzyki ilustracyjnej, obrazowej, która naśladuje dźwięki i zjawiska spotykane w rzeczywistym świecie – np. śpiew ptaków czy tętent końskich kopyt.

Każdy koncert składa się z trzech części i nosi nazwę jednej z pór roku, a w partyturze umieszczone są fragmenty sonetów, napisanych prawdopodobnie przez samego kompozytora, których części odnoszą się do poszczególnych fragmentów muzycznych. Sonety opisują charakter danej pory roku i nastrój, jaki jej towarzyszy. W Wiośnie usłyszymy zatem śpiew ptaków, ostatnią część Lata zakończą dźwięki gwałtownej letniej burzy, Jesień – to zaproszenie na chłopską zabawę z okazji udanych zbiorów, a w Zimie słychać nie tylko trzaskający mróz, ale nawet szczękanie zębami z zimna! Na szczęście szybko przeniesiemy się w pobliże ciepłego kominka.

Urodził się 4 marca 1678 w Wenecji, zmarł 28 lipca 1741 w Wiedniu.

Antonio nie był „cudownym dzieckiem” (miał 18 lat, dając pierwszy odnotowany występ), co może tłumaczyć decyzję rodziców, że przeznaczeniem syna będzie kapłaństwo.

Antonio Lucio Vivaldi

Był nazwany Il Prete Rosso, pol. „Rudy Ksiądz” - od koloru włosów.

W wieku 25 lat otrzymał święcenia kapłańskie.

W 1705 został opublikowany jego pierwszy zbiór sonat na trzy instrumenty, a cztery lata później nowa seria sonat skrzypcowych. Sonaty te odniosły duży sukces.

Pół roku później został profesorem skrzypiec w jednym z czterech weneckich sierocińców, żeńskim Ospedale della Pietà, instytucji, z którą związany był z przerwami przez 35 lat.

Przez długi czas interesowano się przede wszystkim muzyką instrumentalną Antonia Vivaldiego, głównie koncertami skrzypcowymi, którymi sam popisywał się przed publicznością, wielbiony, jako niezrównany wirtuoz . Przy dość konserwatywnych sonatach były polem eksperymentów.

Antonio Lucio Vivaldi

To on ustalił trzyczęściową budowę formy, z charakterystyczną wolną, niemal statyczną częścią środkową.

Pisząc koncerty wiolonczelowe sprawił, że instrument ograniczany dotąd do roli akompaniatora, przemówił wreszcie pełnym i od razu wirtuozowskim głosem.

Pisał także koncerty na fagot, obój, wiolę d’amore i mandolinę, czasem łącząc solistów w pary (koncerty podwójne) i większe grupy, niekiedy obsadzając w roli solistów cały zespół (koncerty smyczkowe).

To samo dotyczy fletu — koncerty op. 10 były pierwszymi pokazującymi w pełni możliwości tego instrumentu.

Antonio Lucio Vivaldi

Gdyby w umiejętny sposób sprzedać wizerunek autora, stałby się nie mniej popularny niż jego muzyka: pozbawiony powołania ksiądz, żądny sławy i pieniędzy bohater skandali. Słynął z próżności i pychy. Bardzo źle znosił krytykę. Chełpił się sławą i kontaktami z możnymi tego świata, przechwalał się, twierdząc, że szybciej pisze swoje koncerty niż przepisują je później kopiści. W opinii współczesnych był jednak przede wszystkim genialnym skrzypkiem i tylko przeciętnym kompozytorem.

Vivaldi niemal natychmiast po śmierci pogrążył się w niepamięci, a jeśli już pojawiało się gdzieś jego nazwisko, to tylko w charakterze anegdoty o księdzu biegającym w trakcie mszy do zakrystii, by zapisać temat fugi. Dopiero narastające zainteresowanie muzyką J.S. Bacha , który dokonał transkrypcji na klawesyn 18 koncertów skrzypcowych Vivaldiego, kazało zwrócić uwagę badaczy na kompozytora oryginałów. Stopniowo stawało się jasne, że Vivaldi to kompozytor, którego można stawiać na równi z Haendlem i z Bachem . Odkrycie w 1926 r. "rękopisów turyńskich", czyli partytur do 140 dzieł instrumentalnych, 29 kantat, 12 oper, trzech krótszych dramatów, jednego oratorium oraz wielu fragmentów różnych utworów, dało muzykologom impuls do poszukiwań dalszych dzieł w zbiorach w całej Europie. Nieznane dzieła Vivaldiego są odnajdywane do dziś.

Antonio Lucio Vivaldi

Warto posłuchać...

Dziękuję za uwagę!

Przy opracowaniu prezentacji korzystałam z zasobów internetowych. Julia Robaczewska 2g, TEB Bydgoszcz