Religia Prezentacja

Wielki Post jest okresem liturgicznym, który służy przygotowaniu wiernych do przeżycia świąt Wielkanocnych; jest czasem pokuty i nawrócenia.

Wielki Post rozpoczyna się w Środę Popielcową, a kończy w Wielki Czwartek przed wieczorną Mszą Wieczerzy Pańskiej. Tradycyjnie trwa 40 dni na pamiątkę 40-dniowego postu Jezusa Chrystusa na pustyni.

Od V Niedzieli Wielkiego Postu w polskich kościołach zakrywane są krzyże (do zakończenia liturgii Męki Pańskiej w Wielki Piątek) oraz obrazy (do początku Wigilii Paschalnej).

Środa Popielcowa, zwana inaczej Popielcem lub Wstępną Środą, to ruchome święto, które uzależnione jest od daty Wielkanocy - przypada dokładnie na 46 dni kalendarzowych przed Wielkanocą. Może zatem wypaść między 5 lutego a 10 marca. Nieodłącznym elementem Środy Popielcowej jest posypywanie głów popiołem.Już w starożytności praktykowano ten rytuał jako znak skruchy i pokuty. W 1089 roku papież Urban II postanowił ustanowić to obowiązującym zwyczajem wśród wszystkich chrześcijan. Z kolei Jan Paweł II ogłaszał Popielec dniem modlitwy o pokój na świecie.

Trwający od Środy Popielcowej Wielki post jest dla nas czasem nawrócenia. Jest to okres w którym powinniśmy rozpoznać kim właściwie jesteśmy i jakie są nasze relacje z Bogiem. Z reguły nie są one najlepsze, a okres Wielkiego Postu to dobry czas na pojednanie. Jednak, aby pojednać się z Bogiem należy najpierw pojednać się z sobą. Jako drogę do naszego nawrócenia Kościół wskazuje uczynki pokutne, którymi są: post, modlitwa, jałmużna. Ważne jest, aby te trzy filary nawrócenia stosować równocześnie. Stanowią one nierozerwalną całość, bowiem „to, o co kołata modlitwa zjednywa post, a osiąga miłosierdzie". Co oznacza praktykowanie postu, modlitwy i jałmużny.

Jałmużna jest jedną z form miłości bliźniego, a jej właściwym motywem jest miłość – miłość Boga przejawiająca się w miłości bliźniego. Owocna jałmużna musi być szczerym i bezinteresownym darem serca. Nie może być zwykłym oddaniem potrzebującemu czegoś co mi jest niepotrzebne i co mi zbywa. Czynów jałmużny nie można ograniczać tylko do dawania dóbr materialnych. Nie jest bowiem najważniejsze ile dóbr materialnych damy bliźniemu, a powinniśmy dawać to na co nas stać. Najistotniejsze jest, aby nasz dar powodowany był miłością i wypływał z głębi serca.

Pierwsze praktyki postu opisano już w Starym Testamencie. Generalnie postem nazywamy praktykę wyrzekania się. Poszczenie skłania nas do wzmożonej modlitwy. Obecnie post sprowadza się do powstrzymywania się z pobudek moralnych i religijnych od spożywania niektórych potraw oraz ograniczenia ogólnej ilości pokarmu spożywanego dziennie. Jest to jednak tylko zewnętrzny, fizyczny wymiar postu. Istotą postu jest wprowadzanie takich wyrzeczeń, którym towarzyszy nawrócenie wewnętrzne i przemiana duchowa. Poszcząc pokutujemy i składamy dziękczynienie za popełnione grzechy. Przyjmując postawę pokory i ufności chcemy całkowicie poddać się woli Bożej.

Właściwa modlitwa to znacznie więcej niż odmawianie tradycyjnego pacierza w określonych porach dnia. Skuteczność naszej modlitwy wcale nie zależy od mnogości odmawianych pacierzy, ale od głębi naszej wiary. Modlitwa musi być ciągle pogłębiana i rozszerzana, powinniśmy dążyć do nadania jej charakteru modlitwy nieustannej. Szczególnie w okresie Wielkiego Postu nie brakuje dobrych okazji do rozwijania naszej modlitewnej „komunikacji" z Bogiem.

Droga krzyżowa to nabożeństwo wielkopostne o charakterze adoracyjnym. Polega na symbolicznym odtworzeniu drogi Jezusa Chrystusa na śmierć i złożenia go do grobu. Mękę Chrystusa rozważa się w 14 symbolicznych stacjach

Droga krzyżowa

Tradycja odprawiania drogi krzyżowej narodziła się w Jerozolimie. W średniowieczu została rozpowszechniona przez franciszkanów. Jest ściśle związana z Wielkim Postem i przygotowaniem się na dzień zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, czyli święta wielkanocne. Droga krzyżowa odprawiana jest w każdy piątek Wielkiego Postu.

W czasie Wielkiego Postu Kościół zaleca wiernym m.in.: • większą wstrzemięźliwość w jedzeniu i piciu; • częstą modlitwę (wspólnotową i indywidualną) ; • udział w organizowanych nabożeństwach Drogi Krzyżowej (odprawianych w piątki) oraz w Gorzkich Żalach (odprawianych w niedziele); • udział w rekolekcjach parafialnych; • przystąpienie do sakramentu pokuty i pojednania; • zaangażowanie się w pomoc bliźnim (np. przez uczynek miłosierdzia, jakim jest jałmużna) W tym okresie liturgicznym katolicy nie powinni natomiast brać udziału w hucznych zabawach, dlatego karnawał oficjalnie kończy się dzień przed Środą Popielcową (są to tzw. ostatki).

Filip Jaśkiewicz 7c