UPIÓR

TEMAT:

„Serce ustało, pierś już lodowata” – dzieje Upiora.

Upiór w dawnych wierzeniach ludowych: - zmarły (w sposób gwałtowny lub przedwczesny, m.in. samobójca), który nocą wstaje z grobu; - istota demoniczna (cechy charakterystyczne: czasowa niewidzialność, ciemne lub czerwone zabarwienie skóry, ognistość i skrzenie się).

trochę wyjaśnienia, o co w ogóle chodzi z tym Upiorem:

Wiersz Upiór otwiera II część Dziadów, będąc do nich swoistym komentarzem czy wyjaśnieniem. Dzieje nieszczęśliwej miłości, o których opowiada Upiór, stanowią bowiem jeden z wątków części II.Tytułowy Upiór to duch-powrotnik, powracający z zaświatów duch człowieka, który zmarł w młodym wieku, popełniając samobójstwo. Powodem tej dramatycznej decyzji była odrzucona miłość, cierpienia, jakich zaznał w ciągu swego życia. Jego pośmiertny los nie jest jednak lepszy – zawieszony pomiędzy światem żywych i światem umarłych, co roku wychodzi z grobu, powracając na ziemię jako Upiór. Snuje się wówczas po krainie swego dawnego życia, by ponownie przeżyć ten cały wielki ból, który nigdy tak naprawdę nie minął. Los ten to kara za popełnione samobójstwo.

Z wypowiedzi upiora dowiadujemy się, co go skłoniło do samobójczego kroku, poznajemy, choć chaotycznie i nie w pełni, historię jego jednostronnej miłości. Nieszczęśliwy nie mógł się nawet zdradzić ze swoim uczuciem, postrzegane było ono bowiem jako coś złego, coś, co wręcz uwłacza godności dziewczyny. Dlatego każde ich spotkanie wiązało się z udawaniem, było ustawiczną grą pozorów. Jakież musiało to być cierpienie, kochać tak mocno i nie móc w żaden sposób tego okazać! Otoczenie też nie pomagało mu przetrwać tych trudnych chwil, nigdzie nie mógł znaleźć choćby odrobiny zrozumienia dla swego stanu ducha. Śmiechem traktowali go ludzie młodzi, dla nich taka miłość była „dziwactwem” i „przesadą”; starsi, bardziej doświadczeni, przypuszczając, czym może się ta historia skończyć, dawali mu mądre rady. Jednak dla zapamiętałego w swej miłości młodzieńca były one po prostu nudne.

+info

Swój los podsumowuje słowami – „Wszystkiegom doznał za życia”. Nie przewidział jednak, że nie uda mu się od tego losu uwolnić. Samobójstwo – śmiertelny grzech, który popełnia, zamyka mu drogę do nieba. Nie może też całkowicie odejść ze świata żywych – coroczne powroty na ziemię to ciężka kara za ów grzech. Umarły budzi się więc co roku w Dzień Zaduszny. Ci, którzy mieszkają w pobliżu cmentarza, widzą powracającego upiora, który załamuje ręce, jęczy i skarży się na swój los. Odpokutowanie grzechu samobójstwa polega na ponownym spotkaniu kobiety, którą kochał i przeżyciu wszystkich dawnych cierpień. Pragnie, aby ukochana powitała go tak, jak dawniej, przeprasza jednak, że zakłóca jej szczęście. Pokutna wędrówka upiora kończy się zawsze, „gdy zadzwonią na niedzielę czwartą” po Zaduszkach, a więc wówczas, gdy rozpoczyna się adwent. Finał jest taki, jak przed laty – Upiór musi pożegnać się ze światem, popełniając znów samobójstwo. Zasypia, aby za rok obudzić się znowu…

MARYLA WERESZCZAKÓWNA

Przyczyna tragedii Upiora

Zróbcie notatkę uzupełniając luki na karcie pracy wyrażeniami z tabelki (oczywiście trzeba je odpowiednio odmienić):

pasterka, czerwona pręga, romantyczny kochanek, święcona woda, UPIÓR, samobójstwo, miłość, obrzęd

ciekawostka:

Motyw upiora jest bardzo popularny w literaturze i w filmie, np.: • bohater powieści Dracula Brama Stokera, • upiór z powieści Gastona Leroux Upiór w operze, • upiór pojawiający się w powieściach o Harrym Potterze Joanne K. Rowling, • upiory Pierścienia we Władcy Pierścieni Tolkiena. Można w wolnej chwili coś z tego poczytać lub obejrzeć ;)

dziękuję za uwagę!