Antyczna Grecja by Joanna S.

Antyczna Grecja

W kanonie greckiej kultury znalazły się trzy najważniejsze cechy tj.: piękno, dobro, prawda. O ile filozofowie dociekali prawdy o świecie, to artyści w swoich dziełach literackich i teatralnych próbowali przedstawić piękno.

O umiłowaniu piękna przez starożytnych Greków świadczyły także dzieła architektów i rzeźbiarzy. Byli oni przekonani, że istnieją obiektywne kanony piękna, które można opisać matematycznie, dlatego budowle cechowały się symetrią, harmonią i właściwą proporcją.

O efektach zastosowania tych kanonów niech świadczy fakt uznania budowli greckich w ramach siedmiu cudów świata, mowa tu oczywiście o : świątyni Artemidy w Efezie

Grobowcu króla Mauzolosa w Halikarnasie (Mauzoleum)

oraz Latarni w Faros w pobliżu Aleksandrii mierzącą 120 metrów.

Równie słynny z urody był olbrzymi ołtarz Zeusa w Pergamonie, na terenie Azji Mniejszej, którego rekonstrukcję można oglądać na terenie Muzeum Pergamońskim w Berlinie.

W architekturze greckiej wyodrębniły się trzy style tj.: dorycki – pojawił się około VII wieku p. n. e , joński –powstał na przełomie VII i VI wieku p.n.e. pod wpływem ludów Wschodnich, koryncki - rozwinął się na przełomie V i IV wieku p.n. e.

Architektura i sztuka antycznej Grecji

Akropol w Atenach

Akropol to charakterystyczne wapienne wzgórze o względnej wysokości 90 metrów, położone w samym sercu Aten. Dawniej miejsce to stanowiło główny ośrodek władzy oraz kultu religijnego starożytnej Grecji. W czasach mykeńskich (okres datowany od 1600 p.n.e. do 1100 p.n.e.) na Akropolu wzniesiona została cytadela, a miejsce to stało się centrum miasta. W XII wieku p.n.e. ufortyfikowany szczyt otoczony został pierścieniem murów obronnych wykonanych techniką "murów cyklopowych". Zmiana funkcji Akropolu nastąpiła w VI wieku p.n.e., kiedy to ówczesny tyran ateński Pizystrat polecił wznieść na wzgórzu monumentalną świątynię Ateny (bogini mądrości, rzemiosła i strategii). Równocześnie ufortyfikował dolne miasto wokół Agory, które stało się obszarem mieszkalnym Aten.

Teatr Dionizosa i Odeon

Propyleye Na Akropol dostać się można przez imponującą bramę wejściową zwaną Propyleje. Jej nazwa pochodzi od greckiego słowa propylajon oznaczającego przedsionek. Z założenia Propyleje miały być budowlą monumentalną, co miało podkreślać fakt, że stanowią granicę pomiędzy świeckim światem miasta a sakralnym obszarem poświęconym bogom.

Partenon

Partenon Partenon stanowi największą i najbardziej znaną budowlę Akropolu. Przez niektórych uważany jest także za jedną z najwspanialszych budowli jakie zostały wzniesione przez człowieka. Nazwa świątyni nawiązuje do Ateny Partenos (Ateny Dziewicy), której świątynia była poświęcona. Budowa Partenonu rozpoczęta została w 447 roku p.n.e. i trwała około 5 lat. Przyypuszcza się, że budowla powstała w oparciu o projekt Iktinosa i Kallikratesa, zaś przy wykonywaniu elementów rzeźbiarskich pracować miał sam wybitny grecki rzeźbiarz Fidiasz. Otacza ją kolumnada złożona z 46 kolumn (po 17 na dłuższych bokach i po 8 na krótszych) o 20 kanelurach. Za przedsionkiem (pronaosem) znajduje się najważniejsza część budowli zwana naos, w której na podium ustawiony został wykonany ze złota i kości słoniowej monumentalny 11 metrowy posąg Ateny Partenos.

Erehtejon

Erechtejon To monumentalna czteropoziomowa świątynia, która wzniesiona została na na cześć mitycznego króla Aten Erechteusza (który podobno zginął w tym miejscu porażony piorunem przez Zeusa) i poświęcona Posejdonowi oraz Atenie. Budowla ta wzniesiona została w latach 421 p.n.e.-406 p.n.e w miejscu starszej świątyni zniszczonej podczas wojen perskich i uznawana jest za szczytowe osiągnięciem architektury jońskiej w Attyce. Ukształtowanie terenu wymusiło czteropoziomowy układ świątyni, a cała budowla składa się z trzech połączonych ze sobą brył, zbudowanych na planie prostokąta. Niegdyś do każdej z nich nich prowadziło osobne wejście, a przed głównym, środkowym budynkiem umieszczono sześć jońskich kolumn.

Świątynia Zeusa i Łuk Hadriana

Kolumny

Style architektury: dorycki joński koryncki

Wzory greckie

Malarstwo wazowe – wykonywane na naczyniach ceramicznych malunki, mające szczególne znaczenie w kulturze helleńskiej.

Ceramika - wazy greckie

Malarstwo wazowe

ćwiczenie plastyczne Z papieru kolorowego (czerwonego i czarnego) wykonaj i ozdób wazę zgodną z zasadami tworzenia waz w starożytnej Grecji.

Kryteria sukcesu: format A4, technika - papier kolorowy w kolorze czerwonym i czarnym, ozdobienie wazy - geometryczne ornamenty, całość po wykonaniu naklejona centralnie na białą kartkę A4. Praca czysta, estetyczna

1. Przygotuję trzy karki A4: białą, czarną i czerwoną

2. Zdecyduję, jaki kolor i kształt będzie miała waza

4. Na złożonej kartce narysuję kształt wazy, pamiętając aby środek wazy był na jej złożeniu

3. Wybraną kartkę złożę na pół

6. Teraz czas na wycięcie geometrycznych ozdób z drugiego koloru kartki, ułożenie ich na wazie i naklejenie

5. Kolejna czynność to wycięcie wazy

7. Gotową wazę centralnie naklejamy na białą kartkę

MIŁEGO DNIA!

Joanna Siereńska