Kl. 8 katecheza 41

Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan

Dlaczego chrześcijanie podejmują modlitwy o jedność?

"Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał." (J 17, 20-21)

Już w pierwszym wieku wśród wyznawców Chrystusa ujawniły się różnice w pojmowaniu wiary. Zatroskany o jedność wspólnoty Święty Paweł pisał wówczas: "Przeto upominam was, bracia, w imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście żyli w zgodzie i by nie bylo wśród was rozłamów; abyście byli jednego ducha i jednej myśli" (1 Kor 1, 10).

Z czasem jednak różnice zaczęły wyraźnie dzielić chrześcijan. W V wieku, w wyniku sporób o naturę Jezusa Chrystusa, odrębne wspólnoty utworzyli chrześcijanie, którzy podkreślali ludzką naturę Jezusa (od imienia Nestoriusza, patriarchy Konstantynopola, nazwano ich nestorianami) oraz ci, którzy wierzyli, że boska natura Jezusa zdominowała Jego ludzką naturę (nazwano ich monofizytami); dali oni początek starożytnym Kościołom Wschodu. W XI wieku, na skutek różnic politycznych i kulturowych, doszło do rozłamu w Kościele (schizma wschodnia w 1054 roku).

Wyodrębnił się Kościół wschodni (prawosławny) oraz zachodni (katolicki). Pięć wieków później wskutek ruchów reformatorskich nastąpił podział Kościoła zachodniego - powstały wówczas Kościoły protestanckie (luterański, kalwiński), a także Kościół anglikański. Kolejne wieki przyniosły następne podziały.

Uwagi do schematu: – zaznaczono na nim tylko główne rozłamy i wyznania; – wyznanie greckokatolickie powiązano tu z unią brzeską (pomijając wcześniejsze unie: lyońską i florencką).

Grzech rozłamu sprawił, że świadectwo wiary chrześcijan utraciło pierwotną moc i wiarygodność. Ta świadomość przyczyniła się do powstania ruchu ekumenicznego. W postaci zorganizowanych działań zrodził się on z początkiem XX wieku w krajach zachodniej Europy. Katolicy, początkowo z rezerwą odnoszący się inicjatyw ekumenicznych podejmowanych w Kościele anglikańskim i wspólnotach protestanckich, w drugiej połowie XX wieku włączyli się w dzielo zjednoczenia. Przełomem w tej materii był Sobór Watykański II.

W Dekrecie o ekumenizmie sobór uznał, że wina za grzech podziału leżała często po obu stronach, a doceniając, że "pod natchnieniem Ducha Świętego przez modlitwę, słowo i działanie podejmowane są rozliczne wysiłki w celu zbliżenia się do owej pełnej jedności, jakiej chce Jezus Chrystus" (DE4), zachęcił wszystkich wiernych do uczestnictwa w dziele ekumenicznym. Jako duszę całego ruchu ekumenicznego sobór wskazał nawrócenie serca i świętość życia, połączone z modlitwami o jedność chrześcijan.

Ekumenizm - ruch, inspirowany i kierowany przez Ducha Świętego, zmierzający do przywrócenia jedności w podzielonym chrześcijaństwie. Ma na celu wypracowanie postawy szacunku i zaufania do braci z innych Kościołów, eksponowanie tego, co łączy chrześcijan, przezwyciężanie wzajemnych uprzedzeń, podejmowanie współpracy w różnych dziedzinach.

Ze względu na formy podejmowanych działań oraz ich szczegółowe cele, można wyróżnić:

Ekumenizm praktyczny - współdziałanie chrześcijan różnych wyznań w organizowaniu nabożeństw ekumenicznych, wspólpraca w dziedzinie społecznej i na rzecz pokoju na świecie

Ekumenizm duchowy - odnowa wewnętrzna każdego chrześcijanina dokonująca się przez nawrócenie oraz prywatną i publiczną modlitwę o jedność Kościoła

Ekumenizm naukowy - obejmuje poznawanie doktryny, duchowości i życia innych Kościołów przez studiowanie ich nauki i dialog teologiczny

Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, nazywamy również Tygodniem Ekumenicznym, ma już wieloletnią tradycję. Każdego roku między 18 a 25 stycznia chrześcijanie różnych wyznań na całym świecie uczestniczą we wspólnie organizowanych nabożeństwach, modlitwach, a także w towarzyszących im konferencjach, koncertach i innych spotkaniach. Działania te, będące przede wszystkim wyrazem wiary w jednoczącą moc Ducha Świetego, umożliwiają głębsze poznanie sprzyjające wzajemnemu zrozumieniu oraz budowanie duchowej więzi opartej na przynależności do Chrystusa, mobilizują do współdziałania i współtworzenia. "Leczcie miłością rany przeszłości" - apeluje błogosławiony Jan Paweł II.