Osoba ludzka fundamentem życia społecznego.

Osoba ludzka fundamentem życia społecznego.

CZŁOWIEK:

- jest najdoskonalszym stworzeniem Boga, - posiada ciało i nieśmiertelną duszę, - przy pomocy rozumu jest w stanie poznać siebie i otaczający świat, - jest zdolny do myślenia abstrakcyjnego i tworzenia pojęć, - pragnie uczuć wyższych, a przede wszystkim szczęścia, - poszukiwanie szczęścia prowadzi człowieka do Stwórcy, - ze swej natury jest istotą społeczną, - poprzez społeczność człowiek rozwija się.

"Osoba ludzka potrzebuje życia społecznego. Nie jest ono dla niej czymś dodanym, lecz jest wymaganiem jej natury. Przez wymianę z innymi, wzjemną służbę i dialog z braćmi człowiek rozwija swoje możliwości, w ten sposób odpowiada na swoje powołanie".

KKK 1879

SPOŁECZNOŚĆ:

- zgromadzenie widzialne i zarazem duchowe, - trwa w czasie: dziedziczy przeszłość i przygotowuje przyszłość, - człowiek jest zobowiązany do poświęcania się na rzecz społeczności, - obowiązkiem człowieka jest także szacunek wobec władz troszczących się o dobro wspólne.

Uczestnictwo w życiu społecznym jest obowiązkiem każdego, zależnie od zajmowanego stanowiska i odgrywanej przez siebie roli. Przejawia się ono w postaci osobistej odpowiedzianości za określone dziedziny życia. Człowiek, jako uczestnik życia wspólnoty, czerpie z wartości wypracowanych przez swoich przodków, a jednocześnie udoskonala je i wnosi swoje. Jezus Chrystus w swoim nauczaniu: dowartościował pracę, doceniał wywiązywanie się z umowy, nawoływał do sprawiedliwego wynagrodzenia za pracę, podkreślał równość ludzi wobec Boga, potępiał nadużycia ludzi bogatych, bronił ubogich i pokrzywdzonych, głosił zasadę miłości bliźniego.

Trzy zasady życia społecznego:

Zasada pomocniczości

Zasada dobra wspólnego

Zasada solidarności

Jej autorem jest papież Jan XXIII wskazuje na solidarność jako podstawową zasadę rozwoju świata wobec nieustannych przemian spowodowanych rozwojem komunikacji, pogłebieniem zależności gospodarczych między państwami, migracje ludności.

Zapisana przez papieża Leona XIII porusza problem dobra jednostki. Jego zabezpieczenie spoczywa na państwie.

Sformułowana przez papieża Piusa XI podkreśla wspólnotowy aspekt życia społeczeństwa.