Ludwig van Beethoven

Ludwig van Beethoven

Ogólne informacje

Ludwig van Beethoven urodził się 15-17 grudnia (nie znamy dokładnego dnia) w 1770 roku w Bonn, a zmarł 26 marca w 1827 roku w Wiedniu. Był on kompozytorem oraz pianistą niemieckim, a zarówno prekursorem romantyzmu w muzyce. Uznawano go za jednego z największych twórców muzycznych wszech czasów.

Pochodzenie i dzieciństwo

Beethoven wywodził się z katolickiej rodziny, mieszkał na terenach dzisiejszej Belgii. Rodzicami kompozytora byli: ojciec Johann i matka Maria Magdalena. Ludwig miał również szóstkę rodzeństwa, z wszystkich tylko on miał największy talent muzyczny, który ujawnił się bardzo wcześnie, gdy miał dopiero 4 lata. Ojciec chciał zrobić z syna artystę, dlatego już w siódmym roku życia chłopiec zaczął karierę pianisty, szkoląc się u coraz lepszych nauczycieli. Najważniejszym z nich był kompozytor i organista Christian Gottlob Neefe, który zaznajomił młodego Beethovena z muzyką Johanna Sebastiana Bacha i w niej rozkochał. Młody Ludwig swój pierwszy koncert dał gdy miał właśnie 7 lat, w 1777 roku.

Johann i Maria Magdalena

Dom urodzenia Beethovena w Bonn

Rodzice Ludwiga van Beethovena

Najważniejszy nauczyciel Beethovena

Swoją edukację muzyczną zaczął również jako dziecko, bo w wieku 12 lat. Został uczniem Johanna Adama Hillera i z jego pomocą napisał swoje pierwsze opery komiczne. Później objął posadę organisty w Bonn gdzie, uczył młodego Beethovena.

Christian Gottlob Neefe

ur. 5 lutego 1748 w Chemnitz, zm. 28 stycznia 1798 w Dessau

Młodzieńcze lata

Już w 1784 roku dorastający muzyk zaczął zastępować swojego nauczyciela na stanowisku dworskiego organisty. Pojawiły się też jego pierwsze wydane kompozycje (m.in. Wariacje nt. marsza Dresslera i trzy sonaty zadedykowane elektorowi Maksymilianowi Fryderykowi). 16-letni Ludwig około 1785 roku poznał studenta Franza Gerharda Wegelera, który był jego przyjacielem. Za namową Wegelera, Beethoven został nauczycielem muzyki w rodzinie von Breuning, z którą później się zaprzyjaźnił. Jego kolejnym dobrym znajomym stał się kantor kaplicy elektorskiej Franz Anton Ries.

Młody Ludwig van Beethoven (1801 rok)

Franz Gerhard Wegeler (niemiecki lekarz z Bonn)

Franz Anton Ries (niemiecki skrzypek)

W 1787 roku i Beethoven wyjechał do Wiednia, (ówczesnej stolicy muzyki i muzyków). Być może wtedy spotkał się z samym Mozartem, który według przekazów miał zobaczyć w nim „chłopca, który niebawem zadziwi świat”. Niestety ale choroba matki już po dwóch tygodniach zmusiła młodego kompozytora do powrotu. Mimo że zdążył jeszcze zobaczyć matkę żywą, niebawem odeszła. Po jej śmierci Johann (ojciec Beethovena) bez reszty oddał się nałogowi i niedawał rady opiekować się synami oraz domem. Głową rodziny został wtedy Ludwig, który otrzymał zgodę na dostawanie połowy pensji ojca, zrobił to po to aby, mieć za co utrzymywać rodzinę i żeby Johann nie wydawał wszystkich pieniędzy na alkochol. W tych trudnych momentach pomagał rodzinie Beethovenów Franz Ries. W tym też czasie na dwór boński przybył hrabia Ferdinand von Waldstein, który zostanie nie tylko przyjacielem, ale i pierwszym mecenasem kompozytora Ludwiga van Beethovena

Beethoven w Wiedniu

Początki życia w Wiedniu

Od 1792 roku Beethoven mieszkał już w Wiedniu na stałe. Dwa lata później również do tego miasta przybył za nim brat Kaspar Anton Karl. Ludwig zdążył już zdobyć wielką popularność jako wirtuoz fortepianu. Jego debiut w Wiedniu odbył się 29 marca 1795 roku– wykonał wtedy pierwszą wersję Koncertu fortepianowego B-dur, koncert był wielkim sukcesem. Kolejnego dnia odbył się drugi, na którym Beethoven popisał się improwizacją. Nadal pobierał j nauki kompozycji u Josepha Haydna, Johanna Schenka, Johanna Albrechtsbergera i Antonia Salierego, jednak nie był do końca zadowolony z żadnego nauczyciela. Zyskał również sympatię grona wielu bogatych mecenasów i wielbicieli jego talentu, zaprzyjaźnił się też ze swojum uczniem, arcyksięciem Austrii i późniejszym arcybiskupem. Beethoven coraz więcej komponował i dawał koncerty, rola pianisty sprawiła, że tworzył przede wszystkim utwory z udziałem fortepianu. Pierwszy koncert, z którego dochód przeznaczony był wyłącznie dla Beethovena odbył się 2 kwietnia w 1800 roku, zagrał na nim m.in. I symfonię. Dzieło to zostało przyjęte wspaniale, mimo to krytycy często nie byli zachwyceni utworami kompozytora. Ludwig jednak się mało tym przejmował, prawdziwa zmiana w jego stylu miała dopiero nadejść.

Beethoven- 1 symfonia:

https://youtu.be/xcaUGsL2EpI

Utrata słuchu

Gdy Beethoven w 1796-1798 roku był szczytu wirtuozowskiej sławy, pojawiły się u niego pierwsze objawy głuchoty. Uważał, że jest przejściowe, jednak po dłuższym czasie zdał sobie sprawę, że głuchnie nieodwracalnie. Słuch całkowicie stracił w 1802r. Podczas pobytu w podwiedeńskim Heiligenstadt kompozytor sporządził list do braci, tzw. (testament heiligenstadzki). Pisał, że choroba prawie go doprowadziła do popełnienia samobójstwa, jednak jedyną rzeczą która go powstrzymała była jego sztuka. Dla Ludwiga był to szok, niesamowicie utalentowany kompozytor, a stracił zmysł tak potrzebny do robienia tego co kocha. Po kilku latach zmagań z kalectwem, Beethoven niestety musiał całkowicie zrezygnować z występów publicznych. Poświęcił się wyłącznie pracy kompozytorskiej. Te tragiczne przeżycia wycisnęły głębokie piętno na jego twórczości, jak pisze Ates Orga: „otarł się o śmierć i jednocześnie, paradoksalnie, odkrył życie na nowo”.

Dzieła kompozytora

Ludwig val Beethoven w swoim życiu wydał dziewięć symfoni i dziewięć koncertów, oto one:

Symfonie:1. op. 21: I symfonia C-dur (skomponowana 1799–1800, premiera 1800). 2.op. 36: II symfonia D-dur (skomponowana 1801–02, premiera 1803). 3.op. 55: III symfonia Es-dur "Eroica" (skomponowana 1803, premiera 1804). 4. op. 60: IV symfonia B-dur (skomponowana 1806, premiera 1807). 5.op. 67: V symfonia c-moll (skomponowana 1805–08, premiera 1808). 6. op. 68: VI symfonia F-dur "Pastoralna" (skomponowana 1805–08, premiera 1808). 7.op. 92: VII symfonia A-dur (skomponowana 1811–12, premiera 1813). 8. op. 93: VIII symfonia F-dur (skomponowana 1811–12, premiera 1814). 9.op. 125: IX symfonia d-moll (skomponowana 1817–24, premiera 1824).

Koncerty1.WoO 4: Koncert fortepianowy Es-dur (1784). 2.op. 15: I koncert fortepianowy C-dur (1795). 3.op. 19: II koncert fortepianowy B-dur (przed 1793). 4.op. 37: III koncert fortepianowy c-moll (1803). 5.op. 56: tzw. Koncert potrójny C-dur na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1805). 6.op. 58: IV koncert fortepianowy G-dur (1807). op. 61: Koncert skrzypcowy D-dur (1806). 7.op. 61a: aranżacja op. 61 na fortepian (czasem określana jako "VI koncert fortepianowy Beethovena"). 8.op. 73: V koncert fortepianowy Es-dur Cesarski (1809). 9. Hess 15: "VI koncert fortepianowy" D-dur (Beethoven zarzucił jego tworzenie – rekonstrukcji części I dokonał Nicholas Cook)(1815).

Marika Sasnal