Performance - klasa 7

performance

Start

Na dzisiejszej lekcji:

Definicja

01

Elementy

02

na dwa sposoby

03

04

Jackson Pollock

Alastair MacLennan

05

Joseph Beuys

06

07

w Polsce

dwa źródła

08

Sketchnotka

09

ZADANIE

10

01

Co to jest performance

Performance (ang. ‘wykonanie’ [czyt. performens]) jest podobny do happeningu – artysta występuje przed publicznością, prezentując swe działania artystyczne.Widzowie są jednak biernymi obserwatorami – nie biorą udziału w działaniach artysty.Performance możemy porównać do swego rodzaju przedstawienia teatralnego.Artysta występujący przed publiczności jest zarówno twórcą, jak i materią sztuki. W wielkim skrócie to forma sztuki żywej.

elementy

02

Elementem performance może być właściwie każdy przedmiot, obiekt, pojęcie lub temat wskazany czy zasugerowany przez artystę w trakcie wystąpienia.

03

. Na dwa sposoby

Performance uważany jest za sztukę żywą rozumianą na dwa sposoby:

• z jednej strony jako osobisty, personalny pokaz artysty przed publicznością i bezpośredni z nią kontakt;
• z drugiej strony jako sprzeciw wobec tego stosowanych przepisów, norm, zasad, zwyczajów.

Marina Abramović on the Power of Intuition

03

i jeszcze...

Marina Abramović

Performance Rhythm 0 Performance serbskiej artystki Mariny Abramowić „Rhythm 0” odbył się w 1974 roku w Studio Morra w Neapolu. Artystka przez 6 godzin stała nieruchomo. Obok na stole położono 72 przedmioty i kartkę z informacją: "Tutaj leżą 72 przedmioty, które mogą być użyte wobec mojego ciała w dowolny sposób. Ja jestem przedmiotem. Biorę pełną odpowiedzialność za wszystko, co zostanie mi uczynione. Czas 6 godzin." Na stole znalazły się przedmioty dwóch kategorii – takie, którymi można sprawić przyjemność oraz takie, którymi można zadać ból lub nawet zabić. Wśród nich były między innymi: słoik miodu, oliwa z oliwek, winogrona, ptasie pióro, woda, perfumy, wino, róża, bicz, agrafka, tabletki nasenne, świeca, zapałki, taśma, żyletka, pęseta, siekiera, szminka, szpilki, nożyczki, siarka, prezerwatywa oraz widelec, piła, obcęgi i nabity pistolet. Przebieg eksperymentu Marina przez sześć godzin trwania performance’u stała nieruchomo i biernie znosiła poczynania publiczności. Początkowo widzowie byli nieufni i nieśmiali. W ciągu pierwszej godziny nikt nie podszedł do stołu, nie wziął żadnego przedmiotu i nawet nie zbliżył się do Mariny. Jedynie fotograf podchodził do artystki i robił jej zdjęcia. Dopiero w drugiej godzinie zaczęły się nieśmiałe podchody – ktoś przyniósł jej kwiat i pocałował w policzek, ktoś inny oblał ciało miodem, pobrudził ciało farbą, połaskotał lub zmienił pozycję ciała. Ludzie robili sobie z nią zdjęcia, bawili się jej ciałem. Potem obserwatorzy performance’u się rozkręcili i na dobre stali jego aktywnymi uczestnikami. Widząc, że Marina Abramović rzeczywiście na wszystko pozwala i jest jedynie obiektem, stawali się coraz bardziej agresywni. Ktoś polał jej głowę olejem. Inny uderzał ją cierniami róży. Jedna z osób zdecydowała się na pocięcie jej ubrań żyletką. Obcięto jej włosy, podano środki nasenne, odarto z ubrania. W pewnym momencie ktoś zranił artystkę nożem w szyję i zlizał jej krew. Półnagą Marinę tłum przeniósł na stół. Bezpardonowo rozchylono jej nogi i wbito nóż w stół pomiędzy nimi. Performance trwał, a widzowie mieli coraz śmielsze pomysły. W międzyczasie oczywiście pojawili się obrońcy godności artystki, którzy próbowali okryć jej nagie ciało płaszczem lub w ramach „zadośćuczynienia” podarować jej kwiaty. W końcu jedna z osób przyłożyła artystce naładowany pistolet do skroni. Koniec horroru Po sześciu godzinach ogłoszono zakończenie występu. Abramović wstała naga, poraniona, ze łzami w oczach i krwią kapiącą z szyi, podeszła do publiczności. Wówczas widzowie przestraszyli się i szybko rozproszyli. Nikt nie chciał zmierzyć się z prawdziwą, aktywną wersją do tej pory biernej postaci, którą poniżyli i skrzywdzili. Uciekli w obawie poniesienia odpowiedzialności za swoje czyny. Po zakończonym performance artystka stwierdziła, że wiedziała o tym, że tłum byłby w stanie ją zabić. "Ten performance ujawnił, jak szybko ktoś może się zmienić i porzucić człowieczeństwo, jeśli mu na to pozwolisz. Ktoś, kto nie walczy, staje się w oczach innych przedmiotem. To dowód na to, że część ludzi skrywa w sobie bardzo ciemne oblicze, które łatwo z „normalnego” staje się potwornym – mówiła Abramović.

Jackson Pollock

04

Performance swe korzenie zawdzięcza tradycji malarstwa gestu Jacksona Pollocka, który wyeksponował akt malowania, sam proces malarski, co później rozwinęli jego następcy usuwając płótno, w w miejsce dzieła jako rezultatu twórczego umieścili sam proces tworzenia nieowocujący żadnym materialny dziełem sztuki. Obecnie jedyną namacalną pozostałością z przedstawienia jest materiał filmowy i fotograficzny.

"Akt malowania" Jackson Pollock

05

Obecnie tą formę sztuki uprawia artysta Alastair MacLennan, który sam mówi: "Sztuka to demonstrowane łączenie i rozładowywanie konfliktów w działaniu, czy to duchowym, religijnym, politycznym, osobistym, społecznym czy kulturalnym. Uzdrawiać to scalać" Charakterystyczne od lat siedemdziesiątych są jego wielogodzinne wystąpienia (nawet 144 godzin, zwykle artysta nic nie jadł i nie spał przez cały czas ich trwania)

Performance dąży do zaskoczenia i poruszenia publiczności. To przedstawienia wysoce kontrowersyjne. Bardzo często wykorzystuje się też elementy ludzkiej seksualności - nagości w kontekście erotyki. Słynnym performerem był Joseph Beuys, który w 1974 roku wystawił słynny prowokacyjny spektakl w Nowym Jorku p.t. "Lubię Amerykę, Ameryka lubi mnie".

06

07

W Polsce

Pojęcie performance po raz pierwszy w Polsce zaistniało w roku 1978 na festiwalu sztuki performance p.t. "IAM. International Artists Meeting". Festiwal ten został zorganizowany przez Henryka Gajewskiego w studenckiej Galerii Riviera-Remont w Warszawie. Galeria prezentowała twórców polskich i zagranicznych, wydawała publikacje, organizowała międzynarodowe konferencje i działania wychodzące poza oficjalne ramy sztuki.

08

Dwa źródła Performance'u

Performance jest gatunkiem artystycznym, który ma podwójne korzenie. Z teatru wywodzi się jego widowiskowy i zbliżony do scenicznego charakter.

Drugim źródłem powstania performance’u są sztuki plastyczne, zwłaszcza malarstwo gestu, konceptualizm i body art, w których akcent przesunięty jest z dzieła sztuki, czyli efektu pracy, na sam proces twórczy.

09

10

Zadania w e-podręcznikach: