Henry Dunant

Henry Dunant

pierwszym laureatem Pokojowej Nagrody Nobla

start

Plan prezentacji

życiorys

międzynarodowy komitet czerwonego krzyża

bitwa pod solferino

Konwencja genewska i MPH

"wspomnienie solferino"

Laureat Pokojowej nagrody nobla

"tutti fratelli"

podsumowanie

Życiorys

Jean Henri Dunant (ur. 8 maja 1828 w Genewie, zm. 30 października 1910 w Heiden, Henry Dunant, Henri Dunant) – szwajcarski kupiec, filantrop i założyciel Czerwonego Krzyża, laureat pierwszej Pokojowej Nagrody Nobla w 1901 (wraz z Francuzem Frédéricem Passy). Dunant urodził się w protestanckiej rodzinie kupieckiej. Od wczesnej młodości stykał się z ludzką nędzą, towarzysząc matce w odwiedzaniu najbiedniejszych mieszkańców Genewy – chorych, kalekich i umierających. Po ukończeniu gimnazjum pracował w banku, angażując się jednocześnie w różnorodną działalność społeczną, m.in. pomoc więźniom. W 1849 r. opuścił szkołę średnią w Genewie z powodu słabych ocen, po czym znalazł zatrudnienie w banku. Trzy lata później założył genewski oddział Związku Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej oraz uczestniczył w pierwszej międzynarodowej konferencji tej organizacji w Paryżu w 1855 r.

bitwa pod solferino

Bitwa pod Solferino

Ruszając śladami ojca, Henri zdecydował się na rozwój kariery w sektorze handlowo-finansowym. W 1856 r. założył firmę zajmującą się uprawą i handlem kukurydzy w Algierii Francuskiej. Niemożność rozwiązania problemów biurokratycznych związanych z działalnością owego przedsiębiorstwa skłoniła Henriego do przedstawienia problemu samemu cesarzowi Napoleonowi III, który akurat stacjonował w Lombardii włoskiej. Henry dotarł na miejsce 24 czerwca 1859 r., w dniu bitwy pod Solferino (liczba ofiar przekraczała 40 000). Skala cierpienia wywołała taki szok w Dunancie, że ten prędko zaczął organizować ludność cywilną do stawiania szpitali polowych oraz pomocy rannym i umierającym, niezależnie od strony po której walczyli. Sam Henry zajął się sprowadzaniem potrzebnych medykamentów oraz pomógł wynegocjować uwolnienie austriackich lekarzy z niewoli francuskiej. W pobliskim kościele w Castiglione zorganizował prymitywny szpital, opatrywał rannych, dostarczał im wodę do picia, zapisywał ostatnie życzenia umierających. Namawiał do pomocy kilka miejscowych kobiet, które – choć z oporami – dawały się przekonać, że ranni żołnierze cierpią tak samo, niezależnie od narodowości.

Bitwa pod Solferino – starcie zbrojne, które miało miejsce 24 czerwca 1859. Była to największa bitwa wojny francusko-austriackiej. Przyczyniła się do powstania organizacji pomocy humanitarnej.

"wspomnienie solferino"

"Wspomnienie Solferino"

Po dwóch latach spędzonych bezowocnie w Paryżu Dunant wrócił do Genewy i napisał książkę "Wspomnienie Solferino". Jest to nie tylko relacja z pola bitwy i opis wstrząsających przeżyć, ale gorący apel do społeczeństw Europy, który miał poruszyć ich sumienia. Niewielka książeczka, przetłumaczona na kilka języków i wydana w niemal wszystkich krajach europejskich, zdobyła ogromną popularność. Dunant zaproponował w niej: powołanie we wszystkich krajach stowarzyszeń pomocy, których przeszkoleni wolontariusze mogliby nieść ratunek rannym na polu walki zapewnienie im bezpieczeństwa przy pomocy wyróżniającego znaku, powszechnie uznawanego przez wszystkie strony konfliktu i dającego status pełnej neutralności.

cytat

„Tutti fratelli” – „wszyscy jesteśmy braćmi”

Henry Dunant

Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża

Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża

Komitet Pięciu

Henry Dunant, Gustave Moynier, gen. Guillaume Henri Dufour, dr Louis Appia i dr Théodore Maunoir założyli Komitet Pięciu 17 lutego 1863 r. 26 października 1863, z inicjatywy Dunanta, Komitet Pięciu zwołał do Genewy międzynarodową konferencję, w której wzięło udział 14 oficjalnych delegacji krajów europejskich oraz wielu obserwatorów. Większość idei Henry Dunanta została zaakceptowana, m.in. powołanie narodowych komitetów pomocy rannym czy ochrona personelu medycznego podczas działań wojennych. W 1863 r. Dunant utworzył Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. Znakiem organizacji został czerwony krzyż na białym tle, co stanowiło nawiązanie do barw narodowych Szwajcarii.

konwencja genewska i mph

Konwencja genewska i MPH

Dzięki staraniom Dunanta doszło do przełomowego wydarzenia - 22 sierpnia 1864 r. podpisano w Genewie konwencję w sprawie polepszenia losu rannych wojsk. Zapewniała ona m.in. pomoc żołnierzom rannym na polu walki. Ponadto rozpoczęła proces kształtowania międzynarodowych zasad ochrony ofiar wojny, który doprowadził do powstania międzynarodowego prawa humanitarnego (MPH). Dzięki niemu ofiarom działań wojennych może być udzielana pomoc humanitarna. To prawo jest również nazywane międzynarodowym prawem konfliktów zbrojnych lub prawem wojennym.

Postanowienia konwencji genewskiej

Postanowienia konwencji genewskiej z 1864 r.

Personel medyczny, szpitale wojskowe oraz ambulanse podlegają ochronie i zasadzie neutralności podczas trwania konfliktów zbrojnych. Personel medyczny i kapelani powinni mieć zapewnioną możliwość wykonywania swoich działań wobec rannych i potrzebujących opieki. Ranni mają prawo do opieki niezależnie od pochodzenia. Ustanowiany znak rozpoznawczy czerwonego krzyża na białym tle ma być umieszczany na ambulansach, budynkach szpitalnych, pojazdach transportu i noszony przez personel medyczny.

laureat pokojowej nagrody nobla

Pokojowa Nagroda Nobla

Uhonorowanie nagrodą Dunanta stało się po tym, jak nowo założona przez niego organizacja Czerwonego Krzyża i jego wysiłki humanitarne przyniosły mu rozgłos i uznanie. Intrygujące jest zatem prześledzenie, jak Henry Dunant otrzymał pierwszą nagrodę pokojową w 1901 roku (wraz z Frédéricem Passym, założycielem i prezesem pierwszego francuskiego społeczeństwa na rzecz pokoju). Henry Dunant był nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla przez imponującą grupę osób i organizacji. Wśród nich było dziesięciu profesorów z Amsterdamu i Brukseli, 92 szwedzkich parlamentarzystów i 62 parlamentarzystów w Wirtembergii, a także zarząd Międzynarodowego Biura Pokoju. W Norwegii otrzymał rekomendacje Norweskiego Stowarzyszenia Zdrowia Publicznego Kobiet oraz Norweskiego Stowarzyszenia Praw Kobiet. Decydujące znaczenie miał jednak przede wszystkim wysiłek norweskiego lekarza wojskowego Hansa Daae. Daae dobrze zapoznał się z pracą Dunanta poprzez artykuł szwajcarskiego redaktora, Georga Baumbergera, na temat założyciela Czerwonego Krzyża w 1895 r. oraz pracy niemieckiego nauczyciela Rudolfa Müllera. W wyniku tego Dunant wyłonił się z zapomnienia, a pod koniec lat 90. otrzymał szereg wyróżnień i nagród. Hans Daae opowiedział się za sukcesem Dunanta, a Komitet Nobla został ostatecznie przekonany do tej kandydatury. Ogłoszenie, że założyciel Czerwonego Krzyża został wybrany laureatem Pokojowej Nagrody, spotkało się z mieszanymi reakcjami. Wdług niektórych Dunant otrzymał nagrodę za złagodzenie cierpienia rannych żołnierzy, a nie za organizowanie kongresów pokojowych lub redukcję sił stojących, jak przewidziano w testamencie Alfreda Nobla.

dalej

Po otrzymaniu Pokojowej Nagrody Dunant nadal żył oszczędnym życiem w domu opieki w szwajcarskim mieście Heiden. Hans Daae dopilnował, aby nagroda pieniężna wymknęła się spod kontroli wierzycieli Dunanta; pozostała nietknięta w norweskim banku. Dunant zmarł 30 października 1910 r. i został pochowany w Zurychu. Zgodnie z jego wolą, majątek został przeznaczony na częściową spłatę zgromadzonych po bankructwie długów, połowę nagród pieniężnych zapisano Norweskiemu Czerwonemu Krzyżowi i Norweskiemu Stowarzyszeniu Zdrowia Publicznego Kobiet. Druga połowa została przekazana na cele humanitarne w Szwajcarii. Pokojowa nagroda pomogła Dunantowi odzyskać godność, a przychylna uwaga organizacji Czerwonego Krzyża wzmocniła jego pracę w następnych latach.

podsumowanie

Podsumowanie

• Henry Dunant urodził się w 1828 r. w Szwajcarii, zmarł w 1910 r.
• Starał się zrobić wszystko, co w jego mocy, aby pomóc rannym i umierającym w bitwie pod Solferino w 1859 r.
• "Wspomnienie Solferino" to książka Dunanta, w której opisał swoje przeżycia z pola bitwy. Zdobyła ona dużą popularność.
• 17 lutego 1863 r. założył Komitet Pięciu wraz z generałem, prawinikiem i 2 lekarzami.
• W 1863 r. Dunant utworzył Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. Znakiem organizacji został czerwony krzyż na białym tle.
• Dzięki jego staraniom - 22 sierpnia 1864 r. podpisano w Genewie konwencję w sprawie polepszenia losu rannych wojsk.
• Henry Dunant w 1901 r. otrzymał pierwszą Pokojową Nagrodę Nobla.
• Po śmierci jego majątek został przeznaczony na częściową spłatę długów, a resztę przekazano na rzecz rozmaitych fundacji charytatywnych w Norwegii i Szwajcarii.

Dalej

Źródła

https://pl.wikipedia.org/wiki/Henri_Dunant http://www.rodm-krakow.pl/index.php/home/530-henri-dunant-sylwetka-noblisty http://pck.malopolska.pl/czerwony-krzyz-wyjatkowy-wielokrotny-laureat-pokojowej-nagrody-nobla/ + podręcznik "Edukacja dla bezpieczeństwa"

Dalej

Dziękuję za uwagę!

Martyna Janowiak, I d

początek