"Dżuma" jako parabola

Dżuma jako parabola

„Dżuma” jest powieścią-parabolą

to znaczy, że należy ją rozpatrywać na dwóch płaszczyznach

metaforycznej

dosłownej

płaszczyzna dosłowna

dżuma = choroba

płaszczyzna metaforyczna

motto „Dżumy”

„Jest rzeczą równie rozsądną ukazać jakiś rodzaj uwięzienia przez inny, jak ukazać coś, co istnieje rzeczywiście, przez coś co nie istnieje”.

Autorem tych słów jest Daniel Defoe, a pochodzą onez jego dzieła pt. Dziennik roku zarazy , które oparte jest na obserwacjach i zapiskach najważniejszych wydarzeń zarówno publicznych jak i prywatnych, które zaszły w Londynie podczas wielkiego nawiedzenia dżumy 1665 roku.

Dżuma jest doskonałym przykładem powieści – paraboli

POSTACIE

FABUŁA

NARRATOR

CZAS

ALEGORYCZNOŚĆ

Do cech formalnych paraboli zalicza się:

- schematyczną fabułę, - uproszczoną konstrukcję postaci, - obiektywność narracji.

Wyżej wymienione cechy służą alegorycznemu lub symbolicznemu odczytaniu świata przedstawionego w dziele literackim.

„Dżuma” jako powieść parabola

Wróć do pracy domoweji odpowiedz na pytania:

1. Dlaczego „Dżumę” nazywa się powieścią uniwersalną? Na czym polega ów uniwersalizm „Dżumy”? 2. Kim jest: człowiek egzystencjalista? Scharakteryzuj go.

Posłuchaj utworu Marii Peszek. Powiedz, co go łaczy ze światem przedstawionym w "Dżumie?

I to już wszystko:)