WOJNY XVII

WOJNY XVII -wieczne

Wojny ze SzwecjąWojny z Turcją Powstanie Chmielnickiego Wojny z Rosją

W wieku XVII Rzeczypospolita toczyła wojny z Turcją, Rosją i Szwecją

Miało również miejsce powstanie Kozaków – poddanych Rzeczypospolitej Wojny przypadają na okres panowania władców: Zygmunt III WAZA – 1587 - 1632 Władysław IV WAZA – 1632 – 1648 Jan Kazimierz WAZA – 1648 - 1668 Michał Korybut Wiśniowiecki 1669 - 1673 Jan III Sobieski – 1674 - 1696

II wojna ze Szwecją

I wojna ze Szwecją

I wojna ze Szwecją

II wojna ze Szwecją

Przełomowym momentem w wojnie była obrona klasztoru na Jasnej Górze. Choć załoga obronna złożona była z 230 osób, którymi dowodził przeor zakonu paulinów-ksiądz Augustyn Kordecki, dała ona radę odpierać potężne oblężenie szwedzkie. Niewpuszczenie Szwedów do klasztoru oznaczało początek oblężenia, trwającego od 18 listopada do nocy z 26 na 27 grudnia 1655 roku. Po 6 tygodniach najeźdźca odstąpił. 29 grudnia, na wieść o zwycięskiej obronie Jasnej Góry, zawiązała się konfederacja tyszowiecka przeciwko Szwedom.

II wojna ze Szwecją

Pod wodzą Czarnieckiego

Po obronie Jasnej Góry wśród Polaków zapanowało zjednoczenie.Pod dowództwem Stefana Czarnieckiego zaczęła się rozwijać partyzantka, w której uczestniczyli przedstawiciele wszystkich stanów, chłopi, mieszczanie i szlachta.

II wojna ze Szwecją

Powrót króla

Traktat w Radnot

– zawarty w Radnot (w Siedmiogrodzie) 6 grudnia 1656 r. w czasie wojny polsko-szwedzkiej przez przedstawicieli Karola X Gustawa i Jerzego II Rakoczego. Traktat dotyczył sojuszu szwedzko-siedmiogrodzkiego i dodatkowo przewidywał rozbiór Rzeczypospolitej, w którym wziąć mieli udział: Karol X Gustaw Fryderyk Wilhelm Hohenzollern Jerzy II Rakoczy Bogusław Radziwiłł Bohdan Chmielnicki

TRAKTATY WELAWSKO-BYDGOSKIE Traktaty welawsko-bydgoskie – dwa traktaty z 1657 roku, których głównym postanowieniem było zerwanie zależności lennych pomiędzy Rzecząpospolitą a Prusami Książęcymi i uzyskanie suwerenności dynastii Hohenzollernów na tym terytorium. Polska utraciła wpływ na politykę Prus i oddała im w lenno ziemię lęborsko-bytowską.

I wojna z TURcją

Przez wiele wieków Rzeczpospolita unikała poważniejszych konfliktów z Imperium Osmańskim, które w XVI w. wyrosło na mocarstwo i zaczęło zagrażać chrześcijańskiej Europie. Od kiedy Turcja zmusiła Hospodarstwo Mołdawskie by złożyło mu hołd, Rzeczpospolita i Turcja zaczęły mieć wspólną granicę. Początkowo utrzymywano przyjazne stosunki. Kryzys nastąpił na początku XVII wieku, kiedy to starły się interesy polskich magnatów mających majątki na południowo-wschodnich kresach Rzeczypospolitej z interesami Turcji w Mołdawii, a także w samej Turcji.

Kozacy splądrowali między innymi Warnę, Kaffę, Trapezunt, Eupatorię, a nawet przedmieścia Stambułu. Turcy ograniczyli się do wysyłania skarg na Kozaków do króla. Oficjalnym powodem wojny była tzw. „I odsiecz Wiedeńska”, kiedy to Lisowczycy, najemni żołnierze, którzy po kampanii Moskiewskiej nie mieli zajęcia i łupili własnych rodaków, zostali wysłani do Siedmiogrodu.

1621 początek ofensywy tureckiej na ziemie polskie oblężenie Chocimia - Turkom nie udało się zdobyć twierdzy bronionej przez Jana Karola Chodkiewicza pod murami twierdzy w Chocimiu podpisano pokój obydwie strony zobowiązały się do powstrzymania wzajemnych najazdów (tatarskich na ziemie Rzeczypospolitej i kozackich na ziemie imperium osmańskiego) ustalono przebieg turecko-polskiej granicy wzdłuż Dniestru

II wojna z TURcją

Odsiecz Wiedeńska

Imperium Osmańskie od chwili swojego powstania opierało się na podbojach. Na przestrzeni wieków kolejne państwa były najeżdżane i podbijane przez sułtanat turecki. W połowie XIV wieku Turcy podjęli planowy podbój Bałkanów opanowując Bizancjum, Bułgarię, Albanię i Serbię. W roku 1541 interweniowali na Węgrzech odbierając im stolicę i środkową część kraju. Jednocześnie Turcy zmusili do uznania swojej zwierzchności księstwa naddunajskie – Wołoszczyznę i Mołdawię. W 1672 roku uderzyli na Polskę osłabioną wojnami ze Szwecją, Rosją i Kozakami. Zdobyli wówczas Kamieniec Podolski i zajęli Podole. Turkom nie udało się jednak pokonać Habsburgów i opanować pozostałej części Węgier. W 1682 roku, w należącej do Austrii części Węgier (obecnej Słowacji), wybuchło powstanie antyhabsburskie. Turcy, zajmujący pozostałą część Węgier, starali się je wykorzystać. Zagrożony najazdem cesarz Leopold I zwrócił się do Polski z propozycją zawarcia zaczepno-obronnego przymierza przeciw Turcji.

Bitwę wiedeńską, zarówno pod względem rozmiarów, jak i znaczenia strategiczno-politycznego, zalicza się do najważniejszych bitew w dziejach Europy.Bitwa rozpoczęła się rankiem 12 września. Bitwa trwała około 12 godzin, z tego: przez 11,5 godziny odbywał się ostrzał artyleryjski przygotowujący atak, a sama szarża wojsk Króla Jana III Sobieskiego trwała pół godziny. Król polski osobiście poprowadził 20 000 jazdy do ataku. Była to najsłynniejsza w dziejach szarża husarii polskiej. Za husarią ruszyła kawaleria lewego skrzydła i centrum wojsk sprzymierzonych. Potężna armia turecka została doszczętnie rozbita. Straty Turków w bitwie wyniosły ok. 10 tysięcy zabitych i 5 tysięcy rannych żołnierzy, a sprzymierzeni stracili ok. 1500 zabitych i ponad 2500 rannych. Znaczna część armii tureckiej zdołała wycofać się, tracąc część uzbrojenia, wszystkie działa oraz zapasy wojenne. Zwycięstwo pod Wiedniem nie tylko ocaliło stolicę Austrii lecz oznaczało również załamanie się agresji osmańskiej w Europie. Bitwa była przykładem umiejętnego wykorzystania terenu przez wojska sprzymierzonych. W pierwszej fazie walki działała skutecznie piechota wspierana przez artylerię. Dopiero po wyparciu wroga na równinę można było użyć kawalerii. Sobieski jako dowódca wykazał duży talent, w umiejętny sposób kierując przebiegiem walki, w której zniszczone zostały główne siły tureckie.

I wojna z Rosją

II wojna z Rosją

Powstanie Chmielnickiego

II wojna z Rosją

Skutki terytorialne wojen

Skutki wojen XVII-wiecznych