DZ Jaki jestem? Oto jest pytanie! - poznajemy swoje mocne i słabe stro

Jaki jestem? Oto jest pytanie! - poznajemy swoje mocne i słabe strony

Bardzo istotne jest rozwijanie większej świadomości swoich mocnych i słabych stron. Dzięki temu zwiększają one samoakceptację w obszarze słabości, które nie muszą stać się hamulcem rozwoju, a wręcz mogą motywować do pracy nad swoim potencjałem. Co pozwala odnieść w życiu sukces i czuć się spełnionym? Czy to możliwe, że pierwszym krokiem do tego jest poznanie swoich mocnych stron? Jak zdobyć tę cenną wiedzę na ten swojego potencjału i czy jest ona dostępna tylko dla wybranych?

Cele zczegółowe: Uczeń odkrywa i określa swoje mocne i słabsze strony; Uczeń poznaje cechy innych osób w klasie; Uczeń współpracuje w grupie i integruje się z nią; Uczeń okazuje szacunek i akceptację względem własnych i cudzych ograniczeń.

• Zastanów się, w czym jesteś najlepszy Czy posiadasz umiejętności, które będą przydatne w przyszłości na wymarzonym przez Ciebie stanowisku pracy? Czy znajdujesz w sobie jakieś wyjątkowe cechy, które odróżniają Cię od innych? Co dobrego powiedzieliby o Tobie Twoi koledzy, koleżanki ? Dlaczego lubią z Tobą pracować w zespole? Jakie cechy Twojej osobowości przydają Ci się w przyszłej pracy? Co jest Twoją największa zaletą? Z jakich osiągnięć jesteś najbardziej dumny?

Po czym poznasz swoje mocne strony?

• Czy są rzeczy, które wydają się Tobie łatwe, a dla innych są trudne?
• W czym regularnie wyręczasz znajomych?
• Jakie zajęcie sprawia, że nie zrażasz się porażkami?
• Jak zajmujesz się swoją pasją?
• Co lubisz robić, czego inni unikają?
• Jakie rady dajesz innym, gdy mają problem?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit.

Podpisz kartkę. Puść ją w obieg. Kolejna osoba MUSI napisać o tej osobie coś miłego, pozytywnego! Jaka jest ta osoba w Twoich oczach. Nawet negatywny obraz może być pozytywny: np. ktoś się spóźnia... żyje bez presji... itp. Do dzieła!

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit.

ABY DOBRZE POZNAĆ SAMEGO SIEBIE?????

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit.

Co jeszcze jest ważne w przypadku wzrokowca?

•skupienie na celu lekcji

– wzrokowiec lubi wiedzieć, dlaczego dany temat jest ważny, co należy zapamiętać i do czego będzie można wykorzystać zdobytą wiedzę; dzięki przygotowaniu tematu z uwzględnieniem tych właśnie kwestii, nauka będzie dla wzrokowca ciekawsza i przyjemniejsza, przywoła różne wspomnienia lub wyobrażenia związane z tematem, ułatwi połączenie nowych wiadomości z poznanymi wcześniej,

utrzymanie uwagi

utrzymywanie ciągłego skupienia nad zadaniem może być trudne ze względu na liczne bodźce wzrokowe występujące w otoczeniu; warto wybrać jedno, stałe miejsce do nauki i tak je uporządkować, by nie odwracało uwagi od zadania,

dla wzrokowca dobrym pomysłem może okazać się połączenie wzrokowych wskazówek związanych z tematem z czymś charakterystycznym dla danej osoby, by ułatwić zapamiętywanie informacji; zapamiętany kontekst uczenia się pomaga łatwiej wydobyć informacje z pamięci,

wzrokowe wskazówki

Słowo „uczenie się” używane jest w wielu różnych znaczeniach.

uczenie się może odnosić się do rezultatów jednostkowych procesów uczenia się, oznacza po prostu to, czego się nauczyliśmy,

Zaburzenie może dotyczyć każdego z wymiarów:

• zakłócenie procesu interakcji: wyjaśnienia nauczającego są niespójne lub złe, pojawiają się inne zakłócenia, w efekciewyjaśnienia zostaną przez uczącego się zrozumiane jedynie częściowo lub błędnie, co negatywnie wpłynie na proces uczenia się,
• zakłócenie procesów psychicznych: proces przyswajania wiedzy przez uczącego się jest nieefektywny np. z powodu braku koncentracji, w efekcie pogorszą się rezultaty uczenia się,
• zakłócenie związane z wiedzą już nabytą: uczący się może nie mieć wiedzy bazowej, potrzebnej do zrozumienia nauczanych treści lub może ona być błędna, w efekcie informacje przekazywane przez nauczającego nie mogą zostać zrozumiane poprawnie.

Style uczenia się

• Wzrokowiec
• Słuchowiec
• Kinestetyk

Wzrokowiec

Wzrokowcy wolą myśleć obrazami niż słowami. Szybciej zapamiętują kolorową informację, przekazaną za pomocą map, diagramów, rysunków, grafów czy wykresów. Ważnym elementem jest uporządkowanie stanowiska pracy, by każda rzecz leżała na swoim miejscu i nie rozpraszała uwagi uczącego się.

• Wzrokowcy dobrze radzą sobie, pracując z obrazami, wizualizując konkretne zagadnienia i obracając nimi w swoim umyśle.
• Starają się wprowadzić porządek, konstruując, aranżując, naprawiając.
• Mają dobrą pamięć do wizualnych elementów (do materiału wydrukowanego, narysowanego).
• Ucząc się, siedzą dość spokojnie, a komunikaty werbalne często zamieniają na obraz.
• Zwracają uwagę na kolor, kształt, ładny wygląd stroju, mieszkania, książki itp. cechy.

Wzrokowiec najlepiej uczy się, gdy:

• •tworzy materiał graficzny tego, czego się uczy, tworzy wizualizacje,
• •robi notatki, używając kolorowych długopisów, mazaków, zakreślaczy czy kredek,
• informacja, którą ma przyswoić jest przekazana wzrokowo i pisemnie, np. za pomocą wykresów, tabelek, diagramów, rysunków itp.,
• •to, o czym mówi nauczyciel, może śledzić wzrokiem w książce, zeszycie czy na tablicy, •wokół panuje cisza i porządek,
• •zapisuje nowo poznane słowa i przykleja je w różne miejsca w swojej przestrzeni, żeby często spoglądać na notatki i przyswajać nową terminologię.

różne formy prezentacji danego materiału – przedstawianie informacji w sposób jasny i uporządkowany za pomocą schematów, wykresów i diagramów, używanie materiałów drukowanych różnego rodzaju: książek, gazet, podręczników, instrukcji, tablic, wykresów, plakatów, wyróżnianie najważniejszych informacji (kolorem, podkreśleniem, pogrubieniem); im bardziej atrakcyjne wzrokowo będą przedstawione informacje, tym lepiej zostaną zapamiętane, kontakt wzrokowy – wzrokowcy przywiązują większą wagę do tego, co widzą niż do tego, co słyszą, stąd bardzo ważne jest, by osoba przekazująca wiedzę utrzymywała kontakt wzrokowy z uczniem; dzięki temu można kontrolować, czy dane zagadnienie jest zrozumiałe, czy może należy jeszcze coś powtórzyć; uczniowie skupiają swoją uwagę, gdyż mają świadomość, że nauczyciel mówi właśnie do nich.

Słuchowiec

Słuchowcy uczą się najlepiej wtedy, gdy słyszą informacje. Preferują oni wykłady, ćwiczenia, dyskusje grupowe, mówienie, rozmowy sieciowe i debaty. Uczą się, słuchając i mówiąc. Wolą naukę raczej w cichych warunkach, gdyż nadmierne bodźce słuchowe mogą rozpraszać ich uwagę. Mają dobrą pamięć do dialogów, muzyki, dźwięków.

+ info

Co jeszcze jest ważne w przypadku słuchowca?

•sprawdzenie, czy uczący się zrozumiał przekazywane treści – najłatwiej można to sprawdzić, prosząc ucznia, by określił, co powiedział mówiący; umożliwia to mówiącemu wyczucie czy osoba ucząca się naprawdę zrozumiała wypowiedź i czy zrozumiała ją we właściwym sensie, •zrozumienie celu nauki – podobnie, jak w przypadku wzrokowców, ten punkt jest bardzo ważny; pomaga w wypracowaniu pozytywnego nastawienia do materiału, który trzeba przyswoić oraz w połączeniu go z dotychczasową wiedzą (co znacząco wpływa na trwałość zapamiętanej informacji),

+ info

Kinestetyk

uczą się najskuteczniej poprzez wykonywanie czynności. Najlepiej chłoną wiedzę przez doświadczenie, przykład i ćwiczenia. Nauka kinestetyczna uwzględnia korzystanie z demonstracji, filmów wideo odnoszących się do świata rzeczywistego, studium przypadku. Dobrze sprawdzają się także ćwiczenia umożliwiające zastosowanie nowo poznanej wiedzy w codziennym życiu.

Uczenie kinestetyczne jest metodą nauczania, która stawia na naukę przez aktywność fizyczną bardziej niż przez słuchanie lub oglądanie demonstracji. O uczących się, którzy preferują naukę tym stylem, można powiedzieć, że są urodzonymi odkrywcami, realizują się przez robienie, a nie przez myślenie o zadaniu przed jego rozpoczęciem.

Podczas nauki swobodnie rozsiadają się, bawiąc się długopisem czy innym przedmiotem. Gdy coś się dzieje ciekawego w otoczeniu, wodzą za tym wzrokiem. Mają dobrą pamięć do działań i ruchów ciała. Patrząc na innych, odczytują ich mowę ciała.

Kinestetyk najlepiej uczy się, gdy:

•jest fizycznie zaangażowany w ćwiczenie, •informacja jest przedstawiona w sposób, który pobudza do aktywności fizycznej, •korzysta z zachęty uczącego do klasowych demonstracji, scenek, doświadczeń, eksperymentów, gdy uczy się w praktyce łatwiej mu zrozumieć coś nowego w połączeniu z tym, czego nauczył się już wcześniej, •konstruuje przestrzenne modele (wycinanki, lepienie z plasteliny, modelowanie itp.), •pracuje w terenie, na wycieczkach, wyjściach z klasą w różne miejsca, •podczas nauki chodzi, czytając książkę lub notatki, •odgrywa scenki, gestykuluje, demonstruje pojęcia za pomocą pozy ciała, mimiki.

skupienie uwagi

ocenianie

różne metody pracy

+ info

+ info

+ info

Stres, strach i napięcie wpływają hamująco na procesy uczenia się. Szczególnie u małych dzieci widoczny jest wpływ układu lustrzanego na uczenie się. To właśnie neurony lustrzane sprawiają, że dzieci naśladują. Zbyt długotrwały wysiłek intelektualny może spowodować najzwyczajniej na świecie brak „paliwa”. Ruch na świeżym powietrzu, picie wody, odpowiednia dieta wspomagają mózg i usprawniają jego działanie. Człowiek nie może uczyć się, gdy nie otrzymało odpowiedniego pożywienia, przede wszystkim śniadania, które powinno być zdrowe i pożywne. Pięć zdrowych posiłków dziennie (ostatni 2 godziny przed snem) pozwala utrzymać w dobrej formie.

+ info

Nauka języka a rozwój mózgu

Wygląda na to, że języki obce odgrywają niebagatelną rolę w utrzymaniu młodości mózgu. Uczenie się języków obcych oraz posługiwanie się nimi może skutkować wyższą inteligencją, lepszą pamięcią i zdolnością koncentracji. Zapaleni poligloci mogą też liczyć na to, że procesy zachodzące w mózgu podczas nauki i używania języka obcego zmniejszą ryzyko zachorowania na demencję i chorobę Alzheimera. Uczenie się i używanie drugiego (i kolejnego) języka działa na mózg jak dobrze dobrany trening fizyczny na ciało.Każdy język to niezwykle złożony kod. Uczenie się go, a później korzystanie z niego w celu przekazywania komunikatów to dla mózgu niebagatelna gimnastyka.

W porównaniu z osobami posługującymi się tylko jednym językiem, osoby dwu- lub wielojęzyczne mogą:

•mieć wyższą inteligencję, •lepiej planować i ustalać priorytety, •mieć zdolność szybszego podejmowania trafnych decyzji, •być bardziej spostrzegawcze, •lepiej rozumieć inne punkty widzenia, •osiągać lepsze wyniki na testach i egzaminach, •mieć lepszą zdolność skupienia uwagi, •mieć lepszą pamięć, •posiadać umiejętność odroczenia nagrody na rzecz osiągnięcia celu długoterminowego, •być bardziej elastyczne, •szybciej przechodzić od jednego zadania do innego, •być bardziej kreatywne, •posiadać lepszą umiejętność słuchania.

+ info

Nauka to krok do kariery!