królestwo polskie

PRzedstawiam

Królestwo Polskie

Index

okoliczności Powstania

mapa

ziemie

konstytucja

władza

thenks

ViDEO

królestwo Polskie

Królestwo Polskie

Powstanie

Królestwo Polskie, Królestwo Kongresowe, państwo utworzone 1815 decyzją kongresu wiedeńskiego z ziem Księstwa Warszawskiego (bez Poznańskiego) jako monarchia połączona unią personalną z Rosją (1816 — 128,5 tysiąca km2, 3,3 mln ludności). obszar (do 1912) — 128,5 tysiąca km2, ludność: 1816 — 3,3 mln, 1870 — 6,1 mln, 1900 — 10 mln. W pierwszym okresie Królestwa Polskiego (od 1815 do powstania listopadowego 1830–31) jego ustrój określała Konstytucja Królestwa Polskiego; Królestwo Polskie było monarchią połączoną unią personalną z Rosją, z carem jako królem; pozbawione możliwości prowadzenia odrębnej polityki zagranicznej miało polski sejm, rząd i wojsko; na czele armii stanął wielki książę Konstanty, który do 1830 miał dominujący wpływ na rządy. Kraj podzielono na województwa (krakowskie, kaliskie, sandomierskie, lubelskie, płockie, mazowieckie, podlaskie, augustowskie); konstytucja formalnie liberalna, była systematycznie łamana. W 1830 wybuchło powstanie listopadowe; po jego klęsce Królestwo Polskie utraciło charakter odrębnego państwa i odtąd miało stanowić integralną część Imperium Rosyjskiego (Statut organiczny dla Królestwa Polskiego); wprowadzono rosyjski system monetarny (1841) i rosyjski kodeks (1847). Nasilenie działalności patriotycznej na przełomie lat 50. i 60. wpłynęło na przywrócenie niektórych instytucji autonomicznych: utworzono m.in. rząd cywilny (z A. Wielopolskim) i wprowadzono samorząd terenowy. Podjęta z inicjatywy Wielopolskiego branka 1863 była bezpośrednią przyczyną powstania styczniowego 1863–64; ostatecznie zlikwidowano odrębność Królestwa Polskiego (m.in. działalność Komitetu Urządzającego do Spraw Królestwa Polskiego). W urzędowej nomenklaturze nazwę Królestwo Polskie często zastępowano określeniem Kraj Przywiślański; 1866 dokonano nowego podziału administracyjnego na gubernie: warszawską, płocką, kaliską, piotrkowską, kielecką, radomską, lubelską, siedlecką, łomżyńską, suwalską; 1874 namiestnika zastąpiono generałem-gubernatorem; kraj poddano intensywnej rusyfikacji (m.in. wprowadzenie 1866–85 języka rosyjskiego do szkół, usuwanie Polaków z administracji, sądownictwa i oświaty, tępienie wszelkich przejawów polskiej świadomości narodowej); we wschodniej części Królestwa Polskiego zlikwidowano Kościół unicki, co zapoczątkowało prześladowanie unitów. Rewolucji 1905–07 towarzyszyły wzmożone represje ze strony władz; mimo to przyczyniła się ona do uzyskania ograniczonych swobód w zakresie życia narodowego (m.in. prywatne szkolnictwo z językiem polskim); Królestwo Polskie uzyskało przedstawicielstwo w powołanej 1906 rosyjskiej Dumie Państwowej (Koła Polskie); po upadku rewolucji ustępstwa były stopniowo cofane; 1912 od Królestwa Polskiego została oderwana Chełmszczyzna.

Gospodarka

Tempo gospodarczego rozwoju Królestwa Polskiego było szybkie; podstawy rozwoju przemysłu stworzyła protekcjonistyczna i interwencyjna polityka rządu Królestwa Polskiego 1815–30 (założenie 1828 Banku Polskiego, powstanie łódzkiego okręgu przemysłu włókienniczego, rozwój górnictwa i hutnictwa w Zagłębiu Staropolskim). Szybki rozwój kapitalizmu w Królestwie Polskim nastąpił po zlikwidowaniu 1851 granicy celnej z pozostałymi obszarami cesarstwa rosyjskiego, kolejnym bodźcem rozwoju przemysłu było rozszerzenie rynku wewnętrznego po reformie uwłaszczeniowej, następnie — zapoczątkowanie 1877 przez rząd rosyjski polityki protekcjonizmu gospodarczego; reforma uwłaszczeniowa, przeprowadzona przez rząd rosyjski (2 III 1864), nadała chłopom ziemię na własność, pozostawiając dominującą pozycję wielkiej własności.

+info

Portret księcia Konstantego Pawłowicza Wielkiego

Monarcha był zwierzchnikiem władzy wykonawczej i sił zbrojnych, a także posiadał inicjatywę ustawodawczą, zwoływał i rozwiązywał sejm. Miał prawo weta wobec uchwał sejmowych i prawo wydawania dekretów z mocą ustawy (czyli według ówczesnej terminologii – statutów organicznych). Podczas nieobecności króla w kraju zastępował go namiestnik. Funkcje rządu pełniła Rada Stanu, która w rozszerzonym składzie (jako Ogólne Zgromadzenie) wraz z odpowiednimi ekspertami zajmowała się przygotowywaniem projektów ustaw. W węższym składzie — jako Rada Administracyjna — pracowała pod przewodnictwem namiestnika, któremu podlegali ministrowie stojący na czele pięciu ministerstw (komisji rządowych): oświaty, spraw wewnętrznych, sprawiedliwości, wojny i skarbu.

Mapa

+info

+info

Królestwo Polskie zostało utworzone na kongresie wiedeńskim w 1815 roku, dlatego potocznie nazywano je Kongresówką. Stanowiło terytorialną kontynuację Księstwa Warszawskiego, jednak bez Krakowa (z którego wraz z okręgiem utworzono Rzeczpospolitą Krakowską) oraz bez regionu poznańskiego i ziemi chełmińskiej (które przyznano Prusom). Królestwo Polskie było monarchią konstytucyjną połączoną unią personalną z Cesarstwem Rosyjskim, ze wspólną polityką zagraniczną. Każdy kolejny cesarz Rosji stawał się królem Polski. W 1820 roku liczyło blisko 3,5 miliona ludności. Na jego terenie zamieszkiwało około 40% wszystkich Polaków żyjących na ziemiach polskich pod zaborami. Było ono w tym czasie najbardziej wolnym terytorium dawnej Rzeczypospolitej i głównym ośrodkiem życia politycznego i gospodarczego, centrum polskiej kultury, nauki i oświaty. Polacy przyjęli wieści o nowym kształcie granic państwa z mieszanymi uczuciami, byli jednak wdzięczni za przywrócenie polskiej nazwy i za ustrój gwarantowany konstytucją. Oczekiwali też od Aleksandra przyłączenia Ziem Zabranych, wcielonych bezpośrednio do Cesarstwa Rosyjskiego.

PRESENTATION LOREM IPSUM

PRESENTATION LOREM IPSUM

Wewnętrzny ustrój państwa regulowała Konstytucja Królestwa Polskiego, którą opracowano pod kierunkiem księcia Adama Jerzego Czartoryskiego na wzór francuski. Ustanawiała polskie władze na szczeblu centralnym i lokalnym, polską armię, pieniądze i oświatę. Językiem urzędowym był język polski, chociaż w korespondencji dyplomatycznej z Petersburgiem obowiązywał francuski. Wojska Królestwa Polskiego zachowały odrębne znaki wojskowe z Orłem Białym. Ustawa konstytucyjna gwarantowała zachowanie narodowego bytu Polaków, zgodnie z wolą mocarstw obradujących na kongresie. Ponieważ jednak została ona nadana przez króla, jej ważność zależała tylko od niego. Tymczasem w Rosji polityka polska cara Aleksandra I budziła duże obawy, gdyż uważano ją za zbyt ryzykowną dla rosyjskich interesów narodowych. Aleksander występował w dwóch rolach: był władcą konstytucyjnym państwa polskiego i carem despotą w Rosji. Nie pozostało to bez wpływu na skutki jego liberalnego eksperymentu, jak mawiano o nadaniu Polakom Konstytucji.

+info

Królestwo Polskie

Video

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat.

+info

Thanks!