Buddyzm

Największe religie świata

Buddyzm

Na początek film o powstaniu buddyzmu

Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze, dodaj nam ochoty i zdolności aby ta nauka była dla nas pożytkiem doczesnym i wiecznym. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Buddyzm

System filozowiczno - religijny, nieteistyczny - czyli taki, w którym nie trzeba Boga. Skupia się on na zgłębianiu i doskonaleniu siebie, tak aby osiągnąć stan "oświecenia" (stan całkowitego wyzwolenia od cierpienia).

Założycielem i twórcą podstawowych założeń buddyzmu był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama (pāli. Siddhattha Gotama), syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z państw-miast w północnych Indiach.

Dane na temat liczebności buddystów na świecie są mocno rozbieżne — w zależności od źródeł podawane są liczby od 230 do 500 milionów (dane o buddystach w niektórych krajach, na przykład w Polsce, są niedostępne).

Słowo "buddyzm" zostało stworzone przez zachodnich uczonych stosunkowo niedawno. Wcześniej na Wschodzie używane były nazwy dharma, sasana lub buddhasasana. Słowo "buddha", używane obecnie w odniesieniu do Siddhārthy Gautamy, w sanskrycie i pāli oznacza dosłownie "przebudzony". Takie imię obrał Siddhārtha Gautama, kiedy zaczął głosić swoje nauki.

Księgi w buddyźmie nie są przedmiotem takiego kultu jak w innych religiach. Traktuje się je jako „instrukcje” do praktyki. Buddyzm ma wiele szkół i tradycji, dlatego posiada wiele różnych „świętych ksiąg”. Księgi te różnią się bardzo od siebie treścią, językiem i organizacją.

TIPITAKA

Ze względu na sposób przekazania nauk, wyróżnia się trzy rodzaje nauk (buddhavacana): nauki, które zostały wypowiedziane przez samego Buddę Śakjamuniego (jego ustami) (kanthokvacana, mukhatevadacana), nauki, których udzielono za pozwoleniem Buddy (anujnavacana), nauki, których udzielono przez moc jego błogosławieństwa (adhisthanavacana).

Świątynia buddyjska Wat

Świątynia buddyjska - wat Główną formą modlitwy w buddyźmie jest medytacja, której celem jest przekształcenie umysłu i osiągnięcie stanu doskonałości "nirwany". Miejscem medytacji są waty, które są jednocześnie klasztorem mnichów i miejscem zgromadzeń.

Modlitwa buddyjska nie jest skierowana do Boga. Jest medytacją i zgłębianiem siebie, wynoszeniem siebie do stanu doskonałości duchowej aby osiągnąć stan uwolnienia od cierpienia - nirwanę.

Wat Świątynia buddyjska

W buddyźmie po śmierci czeka człowieka następne wcielenie. W zależności od swoich czynów może on "awansować" w swojej pozycji, tak długo, aż osiągnie stan doskonały - "stan buddy". Jest to stan doskonałej nicości, bez cierpienia, stan doskonałego oświecenia.

W zależności od czynów człowieka może on w buddyźmie odrodzić się jako bóstwo, półbóstwo, człwiek, zwierze, dręczony duch lub istota piekielna. Żadna z przestrzeni tych istot nie jest wieczna - ani bycie bóstwem nie jest na wieki ani bycie istotą piekielną nie jest na wieki - tu też następują następne wcielenia.

Za dobre i pobożne życie można osiągnąć "stan czystej krainy" - który jest poza kręgiem dotychczasowej egzystencji i jest jakby przystankiem do stanu doskonałego - "stanu buddy".

Buddyzm jest określany jako religia nieteistyczna. Podstawowe założenia buddyzmu wyłożone są w Czterech Szlachetnych Prawdach (o cierpieniu, o przyczynie cierpienia, o ustaniu cierpienia, o ścieżce prowadzącej do ustania cierpienia).

Ośmioraka ścieżka

Religia nieteistyczna oznacza, że nie ma tu Boga lub bóstw, które rządzą światem i którym oddaje się cześć. Pojawiają się jednak istoty nadprzyrodzone (np. Dewy) i składanie ofiar. Wiele aspektów boskich przypisuje się też Buddzie.

Święta buddyjskie określa kalendarz tybetański. Cztery główne święta związane są z życiem Buddy. Wyznawcy wierzą, że skutki wszystkich czynów dokonanych w tych dniach są dziesięć milionów razy większe.

Święta buddyjskie

Kalendarz tybetański (stosowany w buddyźmie) bazuje na fazach księżyca i obliczeniach astrologii buddyjskiej.