Kl. 6 katecheza 41

„Człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa” bł. Jan Paweł II

Przypominajka:

Ze znakami religijnymi spotykamy się na co dzień zarówno w domu i kościele, jak i w przestrzeni życia publicznego. Najważniejszym i najbardziej rozpoznawalnym symbolem chrześcijaństwa jest krzyż - znak Chrystusa ukrzyżowanego i naszej przynależności do Niego. Spotykamy go w naszych domach, na wieżach kościołów, na cmentarzach, w szkołach, szpitalach, różnych instytucjach, a także przy drogach.

„Człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa” bł. Jan Paweł II

"Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może rozumieć, ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie. Nie może tego wszystkiego zrozumieć bez Chrystusa." (JPII)

Jak rozumieć słowa wypowiedziane przez Ojca Świętego Jana Pawła II?

Na czym powinna polegać ich realizacja w naszym życiu?

Te słowa przypominają nam, że Bóg, stwarzając człowieka na swoje podobieństwo, obdarzył go godnością, rozumem i wolnością oraz powołaniem do budowania relacji z innymi. Aby poznać i zrozumieć siebie samego, odpowiedzieć sobie na pytania - kim jestem?, jaki jest sens mojego życia?, co jest dla mnie najważniejsze? - trzeba zatem wciąż poznawać Chrystusa, nosić Go w swoim sercu. Trzeba kierować się miłością, której On nas uczy, oraz w pełi Mu zaufać. Swoje życie budować na Jego nauce, a wtedy wszystko będzie dla nas klarowne, zrozumiałe.

"Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki." (Mt 7, 24-27)

Określenie: „budować na skale” jest przenośnią.

Jakie jest jej znaczenie?

„Budować na Chrystusie i z Chrystusem znaczy budować na fundamencie, któremu na imię miłość ukrzyżowana. To budować z Kimś, kto znając nas lepiej niż my samych siebie, mówi do nas: «Drogi jesteś w moich oczach, nabrałeś wartości i ja cię miłuję». To budować z Kimś, kto zawsze jest wierny, nawet jeśli my odmawiamy wierności, bo nie może się zaprzeć samego siebie. To budować z Kimś, kto stale pochyla się nad zranionym ludzkim sercem i mówi: «Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz». To budować z Kimś, kto z wysokości krzyża wyciąga ramiona i powtarza przez całą wieczność: «Życie moje oddaję za ciebie, bo cię kocham, człowieku». Budować na Chrystusie to wreszcie znaczy oprzeć wszystkie swoje pragnienia, tęsknoty i marzenia, ambicje i plany na Jego woli. To powiedzieć sobie, swojej rodzinie, przyjaciołom i całemu światu, a nade wszystkim samemu Chrystusowi: «Panie, nie chcę w życiu robić nic przeciw Tobie, bo Ty wiesz, co jest najlepsze dla mnie. Tylko Ty masz słowa życia wiecznego»”. Benedykt XVI

W sercu każdego człowieka jest pragnienie szczęścia, dobra. Obrazuje ją tęsknota za domem, który daje nam poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji życiowej, domem, do którego zawsze możemy powracać. Jak budować taki dom? Odpowiedź znajdujemy w Ewangeli: "na skale", czyli na mocnym, solidnym fundamencie, który wytrzyma wszelkie przeciwności losu.

Dla naszego życia takim fundamentem jest wiara w Jezusa Chrystusa. Przyjmując Jego naukę i poddając się Jego woli, kształtujemy samych siebie, własny charakter. Dzięki temu, że potrafimy odróżnić dobro od zła, dokonujemy właściwych wyborów życiowych, okazując w ten sposób naszą dojrzałość i odpowiedzialność.Chrystus nas też ostrzega przed "budowaniem na piasku", czyli brakiem rozsądku, nierozważnymi poczunaniami, uleganiem różnym pokusom, bo wtedy nasze życie legnie w gruzach.

"Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach (...)." (Ef 3, 17)

Wierność Ewangelii zaowocuje w przyszłości. Zaufanie Jezusowi Chrystusowi i budowanie swojego życia zgodnie z Jego wolą to fundament życia wiecznego. Wschłuchujmy się zatem w słowa Nauczyciela, rozmyślajmy o nich i wprowadzajmy je w naszą codzienność. W ten sposób będziemy upodabniali się do naszego Zbawiciela. Pamiętajmy, że każdy z nas został wybrany i powołany do przyjaźni z Panem Bogiem.