Tańce towarzyskie

„Muzyka jest niewidzialnym tańcem, a taniec niesłyszalną muzyką”

TAŃCE TOWARZYSKIE

Taniec towarzyski to dla jednych forma wyrazu, pasja i hobby, a dla innych zawód i wymagający sport turniejowy. Taniec towarzyski ma wiele różnych odmian i rodzajów, więc każdy pasjonat tańca na pewno znajdzie w nim coś dla siebie. Tańce towarzyskie różnią się od siebie między innymi względami technicznymi, jak tempo, takt i kroki oraz praktycznymi, jak charakter tańca, ubiór czy muzyka.

Tańce towarzyskie

Tańce standardowe

Tańce użytkowe

Tańce latynoamerykańskie

Walc wiedeński został wymyślony w roku 1815, a jego cechą charakterystyczną są szybkie obroty i tempo 60 taktów na minutę. Charakteryzuje się płynnymi przejściami poszczególnych figur. Walc wiedeński uważany jest za najbardziej elegancką formę tańca towarzyskiego.

Walc angielski: to druga odmiana walca turniejowego, pochodzi z Anglii i ma ścisły związek z walcem wiedeńskim. Jest jednak nieco wolniejszy, ponieważ jego tempo to 30 taktów na minutę. Po raz pierwszy walc angielski został zaprezentowany w 1921 roku w Anglii. Figury walca angielskiego to m.in. wirówka, chasse, skrzydełko, promenada, obroty w prawo i w lewo, whisk oraz fallaway.

Tango: pochodzi z argentyńskiego Buenos Aires i Montevideo znajdującego się w Urugwaju. Tango rozwinęło się do kilku odmian, np. tango vals, tango milonga, tango amerykańskie, tango międzynarodowe czy tango fińskie. Rozwój tanga przypadł na druga połowę XIX wieku, a taniec ten czerpał inspiracje z hiszpańskiego flamenco i kubańskiej habanery.

Quickstep: powstał w latach 20. ubiegłego wieku w Stanach Zjednoczonych, a do Europy dotarł w drugiej połowie XX wieku. Jego tempo to 48 taktów na minutę, co czyni go dość szybkim tańcem standardowym. Quickstep zalicza się do tańców swingowych, a jego charakterystycznymi figurami są liczne podskoki przypominające bieganie po parkiecie i dające efekt unoszenia się pary tańczącej nad ziemią.

Fokstrot: zwany także „najtrudniejszym spacerem świata” podobnie jak quickstep wchodzi w skład grupy tańców swingowych i polega na naprzemiennej zmianie tempa z szybkiego na wolne i dużej płynności tańca. Nazwa fokstrot pochodzi od nazwiska Harry’ego Foksa, który wprowadził do tego tańca tak zwane „kłusujące kroki”. Tempo tańca wynosi zazwyczaj 30 taktów na minutę i uznawane jest za szybkie.

Samba: jest tańcem brazylijskim i ma swoje korzenie w afrykańskich tańcach ludów Bantu, zamieszkujących północną i środkową Afrykę. Sambę tańczy się „po kole”, a jej tempo jest niezwykle szybkie – to aż 56 taktów na minutę! Taniec ten charakteryzuje się energicznym ruchem bioder oraz stóp, które nadają mu dynamiki. Na turniejach tanecznych samba zazwyczaj tańczona jest jako pierwszy taniec latynoamerykański.

Cha-cha: pochodzi z Kuby i wywodzi się z dwóch innych tańców latynoamerykańskich (ale nie turniejowych), czyli rumby i mambo. Podstawowym korkiem jest tu chasse, czyli krok odstaw-dostaw-odstaw. Cała siła tańca opiera się na energicznych i silnych nogach, które wpływają z kolei na dobrą pracę bioder. Figury cha-chy to między innymi lockstep, w którym ważne są przeprosty kolan oraz ósemki, timestepy i ronda. Cha-cha tańczona jest w tempie 32-33 taktów na minutę.

Rumba: nazywa jest także „tańcem miłości” i „tańcem namiętności”. Rumba pochodzi z Afryki z małych społeczności ludowych nazywanych „solares”. Metrum kroku podstawowego to wolny-szybki-szybki. Rumba polega na chodzeniu na przeprostowanych nogach i mocnej pracy bioder. Partnerka w rumbie ma kusić, uwodzić i zwodzić partnera prowadząc z nim grę. Rumbę można rozliczać w dwóch rytmach: square oraz cubana, jednak tylko rytm square obowiązuje na zawodach tanecznych.

Paso doble: to taniec, który ma swoje korzenie w Hiszpanii i przypomina walki torreadorów, tzw. corridę. W pasodoble istnieje ścisły podział ról: mężczyzna jest torreadorem, a kobieta interpretuje rolę płachty, której on używa. Opowieść w paso doble składa się z trzech części: wejście na arenę, walka z bykiem i zabicie go oraz parada po skończonej walce. Za charakter tańca odpowiada muzyka, która grana jest w tempie marszowym o narastającym napięciu. Tempo paso doble to 60 taktów na minutę.

Jive: taniec ten powstał w 1910 roku, a do Europy dotarł trzydzieści lat później. Kroki jive’a są niezwykle dynamiczne i ekspresyjne. Polegają na szybkim kopnięciach, tzw. kickach oraz przeciągnięciach pozycji pod koniec wykonywanych figur. Podstawowe figury w jivie to chasse w prawo, chasse w lewo, rock step, chicken walk, american spin i fall away rock. Znaną odmianą jive’a jest boogie-woogie, które z kolei często mylone jest z rock and rollem.

Podczas tańca splamy od 150-300kcal a w przypadku tańców latynoamerykańskich nawet 300-400kcal!

ZADANIE

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

Źródła: https://wformie24.poradnikzdrowie.pl/, youtube.com, demotywatory.pl