Ofiarowanie Pana Jezusa Matki Bożej Gromnicznej

Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni,Święto Matki Bożej Gromnicznej

2 lutego obchodzimy w Kościele Święto, w którym wspominamy- jak 40 dni po Narodzeniu Pana Jezusa Maryja z Józefem przynoszą Dzieciątko Jezus do świątyni, aby Go ofiarować Bogu.

Ofiarowanie Pana Jezusa

Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem żydowskim, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni jerozolimskiej. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa "światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela". Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła.

Ofiarowanie Pana Jezusa

W opisie tego wydarzenia, zawartego w Ewangelii według św. Łukasza (Łk 2,22-38). W ewangelicznej scenie biorą udział (oprócz Jezusa – Dziecięcia): Maria, Józef, starzec Symeon i prorokini Anna.

Ofiarowanie Pana Jezusa

2 lutego przynosimy do Kościoła świece, aby kapłan mógł ją poświęcić. Tę świecę, nazywamy gromnicą.

Gromnica jest pięknie przystrojona wiankiem i wstążkami. Po poświęceniu w Kościele jest uroczyście niesiona do domu.

Dlaczego więc świecę tę nazywamy gromnicą?

Świece zwane są gromnicami, ponieważ były ze czcią przechowywane w każdym domu i często zapalane – wówczas, kiedy nadciągały gwałtowne burze, kiedy pioruny zwane gromem z nieba zagrażały domom.

Dlaczego to święto nazywamy Matki Bożej Gromnicznej?

To światło - czyli Pana Jezusa -swoimi rękami podaje nam Maryja. Gromnica to świeca znajdująca się w każdym chrześcijańskim domu, jako ochrona na różne trudne chwile w życiu człowieka. Zapalając je modlimy się z Maryją również o ochronę od pożarów, powodzi, a także w chwilach, gdy nasi bliscy odchodzą z tego świata

Zwyczeje związane ze Świętem Matki Bożej Gromnicznej

Zwyczeje związane ze Świętem Matki Bożej Gromnicznej

Podczas burzy z piorunami stawiano zapaloną gromnicę w oknie lub na stole, przy którym gromadzili się domownicy lub obchodzono z nią całe obejście. Warto wspomnieć przy tym, że nazwa tej świecy wywodzi się od rzadkiego w staropolszczyźnie przymiotnika gromny – oznaczającego huczny, grzmiący. Gromnica miała chronić dom od gromu. Wkładano ją w ręce umierających, zapalano ją podczas obrzędu ostatniego namaszczenia. Na Podlasiu płomieniem świecy opalano dzieciom końce włosów, aby ustrzec je przed chorobami uszu. Do dziś w wielu domach przechowuje się gromnicę razem z palmą wielkanocną, by strzegły domostwo i jego mieszkańców przed wszelkim złem.

Tradycje i zwyczaje związane ze Świętem Matki Bożej Gromnicznej

Zwyczeje związane ze Świętem Matki Bożej Gromnicznej

Ze świętem Matki Boskiej Gromnicznej kończy się w Polsce okres śpiewania kolęd, trzymania w domach choinek i szopek oraz wizyt duszpasterskich. Dawniej ostatni kolędnicy wyruszali tego dnia zwyczajowo z turoniem lub kozą odwiedzając domostwa i odgrywając wesołe scenki z życia wsi lub o tematyce religijnej, co dawało okazję do otrzymania datków pieniężnych lub poczęstunku.

2 luty to także obchodzony na całym świecie dzień życia konsekrowanego, czyli święto takich osób, które poprzez śluby ofiarowały swoje życie na wyłączną służbę Bogu.

Pomódl się w tym dniu za wszystkie siostry i braci zakonnych oraz o nowe powłania.

Zapisz do zeszytu:

Święto Ofiarowania Pańskiego nazywane jest Świętem Matki Bożej Gromnicznej. Tak jak Maryja wniosła Jezusa do świątyni jerozolimskiej, tak też przynosi światło wierzącym. Dlatego na tę pamiątkę świecimy gromnicę, która jest symbolem Światła świata, którym jest Jezus Chrystus. W tym samym dniu w Kościele powszechnym przypada Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Modlimy się za zakonników i zakonnice i wspieramy ich materialnie.