Niebo złote ci otworzę

Krzysztof Kamil Baczyński

Niebo złote ci otworzę...

Niebo złote ci otworzę, w którym ciszy biała nić jak ogromny dźwięków orzech, który pęknie, aby żyć zielonymi listeczkami, śpiewem jezior, zmierzchu graniem, aż ukaże jądro mleczne ptasi świt.

I powietrza drżące strugi jak z anielskiej strzechy dym zmienię ci w aleje długie, w brzóz przejrzystych śpiewny płyn, aż zagrają jak wiolonczel żal — różowe światła pnącze, pszczelich skrzydeł hymn.

Jeno wyjmij mi z tych oczu szkło bolesne — obraz dni, które czaszki białe toczy przez płonące łąki krwi. Jeno odmień czas kaleki, zakryj groby płaszczem rzeki, zetrzyj z włosów pył bitewny, tych lat gniewnych czarny pył.

Ziemię twardą ci przemienię w mleczów miękkich płynny lot, wyprowadzę z rzeczy cienie, które prężą się jak kot, futrem iskrząc zwiną wszystko w barwy burz, w serduszka listków, w deszczów siwy splot.

Basia i Krzysztof stanowili dowód na to, że teoria o dwóch połówkach pomarańczy jest prawdziwa. Przyszli na świat po to, by się spotkać. A kiedy już to nastąpiło, żyli tylko dla siebie, we własnym świecie, niespecjalnie zwracając uwagę na to, co myślą inni (Agnieszka Cubała, Miłość '44).

Agnieszka Cubała opisuje w swojej książce między innymi historię miłości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Barbary Drapczyńskiej.

Niebo złote ci otworzę to jeden z najpiękniejszych wierszów miłosnych czasu wojny... Poeta zawarł w nim obraz pięknego, niewinnego uczucia, które jest w stanie pokonać nawet największe zło...

A jakie Ty masz przemyślenia na temat utworu Krzysztofa Kamila Baczyńskiego? Coś Cię dotknęło, poruszyło? Może masz jakieś wątpliwości lub pytania?

Zapisz swoje obserwacje na białej kartce papieru, a następnie wrzuć do skrzynki. Tym razem to Wasze interpretacje staną się motywem przewodnim lekcji.