Zaczarowana zagroda
ilona_orlikowska
Created on January 13, 2021
More creations to inspire you
LET’S GO TO LONDON!
Personalized
SLYCE DECK
Personalized
ENERGY KEY ACHIEVEMENTS
Personalized
CULTURAL HERITAGE AND ART KEY ACHIEVEMENTS
Personalized
ABOUT THE EEA GRANTS AND NORWAY
Personalized
DOWNFALLL OF ARAB RULE IN AL-ANDALUS
Personalized
HUMAN AND SOCIAL DEVELOPMENT KEY
Personalized
Transcript
"Zaczarowana zagroda"
Alina i Czesław Centkiewiczowie
Antarktyda
ARKTYKA - BIEGUN PÓŁNOCNY
ANTARKTYDA - BIEGUN POŁUDNIOWY
Grenlandia
Ameryka Północna
Europa
Afryka
Azja
Ameryka Południowa
Australia
ANTARKTYDA
Antarktyda jest piątym co do wielkości kontynentem leżącym w najbardziej wysuniętej na południe części ziemi. Geograficznie leży na południowej półkuli Ziemi i obejmuje Biegun Południowy. Otoczony jest Oceanem Południowym i zajmuje powierzchnię 14 milionów kilometrów kwadratowych. Niemal całą Antarktydę pokrywa lód. Tylko na 2% Antarktydy nie ma lodu. Grubość lodu pokrywającego Antarktydę wynosi 1,9 km. Antarktyda jest najzimniejszym, najsuchszym i najbardziej wietrznym kontynentem na świecie. Średnia roczna suma opadów Antarktydy jest bardzo niska, stąd nazywana jest również pustynią polarną. Na Antarktydzie nie ma stałych mieszkańców z powodu wyjątkowo mroźnej pogody. W miarę oddalania się od wybrzeży na Antarktydzie pogoda staje się chłodniejsza i bardziej sucha.
ZWIERZĘTA ANTARKTYDY
Petrel antarktyczny
Foka
Pingwiny
Lampart morski
Orka
Wydrzyk
Foka to z pozoru niewinne zwierzątko, lecz jak się okazuje to bezlitosny drapieżnik. Po zejściu z lądu i wejściu do wody zaczynają działać jak zabójcy, ponieważ są świetnymi pływakami. Ciekawostki o fokach:
- foki żyją w morzach na całym świecie,
- pokarmem, którym się zajadają w szczególności są ryby,
- dziennie foka potrafi zjeść 9 kg pokarmu,
- prowadzą one wodno-lądowy tryb życia,
- uwielbiają wylegiwać się na słońcu,
- potrafią przebywać pod wodą do 10 minut bez wynurzania się,
- foki rozmnażają się na lądzie,
- przeważnie rodzi się tylko jedna mała foka,
- matka opiekuje się małym osobnikiem przez 5-7 tygodni, po tym czasie zostawia je, aby nauczyło się same szukać pokarmu,
- młoda foka potrafi przytyć do 2 kg dziennie,
- żyją w stadzie, ich liderem jest najsilniejszy samiec.
Petrel antarktyczny– gatunek średniej wielkości ptaka morskiego z rodziny burzykowatych. Mierzy 43–45 cm. Jego grzbiet, głowa, szyja, pokrywy skrzydłowe, zewnętrzne lotki pierwszego rzędu, dolna krawędź skrzydła oraz końce sterówek są ciemnobrunatne; reszta ciała biała. Dziób i nogi są bardzo ciemne, niemal czarne. Żywi się głównie krylem, rybami i drobnymi kałamarnicami, łowionymi zwykle z powierzchni wody. Może atakować również mniejsze pingwiny. Gniazduje na wolnych od śniegu i lodu klifach morskich oraz ścianach skalnych. Gniazdo, zbudowane z kamyków i odłamków skał, umieszcza w szczelinie lub zagłębieniu skalnym. Samica składa 1 jajo, które jest wysiadywane na zmianę przez oboje rodziców. Inkubacja trwa około 5 tygodni. Ptak ten jest szeroko rozprzestrzeniony na południowej półkuli od południowych krańców Ameryki Południowej i Australii po Antarktydę. Obszar jego występowania, obejmujący 35,2 mln km², sięga bardzo daleko na południe, na Antarktydzie znane są jego kolonie rozrodcze z Gór Thiela. W 2004 roku populację petrela antarktycznego oceniano na 10–20 mln osobników. Został sklasyfikowany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Nazwa „petrel” pochodzi od imienia Piotra Apostoła i jego nieudanej próby chodzenia po wodzie, opisanej w Ewangelii Mateusza.
Lampart morski posiada długość ciała w granicach 2,5 -3,5 m, masa ciała dochodzi do 380 kg. W przeciwieństwie do większości gatunków z rodziny fokowatych, gdzie samiec rozmiarami i wagą wielokrotnie przewyższa samicę, u lamparta morskiego to samica jest większa od samca. Ciało lamparta morskiego ma kształt cylindryczny, pod skórą znajduje się gruba warstwa tkanki tłuszczowej. Pysk tego zwierzęcia jest wydłużony, zęby ostre i długie. Ubarwienie może być ciemnoszare / czarne na grzbiecie i jasnoszare na brzuchu lub jednolicie jasnoszare z czarnymi plamami. Płetwy są silne i duże. Występowanie Lampart morski zamieszkuje lody Antarktyki. Zimą wędruje na wody w sąsiedztwie wysp antarktycznych i południowych krańców kontynentu. Tryb życia Lampart morski potrafi szybko pływać, osiągając prędkość do 40 km na godzinę. Może wyskakiwać z wody na wysokość 2 metrów. Na lądzie porusza się powoli i niezgrabnie. Często można spotkać go blisko pływającej kry. Na morzu prowadzi samotny tryb życia lub, w okresie rozrodczym, żyje w rodzinach typu monogamicznego. Rodziny takie można zobaczyć odpoczywające na krach lodowych. Odżywianie Lampart morski jest bardzo zwinnym i skutecznym wodnym drapieżnikiem. Chociaż nie gardzi rybami i krylem, żywi się głównie zwierzętami stałocieplnymi. Jego ofiarami są pingwiny i młode foki. Polując często zaczaja się przy brzegu i czeka spokojnie na wyskakujące z wody pingwiny. Następnie atakuje błyskawicznie i brutalnie. Rozmnażanie i rozwój Lampart morski tworzy rodzinę typu monogamicznego. Samiec nie musi toczyć tak licznych walk z rywalami, jak samce gatunków poligamicznych. Ciąża trwa 2 miesiące. Zazwyczaj rodzi się tylko 1 młode. Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 3 -4 lat, samce później -po 4 -6 latach.
Gdzie żyją orki? Orki oceaniczne zamieszkują wszystkie oceany, a także większe morza. Wolą pływać w zimnych wodach, ale występują także w tych cieplejszych. Można je spotkać w wodach Morza Śródziemnego, a także znacznie zimniejszego Północnego. Co jedzą orki? Dieta orek jest bardzo zróżnicowana. Spożywają małe i duże ryby - śledzie, łososie, a nawet rekiny. Zdarza im się upolować także delfiny, czy morsy. Nie pogardzą również pingwinami, fokami, czy ośmiornicami. Zazwyczaj polują w grupach, co pozwala im wtedy zaatakować większe osobniki np. wieloryby. Ilość pokarmu jaką muszą spożyć każdego dnia odpowiada 5% masy ciała. W zależności od wieku oraz wagi orki jedzą około 250 kg dziennie. Ile waży orka? Orki należą do najgroźniejszych drapieżników w oceanicznych wodach. Ciało dorosłego samca osiąga długość od 6,7 do 9,8 m i waży od 4 do 9 ton. Samica jest nieco mniejsza, długość jej ciała waha się w zakresie od 5,7 do 8,5 m, zaś jej waga od 2,6 do 5,5 tony. Keiko - najsłynniejsza orka na świecieKeiko przyszedł na świat w 1977 roku. Został schwytany w wodach nieopodal Islandii w 1979 roku. Sławę na całym świecie zyskał dzięki występowi w filmie Uwolnić orkę, gdzie wcielił się w rolę Willy'ego. Keiko zmarł w niewoli 12 grudnia 2003 roku. Ciekawostki o orkach1. Orki są w stanie poruszać się z prędkością 60 km/h. W ciągu jednego dnia dorosły osobnik jest w stanie pokonać nawet 150 km. 2. Żyją dość długo, maksymalnie do 50-90 lat. Rekordzista dożył 103 lat. Osobniki przebywające w niewoli żyją znacznie krócej, około 25 lat. 3. Ciąża u samicy trwa około 17-18 miesięcy. Młoda orka waży około 150 kg i ma 2 m długości. 4. Samica przestaje się rozmnażać w wieku około 30-40 lat. Wtedy przechodzi menopauzę. 5. Należą do społecznych ssaków. Przebywają w małych grupach liczących od 5 do 50 przedstawicieli. Ich liderem jest najbardziej doświadczona samica. Gdy umiera stado ulega rozpadowi. 6. Witają się poprzez wzajemne pocieranie pysków. 7. Wbrew powszechnej opinii o agresywnej postawie orek, nie ma żadnych przesłanek, aby stanowiły one zagrożenie dla człowieka. Wśród tych przebywających na wolności nigdy nie odnotowano udanego ataku. Co prawda zaobserwowano próbę ataku, jednak były one najprawdopodobniej wynikiem pomyłki, gdy się zorientują rezygnują. Znacznie częściej można zaobserwować agresywne zachowanie orki w niewoli. 8. Gdy orka znajduje się na powierzchni jej serce uderza 60 razy na minutę. Ilość ta spada do 30 uderzeń na minutę, gdy znajduje się pod wodą.
Wydrzyk antarktyczny – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny wydrzyków (Stercorariidae). Zasiedla morza w okolicach północnej Grenlandii, północno-zachodniej Ameryki Północnej oraz wokół Antarktydy. Nie jest zagrożony.. W większości zasiedla morza, gniazduje na nieośnieżonych terenach, czasem blisko kolonii pingwinów. Mierzy 50–55 cm i osiąga masę ciała 0,9–1,6 kg. Czarny, średnio długi i haczykowato zagięty na końcu dziób. Spód ciała, głowa i pierś piaskowo-brązowe. Ciemnobrązowe, początkowo jaśniejsze skrzydła, szerokie i zaokrąglone. Ciemnoszare nogi. Liczba odpowiednich miejsc lęgowych stale się zmienia, w związku z ingerencją człowieka i skażeniami. Składa 2 jaja. Starsze pisklę często zabija młodsze, co obniża sukces lęgowy. Zjada głównie ryby, rzadziej pisklęta i jaja pingwinów.
PINGWINY
Sprawdź swoje wiadomości o pingwinach
Pingwiny - obejrzyj :)
Pingwiny - obejrzyj :)
Pingwiny - obejrzyj :)
Roślinność Antarktydy
Kolobant antarktyczny
Śmiałek antarktyczny
Antarktyda jest lodową pustynią, na której jedynie na niewielkich, nadmorskich skrawkach lądu, niepokrytych lodem, występuje bardzo skąpa roślinność złożona głównie z mchów, porostów i naziemnych glonów oraz tylko 2 gatunki zielnych roślin kwiatowych: trawy — śmiałka antarktycznego i kolobant.
Stacje badawcze na Antarktydzie
Stacje polarne w Antarktyce – placówki badawcze założone przez różne państwa w Antarktyce. Stacje te składają się głównie z kontenerów badawczych i mieszkalnych oraz własnego źródła energii (generatora prądu). Do stacji polarnych zalicza się wszystkie stacje działające w ramach Komitetu Naukowego Badań Antarktycznych (SCAR, ang. Scientific Committee on Antarctic Research). Stacje rozmieszczone są na samym kontynencie oraz na wyspach Antarktyki. Obecnie istnieje 40 całorocznych i 41 stacji czynnych tylko latem, a ponadto placówki dające bardziej ograniczone możliwości bytowe i mniej wygód, klasyfikowane jako obozy i schronienia.
"Zaczarowana zagroda"
Akcja opowiadania rozgrywa się na wschodnim wybrzeżu Antarktydy, gdzie grupa polskich polarników bada życie pingwinów.
Alina Centkiewicz 1907- 1993
Pisarka, uczestniczka wyprawy na Antarktydę w 1958r.Z wykształcenia była prawnikiem, ale przez wiele lat pracowała jako bibliotekarka.Wydała kilka utworów dla dzieci, np. „Radiostacja zamilkła”, „Niezwykła podróż”, „Mufti. Osiołek Laili”. Wspólnie z mężem napisała wiele książek dla młodych czytelników. Są to: „ Odarpi, syn Egigwy”. „Zaczarowana zagroda”, Tumbo z Przylądka Dobrej Nadzieii” i inne.
Czesław Centkiewicz 1904- 1996
Podróżnik, uczestnik wielu wypraw polarnych, reportażysta, pisarz – autor szeregu powieści młodzieżowych i reportażowych poświęconych terenom podbiegunowym. Większość utworów napisał wspólnie z żoną Aliną. Do jego własnych utworów należą: „Anaruk, chłopiec z Grenlandii”, „Biała Foka”, „Wyspy mgieł i wichrów”. Z wykształcenia był geofizykiem i inżynierem elektrykiem. Pracował między innymi w Państwowym Instytucie Meteorologicznym. Był autorem prac naukowych z zakresu radiometeorologii i elektrotechniki.
Alina i Czesław Centkiewiczowie-zdjęcia z podróży
Praca z lekturą "Zaczarowana zagroda"
Przeczytaj:)
Źródło: https://mala275.blogspot.com/2015/10/zaczarowana-zagroda.html
Praca z lekturą "Zaczarowana zagroda"
Praca z lekturą "Zaczarowana zagroda"
Praca z lekturą "Zaczarowana zagroda"
Praca z lekturą "Zaczarowana zagroda"
Metryczka książki: Autor: Tytuł: Ilustrator: Miejsce akcji: Odpowiedz na pytanie: Dlaczego autorzy zatytułowali tę książkę "Zaczarowana zagroda"?
Praca z lekturą "Zaczarowana zagroda"
Uzupełnij zdania z lukami
Pokoloruj na niebiesko prostokąty zawierające prawdziwe informacje o pingwinach.
Uzupełnij chmurę wyrazową, a następnie opisz Elegancika
Przepisz kolejność zdarzeń do zeszytu
Edukacja matematyczna
Prace plastyczne - pingwiny
Prace plastyczne-pingwiny
Jak narysować pingwina - obejrzyj:)
20 stycznia - Światowy Dzień Wiedzy o Pingwinach
Corocznie 20 stycznia świętujemy Światowy Dzień Wiedzy o Pingwinach, natomiast 25 kwietnia wypada Światowy Dzień Pingwinów. Pingwiny to nieliczne zwierzęta, których święto obchodzimy dwukrotnie w ciągu roku.
Kilka słów o naszych bohaterach Na świecie żyje 17 gatunków pingwinów, wszystkie na półkuli południowej na kontynencie Antarktycznym, wyspach Półwyspu Antarktycznego i wyspach subarktycznych. Najwięcej gatunków zamieszkuje okolice Nowej Zelandii, a niektóre gatunki możemy spotkać w południowej Afryce oraz w Ameryce Południowej. Choć pingwiny są ptakami, nie umieją fruwać, nieporadnie poruszają się też na lądzie na krótkich nóżkach, których palce połączone są błoną. Pływają za to, znakomicie. Rozmnażają się na lądzie, ale ich stołówka to wody oceaniczne, gdzie w czasie żeru, jedzą głównie ryby. Pingwiny są monogamistami, czyli mają jednego stałego partnera/partnerkę. Samice znoszą 1-2 jaja do roku w zależności od gatunku. Wysiadują jaja na stopach pod fałdem tłuszczowym brzucha w gniazda na nieosłoniętym terenie. Dużą rolę w wysiadaniu jaj mają samce, które oczekują na partnerkę, żerująca w oceanie. Po wykluciu rodzice wymieniają się rolami w opiece i karmieniem potomstwa. Maleństwo karmione jest przetrawionym pokarmem z wola.
Kodowanie
CZAS NA RELAKS :)
CZAS NA RELAKS :)
CZAS NA RELAKS :)