Akcent w języku polskim

Akcent w języku polskim

Akcent wyrazowy to silniejsze i głośniejsze wymówienie jednej sylaby w wyrazie.

W języku polskim akcent jest stały i najczęściej pada na przedostatnią sylabę wyrazu.

Uwaga na wyjątki!

Niektóre wyrazy akcentuje się na trzecią, czwartą, a nawet ostatnią sylabę od końca.

Uwaga !

Akcent pada na trzecią sylabę od końca w:

wyrazach obcego pochodzenia zakończonych na: -yka, -ika

1. i 2. os. lm. czasowników w czasie przeszłym

liczebnikach zakończonych na: -kroć, -sta, -set

1., 2., 3., os. lp. i 3. os. lm. czasowników w trybie przypuszczającym

Uwaga !

Akcent pada na czwartą sylabę od końca w 1. i 2. os. lm. czasowników w trybie przypuszczającym.

Uwaga !

Akcent pada na ostatnią sylabę od końca w:

niektórych wyrazach obcego pochodzenia, zwykle zapożyczonych z języka francuskiego

wyrazach powstałych z połączenia cząstek typu: eks-, anty-, ekstra-, super-, kontr-, wice-, arcy- z jednosylabowymi rzeczownikami

skrótowcach

Intonacja to zmiana wysokości tonu w wypowiedzeniu. Pozwala wyrażać emocje oraz intencje wypowiedzi, różnicując je na oznajmujące, pytające i rozkazujące.

Zestroje akcentowe Istnieją wyrazy jednosylabowe, których samodzielnie nie da się akcentować. Jednakże występują one w wypowiedziach i mogą się łączyć w całość akcentową z innym wyrazem poprzedzającym (zapisz to, nie dam) lub następującym (dla niego, do szkoły).

Zadanie