Adwent

Adwent czasem oczekiwania.

Słowo „adwent” oznacza przyjście, oczekiwanie, czuwanie. Okres Adwentu ma przygotować wiernych na święta Bożego Narodzenia.

Adwent dzieli się na dwa podokresy:

Drugi okres Adwentu

Pierwszy okres Adwentu

do 24 grudnia

Od 17 grudnia

Od I Niedzieli Adwentu

Do 16 grudnia włącznie

Jest to czas bezpośredniego przygotowania do Bożego Narodzenia.

Przypomina nam o powtórnym przyjściu Chrystusa na ziemię na końcu czasów. Tekty mszalne oraz czytania przypominają nam o konieczności nawrócenia i przygotowania serca na Boży sąd.

Symbole adwentu:Kliknij w zdjęcia po informacje.

Postaci Adwentu:

Maryja

Matka przychodzącego Zbawcy, oczekująca razem z nami i pouczająca nas, jak szukać dróg Pana. Maryja wskazuje na Syna jako na jedyną i pewną Drogę do zbawienia. Ona pierwsza idzie tą drogą i wprowadza na nią tych, którzy spotkali Pana i poszli za Nim, dając świadectwo życia.

Postaci Adwentu:

Jan Chrzciciel

Kuzyn i poprzednik Jezusa Chrystusa. Był człowiekiem wiernym Bogu i swojemu sumieniu. Św. Jan Chrzciciel wzywał ludzi do nawrócenia i prostowania dróg dla przychodzącego Pana.

Postaci Adwentu:

Izajasz

Prorok Starego Testamentu. W swoim przepowiadaniu wiele miejsca poświęcił mającemu przyjść Mesjaszowi, którym jest Jezus Chrystus.

DOM OJCA

4. „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mt 16,24). 3. . „W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki!»” (Mt 3,1-3). 2. „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. (...) Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę. (...) Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14,2-4.6). 1. „«Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia». (...) «Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli»” (J 8,12b.31b-32).

D R O G A Z B A W I E N I A

Kościół w czasie Adwentu kieruje do nas wezwanie, abyśmy „szukali Pana”, bo łączność z Nim jest „życiodajną siłą” i wiedzie do prawdziwego szczęścia.

„Człowiek może jednak zapomnieć o tej «wewnętrznej i życiodajnej łączności z Bogiem», może jej nie dostrzegać, a nawet wprost ją odrzucać. Źródła takich postaw mogą być bardzo zróżnicowane: bunt przeciw obecności zła w świecie, niewiedza lub obojętność religijna, troski doczesne i bogactwa, zły przykład wierzących, prądy umysłowe wrogie religii, a wreszcie skłonność człowieka grzesznego do ukrywania się ze strachu przed Bogiem i do ucieczki przed Jego wezwaniem” (KKK 29).

„«Niech się weseli serce szukających Pana» (Ps 105,3). Nawet jeśli człowiek może zapomnieć o Bogu lub Go odrzucić, to Bóg nie przestaje wzywać każdego człowieka, aby Go szukał, a dzięki temu znalazł życie i szczęście. Takie szukanie wymaga od człowieka całego wysiłku jego rozumu, prawości woli, «szczerego serca», a także świadectwa innych, którzy uczyliby go szukania Boga” (KKK 30).

Droga zbawienia wg św. Jana Pawła II

Procesos

Miłość

Życie wieczne

Eucharystia

Budowanie cywilizacji miłości wymaga wyraźnej i wytrwałej gotowości do poświęceń, pragnienia, by otworzyć nowe drogi społecznego współżycia, przezwyciężając podziały, materializm. Wymaga to życzliwości, poszanowania godności człowieka.

Jest miejscem spotkania ze Zmartwychwstałym Chrystusem, z Jego osobą. Z eucharystii czerpiemy łaski potrzebne do codziennego życia zgodnego z wolą Bożą.

Całe nasze życie doczesne musi być ukierunkowane na życie wieczne. Nasze decyzje i wybory przekładają się na naszą wieczność. Życie ziemskie jest czasem zasługiwania na życie wieczne.