Jezus Chrystus prawdziwy Bóg i człowiek

prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek

Jezus Chrystus

Kim jest dla nas Jezus Chrystus?

Chrystusgr. Christos - pomazaniecBógNamaszczony i objawiony przez Ojca Zbawiciel, posłany na ziemię, by dokonać dzieła Odkupienia

Jezushebr. - Bóg zbawiaCzłowiekprzybrany syn prostego cieśli z Nazaretu

W rzymskich katakumbach (zobacz okienko z kamerką) znajduje się starożytny sekretny znak chrześcijan, który był wyznaniem wiary w Chrystusa – to słowo ICHTHYS (gr. Ryba). Poszczególne litery tego wyrazu stoją na początku greckich słów, tworząc tzw. AKROSTYCH: IESUS - Jezus CHRISTOS - Chrystus THEOU - Boży HYIOS - Syn SOTER - Zbawca

• W uroczystość Bożego Narodzenia Kościół czyta słowa z Prologu do Ewangelii św. Jana:„Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas”.
• „Słowo” oznacza Syna Bożego, zaś „ciało” cała ludzka naturę. Jezus stał się człowiekiem, przyjął ludzka naturę po to, aby wyzwolić człowieka od zła, grzechu i śmierci.
• Jak to możliwe, że Syn Boży - Bóg jest zarazem człowiekiem?

• Jezus Chrystus jest postacią historyczną, co do tego nie ma już wątpliwości. Istnieją dwa rodzaje świadectw o historycznym istnieniu Jezusa. Ważniejsze, bo podające więcej danych o Osobie, życiu, działalności i nauczaniu Jezusa, to źródła chrześcijańskie. Do nich należą cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie, Listy Apostolskie i apokryfy, czyli pisma, które nie weszły w kanon Pisma Św., a opisują dzieje wczesnego chrześcijaństwa. Drugim źródłem, które wspominają o historyczności Jezusa Chrystusa są świadectwa pozachrześcijańskie.

Talmud

Józef Flawiusz

Żydowskie

Tacyt

Swetoniusz

Pliniusz

Pogańskie

Pozachrzescijańskie

Dzieje Apostolskie

Apokryfy

Listy św. Pawła

Ewangelie

Chrześcijańskie

Świadectwa o historyczności Jezusa

Swetoniusz

Pliniusz Młodszy

• Do świadectw pozachrześcijańskich możemy zaliczyć:
• Świadectwa pogańskie:

* Notatka z listu Pliniusza Młodszego do cesarza Trajana (109 lub 110 r. n.e.), w której opisuje chrześcijan w Azji Mniejszej, mówiąc o nich, że czczą Chrystusa „jako Boga”. To sformułowanie świadczy o tym, że historyczne istnienie Jezusa nie budziło jego wątpliwości. * Tekst Swetoniusza, z około 120 r., który w „Żywotach cezarów” pisze, że około 49 roku cesarz Klaudiusz, panujący w latach 41-54, wypędził z Rzymu Żydów, którzy nieustannie wichrzyli podżegani przez jakiegoś "Chrestosa". Wspominają o tym wygnaniu Żydów Dzieje Apostolskie (18,2). Ten zapis świadczy o tym, że już w połowie I w. n.e. w Rzymie znajdowali się wyznawcy Chrystusa.

Tacyt

* Opis rzymskiego historyka Tacyta, który cieszył się dużym uznaniem ze względu na ścisłość danych. W Rocznikach (Annales), roku 115, omawiając prześladowania chrześcijan za cesarza Nerona podaje: „Atoli ani pod wpływem zabiegów ludzkich, ani darowizn, albo ofiar błagalnych na rzecz bogów nie ustępowała hańbiąca pogłoska, lecz wierzono, że pożar (Rzymu) był nakazany. Aby więc ją usunąć, podstawił Neron winowajców i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazywał. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany był na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata; a przytłumiony na razie zgubny zabobon znowu wybuchnął, nie tylko w Judei, gdzie się to zło wylęgło, lecz także w stolicy, dokąd wszystko, co potworne albo sromotne, zewsząd napływa i licznych znajduje zwolenników” (Annales, 15, 44). Tacyt nie ma więc wątpliwości co do historycznej postaci jaką był Jezus Chrystus, choć o samym chrześcijaństwie wyraża się dość niechlubnie, jako o zgubnym zabobonie.

Józef Flawiusz

Świadectwa żydowskie:* Tekst historyka Józefa Flawiusza oraz Talmud, który wspominając o Jezusie i jego działalności, wyraża się w sposób negatywny. Józef Flawiusz w swojej księdze Dawne dzieje Izraela wspomina o Jezusie jako o bracie Jakuba Sprawiedliwego, przywódcy chrześcijan w Jerozolimie: „Zwołał sędziów Sehedrynu i stawił przed nim Jakuba, brata Jezusa zwanego Chrystusem, oraz kilku innych. Oskarżył ich o przekroczenie Prawa i wydał ich na ukamienowanie”. Tekst przeważnie uważany jest za autentyczny. Według egzegetów stwierdzenie, którego zwano Chrystusem (Mesjaszem) zostało wstawiono później jako wtręt i nie pochodzi od autora. Inny fragment w Starożytnościach żydowskich zwany Testimonium Flavianum jest dziś często uważany za sfałszowany przez późniejszych kopistów chrześcijańskich w III lub IV wieku. Nie wiadomo czy został wstawiony na miejsce innego fragmentu mówiącego o Jezusie, czy też został po prostu dopisany: „W tym czasie żył pewien mędrzec zwany Jezusem. Był to człowiek dobry i sprawiedliwy. Wielu Żydów i ludzi innych narodowości stało się jego uczniami. Piłat skazał go na ukrzyżowanie i śmierć. Lecz jego uczniowie nie przestali w niego wierzyć. Mówili, że żyje i ukazał im się trzy dni po ukrzyżowaniu. On być może był tym Mesjaszem odnośnie którego prorocy przepowiadali wielkie, cudowne rzeczy”

Nauczanie Kościoła Katolickiego:Wierzymy i wyznajemy, że Jezus z Nazaretu, urodzony jako Żyd z córki Izraela w Betlejem, w czasach króla Heroda Wielkiego i cezara Augusta I, z zawodu cieśla, który umarł ukrzyżowany w Jerozolimie za czasów namiestnika Poncjusza Piłata, w czasie rządów cezara Tyberiusza, jest odwiecznym Synem Bożym, który stał się człowiekiem. Wierzymy, że "od Boga wyszedł" (J 13, 3),"z nieba zstąpił" (J 3,13; 6, 33), "przyszedł w ciele" (1 J 4, 2), ponieważ "Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy... Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce„(J 1, 14. 16).KKK 423

Poruszeni przez łaskę Ducha Świętego i pociągnięci przez Ojca, wierzymy i wyznajemy o Jezusie: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego" (Mt 16,16). Na skale tej wiary, wyznanej przez św. Piotra, Chrystus założył swój Kościół. KKK 424

• Kościół uczy, że w Jezusie istnieje nadzwyczajne i jedyne połączenie dwu natur określane jako UNIA HIPOSTATYCZNA. Dzięki tej unii obie natury boska i ludzka są zjednoczone w jednej Osobie.
• Znaczy to, że Jezus rzeczywiście jest Synem Bożym, który stał się człowiekiem, naszym bratem, nie przestając przez to być Bogiem, naszym Panem.
• Źródłem wiary to, że Jezus jest Bogiem i człowiekiem jest Objawienie Boże zawarte w Piśmie Świętym. Ewangelie opisują wiele zdarzeń z życia Jezusa, które odkrywają Jego człowieczeństwo i wskazują na Jego bóstwo.

Podsumowanie

Co zapamiętasz z dzisiejszej lekcji?

Podsumowanie

Bardzo dziękuję za uwagę!