tędy i owędy

Melchior Wańkowicz

Sed Diam, 22

#0120

Lorem ipsum sit

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat.Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper

Tędy i owędy

+info

Lorem ipsum dolor sit

Lorem ipsum dolor sit amet consectetur

Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut

Diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna.

Melchior Wańkowicz

Pisarz, dziennikarz, publicysta, reportażysta

Urodził się w 1892 roku w Kałużycach, a zmarł w 1974 roku w Warszawie. Debiutował artykułami w prasie jeszcze pod zaborem rosyjskim. Pierwsze tomy reportaży wydał w okresie międzywojennym. Były to: W kościołach Meksyku, Szczenięce lata, Opierzona rewolucja. Podczas II wojny światowej był korespondentem wojennym przy armii Andersa. Od razu po wojnie wydał książkę Bitwa o Monte Cassino. Przez wiele lat mieszkał na emigracji, do Polski powrócił w 1958 roku. W 1964 roku Wańkowicz podpisał słynny List 34, adresowany do ówczesnych władz i zawierający protest przeciwko polityce kulturalnej państwa. Jest uważany za jednego z najwybitniejszych reportażystów w historii Polski.

+info

"Tędy i owędy"

Książka ma charakter wspomnieniowy, wszystkie teksty łączy bohater, którym jest sam autor. Opowiadania mają charakter gawędy, można się w nich także doszukać podobieństwa do reportażu, bo są oparte na faktach. Melchior Wańkowicz – narrator opisuje lata swojej młodości, czasy szkolne i studenckie, doświadczenia ze Stanów Zjednoczonych tuż po wojnie i lata sześćdziesiąte w PRL-u.

"Tędy i owędy"

Narrator jest postacią, którą wyróżnia wielka inteligencja, spryt, poczucie humoru i wrażliwość. Czasem bywa złośliwy i nieprzewidywalny, pewny siebie. Bywało, że posuwał się do kłamstw, aby osiągnąć swój cel.

"Mozolną ścieżką wiedzy"

W szkole narrator uchodził za lenia. Wraz z kolegami robił sobie żarty z nauczycieli. Na każdego mieli oni jakiś sposób. Przez belfrów nazywany był zakałą, ale jednak był przez nich lubiany. Bał się matury z matematyki, ponieważ całe lata nie uczył się, tylko stosował „chwyty ściągaczowe”. Musiał pisać poprawkę i w końcu udało mu się zdać matematykę w języku polskim. Natomiast nie zdał jej w języku rosyjskim.

"Mozolną ścieżką wiedzy"

Już sam tytuł rozdziału: „Mozolną ścieżką wiedzy” wiele mówi o narratorze jako uczniu. Wańkowicz wspomina, że bardzo bał się egzaminów wstępnych do drugiej klasy. W tym rozdziale znajdują się informacje o stroju obowiązującym gimnazjalistów: czarny mundur z niebieskimi mankietami była zapinany na dziewięć srebrnych guzików.

"Mozolną ścieżką wiedzy"

Z pierwszego rozdziału dowiadujemy się również o pierwszych miłostkach, a potem o podbojach Wańkowicza. Czytamy na przykład o tym, że dzięki pułapce, którą obmyślił z kolegami, udało mu się zdobyć pewną rozwódkę będącą obiektem westchnień wielu chłopców. W dniu jej wyjazdu otrzymał od niej zielone róże, które z kolei podarował innej kobiecie.

"Mozolną ścieżką wiedzy"

W 1922 roku autor po zdaniu wszystkich egzaminów otrzymał tytuł magistra prawa i rozpoczął aplikację w sądzie. Zarobkował także jako sekretarz w redakcji gazety „Kurier Poranny”.

Gatunki publicystyczne

Watch