100 jaar Geitenkamp

Jan van Egmond (73) 'Het leek hier wel oorlog'

,,In 1973 namen mijn vrouw en ik slagerij Johannesma over. Eerst woonden we achter de slagerij, later erboven. We draaiden direct een topomzet. De Geitenkamp was een arbeiderswijk, veel mensen werkten bij de AKU. ,,In die tijd had je nog vier slagerijen op de Geitenkamp. Toen supermarkt Bloemhof kwam en ook vlees ging verkopen, wisten we: we moeten meer gaan doen. Catering, barbecues verzorgen... Mede door onze zelfgemaakte worsten, waar we prijzen mee hebben gewonnen, zijn wij de enig overgebleven slagerij. ,,De Geitenkamp is een dorp in een stad. Komt door het winkelplein, waar wij zitten. Dit plein is een ontmoetingsplek, zo krijg je binding. Je kent elkaar. Was er vroeger een klant ziek, dan belden we op: ‘We komen het vlees vandaag wel

brengen’.’’ ,,Dat dorp in de stad wordt wel minder, helaas. Echte Geitenkampers zijn vertrokken. 95 procent van de huizen op de Geitenkamp is goedkope huurwoning. Huurders hebben minder binding met een wijk dan kopers.’’ ,,We hebben slechte dagen achter de rug, het leek wel oorlog. Maar meer dan de helft van de jongeren kwam niet van de Geitenkamp. Ik wil hier ook niet weg. Aan mijn pensioen denk ik niet. Mijn vrouw wil ook het gezellige contact met de klant niet kwijt. Dus gaan we door, mijn vrouw, onze zoon en ik, inmiddels met prothese. Toen ik op mijn 65ste een versleten knie liet vervangen, kwam daar een bacterie in. Dat zorgde voor zoveel problemen, dat ik mijn onderbeen moest laten amputeren. Maar ik werk gewoon door, zeven dagen in de week. Het bezig blijven houdt me vitaal.”

Janny Janssen (73) 'De sfeer is saamhorig en gezellig'

,,De Smies. De Scooter. Vroeger had iedereen hier een bijnaam. Mijn helaas overleden man Martien werd De Dolle Neger genoemd. Omdat hij pikzwart haar had. Het was grappig bedoeld, niet racistisch. In die tijd was iedereen wit. Ik was een bevrijdingskindje. Mijn moeder vertelde me later over de oorlog. Dat een Duitse soldaat vroeg welke kant hij op moest lopen om in Engeland terecht te komen… ,,Martien en ik leerden elkaar als kind kennen via onze vaders. Die werkten bij de AKU-fabriek, wat nu Akzo is. Acht van de tien vaders op de Geitenkamp werkten voor AKU. Martien was katholiek, ik kwam uit een rood gezin. Op de Geitenkamp leefden katholieken en socialisten toen gescheiden van elkaar.

,,In 73 jaar heb ik één mindere ervaring opgedaan. In het bos had je boele kerels (kinderlokkers, RK). Zo’n man sprak mij als kind aan. Ik trapte er niet in. Toen ik het mijn moeder vertelde, is ze woest die man gaan zoeken. Verder: nul negatieve ervaringen. ,,Mijn knie is versleten. Daarom wandelt mijn buurman met de hond. Als er iemand in de straat ziek is, zamelen we geld in voor een attentie. De sfeer is saamhorig en gezellig, al gaan sommige stukken achteruit. Dat zie ik aan de voortuinen, die slecht onderhouden zijn. Dat de wijk slecht in het nieuws is, zit me niet lekker. Want ik woon hier hartstikke prettig.”

Sasheen Beek (45) 'Ik geniet van de humor in deze wijk'

,,Sinds 2009 woon ik op de Geitenkamp, helemaal bovenaan. In het begin had ik mijn puffertje nodig als ik de bult opfietste. Nu kan ik het zonder, mijn conditie is beter! ,,Ik heb ook in Arnhem-Zuid gewoond, daar kende ik mijn buren niet. Hier wel. In maart heb ik koffiesalon Scala overgenomen. Zo zie ik veel mensen. Ik serveer Indisch eten, maar spreek Ernems. Dat vinden mensen leuk. De menukaart heet ook de menukeert. ,,Ik geniet van de humor. Zitten hier twee mensen, zegt de een: ‘Wat krijg je van me?’ Zegt de ander: ‘De zenuwen’. Zonder een spier te vertrekken. ,,Jammer dat die leuke kanten nu overschaduwd worden. Ik sprak een jongen die vuurwerk heeft afgestoken. Ik snap dat gefrustreerde jongeren

een protestgeluid wilden laten horen, maar het liep uit de hand. Ik heb de jongen gezegd dat ze mijn klanten wegjagen en dat oude mensen hun huis niet meer uit durven. Dat betreurde hij. ,,Ik heb een actiemenu samengesteld, De Klapper van de Week. Een grapje, want we moeten door. Met onze buren van Enjoy waren we net een sponsoractie gestart, om de 120 huishoudens in deze wijk die van de voedselbank afhankelijk zijn een maaltijd aan te bieden. Via LinkedIn heb ik de burgemeester uitgenodigd. Het lijkt me leuk als hij na het afsluiten van de straten ook de mooie kanten van de Geitenkamp ziet en laat zien.”

Jeanne Zegers (97) 'Dansen met de rollator op harde muziek'

,,Familie, vrienden: ze hingen allemaal aan de telefoon. De Geitenkamp was op televisie. Ik zei: ‘Ik zit in de frontlinie’. Het gebeurde allemaal vlak voor mijn huis. Druk maak ik me niet. Ik heb de oorlog en hongerwinter meegemaakt. Mopperen heeft geen zin. ,,Ik ging hier in 1985 wonen, als gescheiden vrouw. Ik kwam vanuit Utrecht. Mijn dochter woonde hier in de buurt. Met haar ging ik voor een huisje kijken. In de bus naar de Geitenkamp zat voor ons een ontzettend asociaal stel. Mijn dochter grapte: ‘Dat zijn je nieuwe buren’. Maar toen ik hier kwam, wist ik direct: ik neem het huisje. De Geitenkamp bleek een gezellige volkswijk. Als geboren Amsterdamse deed het me aan de Jordaan denken.

,,Ik heb hier ontzettend veel leuke mensen ontmoet, deed overal aan mee. Recent nog in het buurttheater. Ik speelde een demente dame. Bang ben ik nooit, dat scheelt. Als ik van de schouwburg kwam en ik stapte hier uit de bus, riepen hangjongeren: ‘Oma, lekker uitgeweest?’ Dan zei ik: ‘Ja, jullie hebben heel wat gemist!’ Met een grapje heb je ze. ,,Het verandert wel om me heen. Mijn buren komen uit Ghana, Ethiopië en Koerdistan. Maar ik ga met iedereen even makkelijk om. Tot het vuurwerk vond ik het juist zo stil worden in de wijk. Laatst was ik zo zat, heb ik keihard de muziek aangezet. Benny Neyman. En toen ben ik gaan dansen. Met Joris. Zo noem ik mijn rollator, haha.”

Prince Naffy (62) 'sommigen kunnen beter niet drinken'

,,Iedereen noemt me Naffy. Prince Naffy is mijn artiestennaam, ik ben reggaezanger en een bekend gezicht op de Geitenkamp. Vanwege mijn muziek, maar ook omdat ik jarenlang rondliep met dreadlocks tot over mijn enkels. Ik was dertig jaar niet naar de kapper geweest! Negen jaar geleden schoor ik mezelf kaal. Mijn haar was zo zwaar, ik kreeg nekpijn. ,,21 jaar geleden verhuisde ik met mijn toenmalige vriendin van Klarendal naar de Geitenkamp. Zij vond het niks hier, ging weg. Ik bleef. Ik vond het gezellig, levendig. Soms te levendig, ja. Natuurlijk waren er problemen. Vroeger had je een tankstation beneden, dat werd regelmatig beroofd door gemaskerde mannen. Veel mensen wisten dat de daders uit de wijk kwamen.

,,Ik woon aan een pleintje. Dat is zomers heel gezellig, al kunnen sommige mensen beter niet drinken. Zelf rook ik graag voor het slapen gaan wat wiet. Wiet is gezond. De oom van mijn ex is van kanker genezen door wietolie. Hij woont in een gelovige gemeenschap, maar ze hebben er wel het wonder van wietolie ontdekt, haha. ,,Muziek is mijn passie. Met mijn band Super Natural Selection hoop ik door te breken. In 1990 had ik een nummer 1-hit in Suriname. Maar ik vraag God niet om succes of geld. Wel om wijsheid, die ik met onze muziek overbreng. Ik predik liefde, eenheid en verdraagzaamheid.”