Stefan Żeromski - biografia

Jego ojciec, podupadły szlachcic, był dzierżawcą folwarków w Kieleckiem. Żeromski spędził dzieciństwo w jednym z nich, w Ciekotach w Górach Świętokrzyskich.

Stefan Żeromski

Stefan Żeromski urodził się 14 października 1864 roku w Strawczynie koło Kielc, w zubożałej rodzinie szlacheckiej.Był synem Wincentego Żeromskiego i Franciszki Józefy z Katerlów.

W trakcie nauki traci rodziców. Najpierw matkę – 1879 rok, zaś 4 lata później (1883) młodemu pisarzowi umiera ojciec. Po śmierci rodziców Żeromski utrzymuje się głównie z udzielanych korepetycji.

W 1873 roku rozpoczął naukę w wiejskiej, elementarnej szkole w Psarach, by zdobytą tam wiedzę wykorzystać w roku 1874, podczas egzaminów do Męskiego Gimnazjum Rządowego w Kielcach. W kieleckiej szkole Żeromski przebywa do 1886 roku. Z czasów gimnazjalnych pochodzą jego pierwsze próby literackie.

Antoni Gustaw Bem

Młodość Żeromski przeżył w biedzie, nabawił się gruźlicy, którą ze zmiennymi skutkami leczył całe życie. Ze względu na kaszel spowodowany gruźlicą zyskał przezwisko „Kawka”. W Gimnazjum spotkał wybitnego nauczyciela, który wpłynął na jego dalsze życie. Był nim Antoni Gustaw Bem, historyk literatury, publicysta i krytyk, zwolennik pozytywizmu, wybitny pedagog. Żeromski wspominał o nim w "Dziennikach", i uwiecznił w "Syzyfowych pracach" jako profesora Sztettera.

Trudności finansowe i kłopoty zdrowotne sprawiły, że Żeromski nie uzyskał matury i jesienią 1886 roku wyjechał do Warszawy, gdzie wstąpił do Szkoły Weterynaryjnej. W 1888 roku zrezygnował ze studiowania weterynarii. Od tego czasu utrzymywał się głównie z korepetycji, których udzielał bogatym, szlacheckim dzieciom.

Ze związku z malarką Anną Zawadzką w 1913 roku przyszła na świat córka pisarza Monika.

Stefan Żeromski miał dwoje dzieci. W 1892 roku ożenił się z Oktawią Rodkiewiczową z Radziwiłłowiczów, z którą miał syna Adama (urodzony 1899 r., zmarł na gruźlicę w1918 r.)

Okres pierwszej wojny światowej to czas, kiedy pisarz bardzo mocno zaangażowany jest w sprawy kraju. Po odzyskaniu niepodległości brał aktywny udział w organizowaniu życia kulturalno - literackiego w Warszawie. Niewiele brakowało, a Stefan Żeromski otrzymałby Literacką Nagrodę Nobla. Przeszkodą okazał się jego własny utwór „Wiatr od morza”, ze względu na antyniemiecką wymowę. Starania o przyznanie prestiżowej nagrody zakończyły się niepowodzeniem. Otrzymał ją 13.12.1924 roku Władysław Stanisław Reymont.

Pisarz zmarł 20 listopada 1925 r. Jego śmierć wywołała żałobę narodową, pogrzeb był wielką manifestacją. Wielu wybitnych pisarzy poświęciło mu utwory pożegnalne. Jego grób znajduje się na cmentarzu ewangelicko-reformowanym.