Jan Wedel

Jan Wedel

Jan Wedel

Polski przedsiębiorca który odniósł sukces

Młodość i początki pracy w fabryce

W młodości, Jan Wedel uczył się w Gimnazjum im. Wojciecha Górskiego przy ul. Szpitalnej. Wyższe wykształcenie zdobywał w Niemczech i Szwajcarii, gdzie 22 lipca 1899 uzyskał tytuł doktora chemii, a następnie uzupełnił naukami technicznymi i inżynieryjnymi na Wydziale Mechanicznym politechniki w Charlottenburgu. Zanim przejął zarządzanie rodzinnym biznesem, doświadczenie w firmie zdobywał jako praktykant. Faktycznym następcą ojca w czekoladowym przedsiębiorstwie, Jan stał się w 1912 roku, gdy jako prokurent został dopuszczony do sprawowania kierownictwa i podpisywania dokumentów. Otrzymane po raz pierwszy wynagrodzenie w wysokości 2000 rubli, w całości przekazał na cele społeczne. W 1912 roku nastąpiła też zmiana nazwy firmy na „Emil Wedel & Syn”. Ojciec i syn zarządzali firmą wspólnie do 1919 roku, gdy Emil zmarł. Prowadząc firmę samodzielnie, Jan szybko zaczął wdrażać własne pomysły – rozpoczął produkcję biszkoptów, proponował klientom nowe opakowania: papierowe, tekturowe i blaszane.

Działalność dobroczynna

Jan Wedel, pomimo że sam (jak ojciec i dziadek) był ewangelikiem, wspierał finansowo budowę katolickiego kościoła pod Wezwaniem Matki Boski Zwycięskiej na Kamionku. Konkurs na projekt kościoła (ogłoszony w 1929 r.) wygrał architekt Konstanty Jakimowicz. Kontynuując tradycje swoje rodziny, regularnie wspierał Komitet Opieki Społecznej wedlowskimi produktami i zapewniając edukację młodszym pracownikom (tym, którzy byli tym zainteresowani). Jan Wedel był jednym z fundatorów pomnika Ignacego Paderewskiego w Warszawie.

Jan Wedel podczas II wojny światowej

Podzielając nastroje społeczeństwa, że wojna wybuchnie, na apel rządu o dozbrojeniu armii, zarząd fabryki decyzją Jana Wedla zakupił trzy kompletnie wyposażone ciężkie karabiny maszynowe, które zostały przekazane pułkowi piechoty Legii Akademickiej w Warszawie. Przewidując wybuch wojny, Jan Wedel poczynił pewne zabezpieczenia fabryki w surowce pochodzenia zagranicznego – duże ilości ziarna kakaowego, cukru i innych surowców, które po klęsce wrześniowej trafiły wprawdzie pod kontrolę Niemców, ale pozwoliły pracować fabryce niemal przez całą okupację. Okupant wprowadzał jednak ciągle nowe ograniczenia i w pewnym momencie fabryka została objęta zakazem wypuszczania swoich wyrobów na rynek. Zostały zamknięte niektóre sklepy na terenie Polski. Podczas oblężenia Warszawy, działał natomiast sklep przy ulicy Szpitalnej, jednak w czasie okupacji słodycze mogli kupować w nim tylko Niemcy. 1 sierpnia 1944 r., w momencie wybuchu powstania Jan Wedel przebywał w śródmieściu, w swoim domu przy ul. Foksal 13, gdzie musiał pozostać, odcięty od fabryki na Pradze. Sama fabryka została zniszczona w niewielkim stopniu – straty ograniczały się do wybitych szyb i dziur w dachach. Zniszczeniu uległy natomiast niektóre wedlowskie sklepy, w tym magazyn przy ul. Wierzbowej oraz narożny sklep przy ul. Pięknej i Marszałkowskiej. Po kapitulacji Warszawy, wraz z drugą siostrą Eleonorą (pierwsza siostra Zofia wraz z córką zginęły podczas jednego z nalotów) znalazł się w obozie przejściowym w Pruszkowie.

Śmierć Jana Wedla

Jan Wedel zmarł 31 marca 1960 r. Profesor Tadeusz Koszarowski opisywał pogrzeb jako „manifestację poparcia i sympatii pracowników dla swojego byłego szefa. Wynikało to z poczucia wdzięczności i uznania za jego zalety i podejście”.

Dziękujemy za uwagę!

Wykonanie: Jakub Bakierzyński, Jakub Dziliński, Bartosz Purzycki, Kacper Wiśniewski, Michał Maliszewski