Adam Mickiewicz

Adam Mickiewicz

Patron naszej szkoły

Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798. Był synem Mikołaja Mickiewicza herbu Poraj, adwokata sądowego w Nowogródku i komornika mińskiego, oraz Barbary z Majewskich, córki ekonoma z pobliskiego Czombrowa. Jego braćmi byli Aleksander i Franciszek Mickiewiczowie.

W 1815 roku Mickiewicz wyjechał na studia do Wilna, gdzie zaangażował się w działalność patriotyczną, tworząc Towarzystwo Filomatów. Pod koniec lat dwudziestych XIX wieku poznał swoją wielką miłość – Marylę Wereszczakównę. Ze względu na trudną sytuację materialną Mickiewicza, rodzice panny wymogli na niej ślub z innym, lepiej sytuowanym kandydatem.

Za działalność patriotyczną Mickiewicz został zesłany w głąb Rosji. W 1829 roku zaczął podróżować po Europie. W 1831 roku chciał wrócić do kraju, w którym szalało powstanie, ostatecznie jednak granicy nie przekroczył i pozostał w Dreźnie, gdzie napisał "Dziady, część III".

Z Drezna Mickiewicz wyruszył do Paryża, gdzie osiadł na stałe i w 1834 r. ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał szóstkę dzieci. W stolicy Francji podjął karierę akademicką, wykładając między innymi języki słowiańskie (na te wykłady uczęszczała między innymi George Sand). Mickiewicz stał się czołowym przedstawicielem tzw. Wielkiej Emigracji.

Adam Mickiewicz swoimi utworami podbijał serca tysięcy czytelników, jak sam pisał: "Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko".

"Romantyczność" z tomu "Ballady i romanse"

W czasie Wiosny Ludów (1848) Mickiewicz utworzył we Włoszech legion polski. Po powrocie do Paryża został współzałożycielem i redaktorem pisma Trybuna Ludów (La Tribune des Peuples). Na skutek interwencji ambasady rosyjskiej w Paryżu, pismo zamknięto za głoszenie radykalnych poglądów społecznych. W 1851 poeta został poddany nadzorowi policyjnemu. Od 1852 pracował w Bibliotece Arsenału.

W 1855, podczas wojny krymskiej, udał się do Turcji, by wesprzeć akcję organizowania legionu polskiego do walki z Rosją. Zmarł w Stambule, prawdopodobnie na cholerę, 26 listopada 1855 r. Zwłoki przewieziono do Francji i pochowano na cmentarzu w Montmorency. W 1890 jego trumna została przeniesiona do katedry wawelskiej w Krakowie.

Do najważniejszych dzieł Adama Mickiewicza należą:

"Reduta Ordona" - Wiersz jest opisem Warszawy we wrześniu 1831 roku. Według wersji Adama Mickiewicza, Julian Ordon - dowódca artylerii i załogi Reduty 54, nie chcąc oddać Rosjanom amunicji, wysadza się z całym składem w powietrze. Bohaterski czyn opisany w wierszu jest fikcją, bo Julian Ordon spotkał się z Mickiewiczem jeszcze w 1855 roku.

"Sonety krymskie" - Cykl 18 sonetów, które opisują podróż pielgrzyma przez Krym. Pielgrzym tęskni za swoją ojczyzną, którą musiał opuścić w wyniku agresji wroga. Sonety przedstawiają także fascynację Adama Mickiewicza wschodem i Orientem. Sonety opisują miłość i tęsknotę za krajem, ale także kulturę wschodu - tatarską i turecką.

"Oda do młodości" - Wiersz uznawany za entuzjastyczną pochwałę młodości. Po raz pierwszy w polskiej literaturze młodość jest potraktowana jako coś wspaniałego.

"Konrad Wallenrod" - Powieść poetycka, którą Adam Mickiewicz napisał w trakcie zsyłki do Rosji. Chociaż akcja utworu rozgrywa się w średniowieczu, tak naprawdę opisuje problemy XIX wiecznej Polski. Dzięki powieści powstał wallenrodyzm, czyli postawa, w której bohater poświęca całe swoje życie i honor, aby walczyć z wrogiem ojczyzny. Inspirowany Księciem Machiavellego, dopuszcza do postaw nagannych i moralnie postrzeganych jako niedobre. Dwulicowość jest jednak uzasadniona przez wyższy cel jaki przyświeca bohaterowi.

"Dziady" - Cykl dramatów romantycznych, które są ze sobą luźno powiązane. Tytuł odnosi się do starej, słowiańskiej tradycji dziadów, czyli do nocy w której można porozmawiać ze zmarłymi. Dokładny opis całej ceremonii znajduje się w części drugiej.

Info

"Pan Tadeusz" - Najsłynniejsze dzieło Adama Mickiewicza, zwane także epopeją narodową. Poemat podzielony jest na 12 ksiąg, napisanych trzynastozgłoskowcem. Nawiązuje do utraconej ojczyzny, do której bohater często wraca wspomnieniami.

Słynne cytaty

Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, i noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy.

Bo kto nie był ni razu człowiekiem,temu człowiek nic nie pomoże.

I znowu sobie powtarzam pytanieCzy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?...

Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga;Łam, czego rozum nie złamie

Bo serce nie jest sługa, nie zna, co to pany,I nie da się przemocą okuwać w kajdany.

Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, Co to będzie, co to będzie?

Niech słowo kocham jeszcze raz z ust twych usłyszę,Niech je w sercu wyryję i w myśli zapiszę.

Pomniki Adama Mickiewicza w różnych miastach

Adam Mickiewicz jest patronem naszej szkoły od 2006 roku.

Dziękujemy za uwagę!

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat, duis aute irure dolor in reprehenderit.