Wierność Machabeuszy

Katecheza

Wierność Machabeuszy

Katecheza

Wierność Machabeuszy

W latach 167 – 142 przed Chrystusem kapłan Matatiasz, a następnie jego pięciu synów, poprowadzili Izraelitów do walki przeciwko okupantom, którzy chcieli zabić w nich wiarę w jedynego, prawdziwego Boga i narzucić im swoje obyczaje. W ten sposób w II w. przed Chrystusem Izraelici pod wodzą Machabeuszy wyzwolili swoje państwo z niewoli politycznej, kulturowej i religijnej. Przykład Machabeuszy ukazuje wartości, za które warto poświęcić swoje życie.

1 sierpnia 1944, o godzinie 17:00 pięćdziesiąt tysięcy mieszkańców Warszawy, udręczonych pięcioletnią okupacją hitlerowską, postanowiło zbrojnie upomnieć się o swoją godność, wolność i prawo do życia we własnej ojczyźnie. Większość z nich to ludzie młodzi, często nawet dzieci. Tylko pięć tysięcy powstańców miało broń. Po drugiej stronie Wisły ich bohaterstwu i poświęceniu biernie przyglądały się wojska radzieckie. Siły, żywności i amunicji wystarczyło do 2 października. Warszawiacy zapłacili ogromną cenę za swoją odwagę i umiłowanie ojczyzny. Zginęło ich około stu siedemdziesięciu tysięcy. Głównie była to ludność cywilna. Hitlerowcy z wściekłością zrównali z ziemią niepokorne miasto.

Po powrocie z niewoli babilońskiej Izraelici niedługo cieszyli się wolnością. Ich państwem zawładnęli Syryjczycy. Było to ponad 200 lat przed narodzeniem Pana Jezusa. Syryjczycy byli poganami. Chcieli, aby Izraelici odstąpili od wiary w Jedynego Boga i praw, które dał im Bóg przez Mojżesza. Izraelici znowu byli prześladowani. Wielu z nich dzielnie walczyło o wolność. Swą odwagą szczególnie odznaczyli się Machabeusze, którzy dali przykład wierności Bogu, aż do śmierci.

W 168 roku Syryjczycy, pod wodzą króla Antiocha, najechali na Jerozolimę i niemal całkowicie ją zburzyli. Zabronili też wyznawania religii żydowskiej – judaizmu. Świątynię Boga Izraela poświęcono Zeusowi. Bardzo wielu Żydów zostało zamordowanych za to, że nie chcieli złamać Prawa Bożego. Pismo Święte opisuje historię matki i jej siedmiu synów, którzy na jej oczach byli zabijani. Matka, choć serce pękało jej z bólu, dodawała synom odwagi i mówiła:

«[...] Stwórca świata bowiem, który ukształtował człowieka i zamyślił początek wszechrzeczy, w swojej litości ponownie odda wam tchnienie i życie, dlatego że wy gardzicie sobą teraz dla Jego praw». (2 Mch 7,23)

Te słowa były wyznaniem wiary w zmartwychwstanie. Matka głęboko wierzyła, że Bóg powróci do życia jej synów i że spotka się z nimi po drugiej stronie życia.

Machabeusze są przykładem miłości i wierności Bogu. Matka machabejska i jej siedmiu synów woleli ponieść śmierć męczeńską aniżeli wyrzec się Boga i przekroczyć Jego prawo. Cierpienia, które znosili były okrutne. Jednak wytrwali przy Bogu. Bóg ich umocnił, a modlitwa i wiara w przyszłe życie pomogły godnie przyjąć mękę i śmierć.

Wiara w Boga jest podstawą życia chrześcijańskiego. Daje siłę do przetrwania trudności życiowych.

W 167 roku przeciwko prześladowcom wybuchło powstanie, na którego czele stanął najpierw kapłan Matatiasz, a po jego śmierci przywódcą powstania został jego syn, Juda zwany Machabeuszem. Po śmierci Judy w 160 roku dowództwo objął jego brat, Jonatan, a w 142 roku – kolejny brat, Szymon. Na ich cześć cały ten zryw nazwano powstaniem machabejskim. Po licznych bitwach bohaterstwo Machabeuszy i 10 tysięcy ich żołnierzy przyniosło wyzwolenie Izraelitom w 142 roku. Wtedy uroczyście powrócili oni do Prawa Bożego i odbudowali świątynię jerozolimską. O tych wydarzeniach opowiadają dwie Księgi Machabejskie. Powstały one w II i I wieku przed Chrystusem. Są to ostatnie księgi historyczne w Starym Testamencie.

Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Mt 10, 32-33