Etiopia - problem głodu

Etiopia - problemy głodu i niedożywienia

Położenie

Etiopia jest położona we wschodniej Afryce, w tak zwanym “rogu Afryki”, na północ od równika. Stolicą kraju jest Addis Abeba z ponad 3,5 mln mieszkańców.

Etiopia to kraj, który jako jeden z nielicznych nie stał się kolonią żadnego europejskiego kraju, aż do podboju przez Włochy w 1936 roku (na krótko). Państwo ma powierzchnię 1 127 127 km2 i mieszka w nim ponad 105 mln obywateli.

Etiopia jest krajem dotkniętym problemem głodu i jest jednym z najmocniej cierpiących pod tym względem krajów świata. Wpływ mają na to zróżnicowane czynniki.

Zarówno na mapie niedożywienia jak i głodu, Etiopia oraz region środkowo-wschodniej Afryki są obszarami największego występowania tego problemu na świecie.

Szacuje się, że z problemem głodu i niedożywienia na poważnie zmaga się 1/3 krajów świata, a problemem może być dotkniętym nawet 800 mln ludzi. Szczególnie narażone na ten problem są dzieci do 5 roku życia, które są najczęstszymi ofiarami śmiertelnymi.

Problem głodu na świecie

Przyczyny głodu i niedożywienia w Etiopii

czynniki przyrodnicze:

• warunki geograficzne – Etiopia częściowo leży w niesprzyjającym klimacie podrównikowym o bardzo krótkiej porze deszczowej
• gleby w Etiopii są słabe,
• znaczna część państwa, zwłaszcza północna i wschodnia, jest pokryta pustynią i półpustynią.

część 2

część 1

czynniki pozaprzyrodnicze:

• częste klęski żywiołowe – zwłaszcza susze
• plagi szkodników (szarańcza)
• Bardzo wysoki przyrost naturalny (29‰) i jest jednym z najwyższych na świecie. W praktyce oznacza to, że co roku liczba mieszkańców Etiopii zwiększa się o około 3 miliony.
• słabo rozwinięte rolnictwo - prowadzi do wyjałowienia gleb.
• konflikty zbrojne, zwłaszcza w sąsiedniej Somalii, skąd do Etiopii często przybywają uchodźcy, pogarszając bardzo złą sytuację humanitarną kraju.
• bardzo słabo rozwinięty gospodarczo, a 80% ludności pracuje w rodzinnych gospodarstwach rolnych i jest bardzo ubogich, przez co zakup żywności zza granicy nie jest możliwy.

Sytuacja obecna, a stan w przeszłości

• Dzisiejsza niekorzystna sytuacja jest znacząco lepsza od tej, notowanej w niedawnej przeszłości.
• 1991 r. uważano, że 75% mieszkańców Etiopii jest niedożywionych - dziś nieco ponad 30%.
• największa klęska głodu nawiedziła Etiopię w latach 80-tych.
• gospodarka Etiopii dość szybko się rozwija, dzięki czemu problem głodu i niedożywienia zmniejsza się.
• Poprawia się także zdolność produkcji żywności i zmechanizowanie rolnictwa.

ostatni wielki głód zabił w Etiopii milion osób (lata 80. XX wieku)

głód jest skutkiem przedłużającej się suszy we wschodniej części Afryki (początek XXI w.)

Około 60 milionów spośród najmłodszych w Afryce brakuje dostępu do żywności

aż 9 na 10 afrykańskich dzieci nie spełnia wymogów dotyczących wystarczającej diety

Na świecie z powodu niedożywienia co trzy sekundy umiera dziecko

W 2017 roku 8 mln ludzi w Etiopii doświadczyło głodu

Przeciętnie kobiety dożywają najwyżej 50 roku życia, a mężczyźni jedynie 46. W Etiopii występuje także wysoka śmiertelność noworodków, bo umiera tu co dziesiąte dziecko.

W Etiopii żyje 80 grup etnicznych

Pomoc humanitarna

Jak powinno być?

Jak jest?

• Rzeczywista pomoc dla Afryki powinna się opierać przede wszystkim na edukacji, budowie infrastruktury, rozwoju służby zdrowia i wspieraniu rozwoju gospodarki, a zwłaszcza modernizacji rolnictwa Etiopii, aby kraj stał się samowystarczalny.
• promowanie skutecznych metod planowania rodziny i antykoncepcji, aby ograniczyć galopujący przyrost naturalny. Napotyka to jednak opór obu dominujących w Afryce religii – katolicyzmu i islamu, które sprzeciwiają się wszelkim formom ingerencji w płodność.

• Liczba mieszkańców Etiopii co roku zwiększa się dynamicznie, a głód jest biologiczną barierą ograniczającą ten przyrost.
• Ciągłe przekazywanie żywności Afryce (i Etiopii) na pewien czas zlikwidowałoby problem głodu, co przyczyniłoby się do jeszcze większego przyrostu ludności, której trzeba by przekazywać coraz więcej żywności.
• Dalsze uzależnienia państw Afryki od pomocy humanitarnej w praktyce pozbawia te kraje suwerenności i na nowo czyni koloniami bogatych żywicieli
• pomaganie głodującym tworzy fałszywe wrażenie, że sytuacja jest korzystna i zniechęca do podejmowania reform w samych krajach zagrożonych głodem, w celu jego ograniczenia.