komunikacja

komunikacja kluczem dobrych relacji

1) Komunikacja interpersonalna to psychologiczny proces, dzięki któremu jednostka przekazuje i otrzymuje informacje w bezpośrednim kontakcie z inną osobą. Komunikacja interpersonalna to proces ustawicznego przekazywania komunikatu między jego źródłem (nadawcą) a odbiorcą tego komunikatu. Jest to proces, który zachodzi nieustannie, bowiem przez cały czas swoją postawą ciała, mimiką, gestykulacją, no i wreszcie słowami przekazujemy określone informacje.

2) Jednak, aby można było mówić o istnieniu komunikacji muszą istnieć 3 ogniwa: a) nadawca, czyli osoba, która przesyła określoną informację, b) odbiorca, czyli osoba, do której daną informację kierujemy, c) kod, czyli sposób przekazu tej informacji – obraz, gest, słowo etc.

1) Komunikacja werbalna - mowy jako środka komunikacji. Jest to podstawowy sposób komunikacji międzyludzkiej. 2) Niewerbalna – język ciała jako środek komunikacji – ton głosu, mimika, gesty.odbiorca, czyli osoba, do której daną informację kierujemy.

Ewa Zawistowska Radość Popatrz, mamo... Narysowałam radość. Siedzi na szczycie góry W różowej sukience. I macha nogami. Na górze rosną kwiaty. Jest słońce, Niebo i chmury. Radość grzeje się w słońcu, Zrywa maki I patrzy. Na nas. I na cały świat. Roześmiana. I macha nogami.

Dobre rady rozmawiających

https://scholaris.pl/resources/run/id/109611

Poziomy komunikacji

a) Na poziomie intelektualnym komunikujący przekazują sobie komunikaty tworzone i postrzegane świadomie. Są to informacje w postaci argumentów, uzasadnienia, komunikaty o stanie rzeczywistości, itp. Na poziomie intelektualnym celem komunikowania jest zmiana stanu poznawczego strony lub stron. b) Komunikacja na poziomie emocjonalnym- komunikaty powstają i są wysyłane często nieświadomie. Także odbieramy je podświadomie. Na poziomie emocjonalnym ogromną rolę odgrywa komunikacja niewerbalna, a więc język ciała, ubiór, organizacja przestrzeni, w której odbywa się komunikacja, paralingwistyka, itd.

Jakie są nasze relacje

https://scholaris.pl/resources/run/id/109612?HD=1

W zachowaniach przestrzennych wyróżnia się cztery strefy używane przez nas nieświadomie podczas kontaktów i interakcji zachodzących pomiędzy nami a innymi osobami w kontaktach społecznych a) Strefa intymna (prywatna) rozciąga się od 15 centymetrów od powierzchni ciała do odległości 40-45 centymetrów. Dużą rolę odgrywają w niej bodźce zapachowe i dotyk. Mają do niej wstęp tylko ludzie, z którymi łączy nas szczególny związek emocjonalny. Naruszenie strefy intymnej odbierane jest jako swoisty akt „inwazji” przestrzennej i rodzi poczucie szczególnego dyskomfortu.

b) Strefa osobista dzieli nas od ludzi podczas typowych kontaktów zawodowych z klientami, ale również tutaj realizowane są kontakty ze znajomymi i przyjaciółmi. Rozciąga się w przybliżeniu pomiędzy 45 a 120 centymetrami od naszego ciała. Daje poczucie „normalności” kontaktów, przy czym usytuowanie wokół niej ludzi jest uzależnione od ich „parametrów” społecznych: wiek, płeć, status, podobieństwa fizycznego i, stopnia znajomości. c) Strefa społeczna występuje w odległości od 120 do 350 centymetrów, w których podejmuje się akty komunikacyjne z osobami nieznajomymi. d) Strefa publiczna, rozciąga się powyżej 3,5 metra przeznaczona jest do zwracania się do audytorium złożonego z większej liczby osób.

Zasady skutecznego komunikowania się -Słuchaj uważnie tego, co mówi druga osoba. -Podczas wypowiedzi drugiej osoby staraj się zrozumieć, co to dla niej znaczy, co ona przeżywa. - Nie wykorzystuj czasu wypowiedzi partnera do przygotowywania własnej wypowiedzi. -Kiedy wyrażasz to, co myślisz, czujesz albo zrobiłaś, mów ,,ja”, zamiast używać słów: ,,ty, oni, ludzie, się robi”. Daj poznać uczciwie, że to co mówisz, dotyczy ciebie: pozwól innym poznać siebie. -Unikaj zadawania pytań do czasu, kiedy naprawdę potrzebujesz informacji albo chcesz coś wiedzieć. Często pytania są sposobem na stwierdzenie czegoś i przerzucanie na kogoś innego odpowiedzialności za to stwierdzenie: np. ,,Czy nie czas zrobić przerwę? zamiast ,, Myślę, że byłby czas zrobić przerwę” albo ,,Zmęczyłam się, potrzebuję odpoczynku”.

- Unikaj niedoceniania (lekceważenia) drugiej osoby lub samej siebie. Chodzi tu o takie zachowanie się w procesie porozumiewania się, jakby to, co myślisz lub czujesz, było ważniejsze niż to, co myśli i czuje druga osoba albo odwrotnie: o obniżanie znaczenia samego siebie i takie zachowanie, jakby to druga osoba była ważniejsza. - Nie wyręczaj. Wyręczanie jest robieniem ( np. mówieniem) za kogoś czegoś, co on sam może zrobić dla siebie. Np. przypomnij sobie, jak cię irytowało, gdy twoja ciocia lub mama odpowiadały na pytania kierowane do ciebie. - Unikaj interpretowania. Interpretowanie ma miejsce wtedy, gdy mówisz komuś, dlaczego tak się zachowuje, co powoduje, że tak myśli, czuje. Np. ,,jesteś osobą nastawioną obronnie” zamiast ,,zauważyłam, że kłócisz się i nie zgadzasz się z większością tego, co mówię i trudno mi rozmawiać z tobą”.

- -Istnieje różnica między myślami i uczuciami. Np. ,,Czuję, że się mylisz” ( ocena, że ktoś się myli, jest myślą, a nie uczuciem). Słowa ,,czuję” używaj tylko wówczas, gdy wyrażasz uczucie. -Unikaj przesadnych określeń, takich jak: ,,zawsze”, ,,nigdy”, ,,niemożliwe”, ,,niewiarygodne”. Używa się ich głównie dla uniknięcia problemu lub odpowiedzialności za swoje zachowanie. - Unikaj określeń obniżających pewność wypowiedzi, takich jak: ,,może”, ,,można by sądzić”, ,,można by powiedzieć”. Używaj ich tylko wtedy, kiedy naprawdę nie jesteś czegoś pewna. Takie słowa są również sposobem unikania odpowiedzialności za to, co się mówi. Inne słowo- ,,spróbuję”- jest często używane zamiast ,, nie zrobię tego”.

- - Reaguj na nieadekwatność wypowiedzi innych osób. Rób to tak delikatnie jak potrafisz, nie rezygnuj z tego. Jeśli ignorujesz czyjeś ,,gry” lub wchodzisz w nie, w ostatecznym rozrachunku szkodzisz graczowi. ,,Grami” nazywa się takie zachowania, gdy człowiek komunikuje coś, ukrywając prawdziwe intencje. - Weź odpowiedzialność za to, co mówisz i za to, jak się zachowujesz. Nie mów: ,,Sprawiasz, ze jestem smutna”, bo w ten sposób przerzucasz odpowiedzialność za swoje uczucia na drugą osobę. Mów: ,,Jestem smutna, ponieważ….”