Kl. 7 katecheza 21

Niewola babilońska

wyjaśnimy, dlaczego okres niewoli miał duży wpływ na życie duchowe Izraelitów

omówimy sytuację Izraelitów w niewoli oraz po jej zakończeniu

Przypominajka:

Prorocy (Eliasz, Izajasz, Jeremiasz):

• byli powołani przez Boga
• przekazywali narodowi słowa nadziei i obietnicy
• pochodzili z różnych warstw społecznych
• byli pośrednikami między światem ludzkim a boskim
• głosili przesłanie prorockie
• uczestniczyli w normalnym życiu mieszkańców

Co to jest niewola?

Proroctwo Jeremiasza

„Zamienię Jerozolimę w stos gruzu, siedlisko szakali, miasta zaś judzkie w pustkowie pozbawione mieszkańców” (Jr 9,10).

Człowiek, odwracając się od Bożych przykazań, popada w swoistego rodzaju niewolę – niewolę grzechu. Pomimo wielokrotnego nawoływania proroków do nawrócenia, Naród Wybrany pogrążał się w grzechu, zapominając o przymierzu z Bogiem. Nie słuchał próśb, jakie Bóg kierował do Niego. Tak było między innymi w czasach proroka Jeremiasza. Konsekwencją nieposłuszeństwa Narodu Wybranego była utrata wolności – niewola babilońska.

Babilon nazwa ta w Biblii odnosi się do Babilonii, oraz do jego stolicy Babilonu. Pismo Święte wiąże tę nazwę z "pomieszaniem języków" podczas budowy wieży Babel. Babilonia-to starożytne państwo powstałe w południowej części Mezopotamii. Dziś to współczesny Irak.

Przepowiednia proroka Jeremiasza sprawdziła się. Jerozolima została zniszczona. Dokonali tego Chaldejczycy – lud semicki, który zamieszkiwał tereny Babilonii. Posłuchajmy, co o tym wydarzeniu mówi Pismo Święte.

Rozpad królestwa

2. Izrael, ze stolicą w Samarii

1. Królestwo Judy, ze stolicą w Jerozolimie

Królestwo Judy zostało podbite w 587 r. p.n.e. przez babilońskiego króla Nabuchodonozora.

Wysiedlenie Izraelitów do Babilonii nastąpiło w kilku etapach, w latach 604-562 przed Chrystusem.

Okres, który nastał wraz z najazdem Babilończyków, określa się „Niewolą Babilońską” (od 586 do 538 roku p.n.e.). W tym czasie doszło do dwóch wysiedleń ludów żydowskich do Babilonu. Pierwsze deportacje miały miejsce w roku 597 p.n.e., po zajęciu Jerozolimy przez Nabuchodonozora. Święte miasto zostało splądrowane, w tym świątynny skarbiec. Pierwsza fala wysiedleń objęła m.in. króla Jojakina (Jechoniasza), proroka Ezechiela oraz dwór królewski z najważniejszymi przedstawicielami państwa. Większa część ludności została pozostawiona w kraju, którego zarządcą został późniejszy i zarazem ostatni król Judy – Sedecjasz (panował w latach 597-586 p.n.e.).

Bunt Sedecjasza i zniszczenie świątyni

• W roku 588 p.n.e. Sedecjasz wszczął bunt przeciwko władzy Babilońskiej.
• W latach 587 - 586 p.n.e. wojska Babilońskie ponownie oblegały Jerozolimę, którą ostatecznie zdobyli.
• Jerozolima oraz Świątynia zostały doszczętnie zniszczone.
• Następuje druga deportacja Żydów.

Okres niewoli babilońskiej dzięki prorokom – Jeremiaszowi, Ezechielowi, Danielowi – którzy nawoływali do zaufania Bogu i szukania w Nim nadziei, miał duży wpływ na życie duchowe Izraelitów. Dbali oni o znajomość Prawa Bożego, przestrzegali świętowania dnia Pańskiego, dużą wagę przywiązywali do słowa Bożego.

W wyniku niewoli, narzuconej Judejczykom przez Nabuchodonozora, centrum życia żydowskiego na kilkadziesiąt lat przeniosło się do Babilonu, tak jak przepowiedział prorok Jeremiasz: "Tak jednak mówi Pan: Gdy dla Babilonu upłynie lat siedemdziesiąt, nawiedzę was i wypełnię względem was moją pomyślną zapowiedź, by was znów przyprowadzić na to miejsce". (Jr 29,10)

Mimo niewoli i zmuszania do ciężkich prac w mieście i na wsi Żydzi mogli jednak wyznawać swoją wiarę, tworzyć własną społeczność i zachowywać tradycję. Prorok Jeremiasz, pisząc do wygnańców w imieniu Boga, radził modlić się o pomyślność dla miasta.

Znaczenie niewoli

Paradoksalnie okres „Niewoli Babilońskiej ”, wygnania, przyczynił się do umocnienia religii żydowskiej.

Odkrywanie Boga podczas niewoli

Na wygnaniu zasady wiary nabrały ważniejszego charakteru – kwestie czystości, higieny,obrzezania i odżywiania się, były rygorystycznie przestrzegane.

Po raz pierwszy żydowski rok był wyznaczany przez regularne święta m.in. Paschy, Szałasów czy też Święto Tygodni.

Bardzo ważni byli prorocy: Jeremiasz,Ezechiel i Daniel.Nawoływali do zaufania Bogu i szukania w Nim nadziei.Dodawali zrozpaczonym nadzieję na powrót do ojczyzny.

Odkrywanie Boga podczas niewoli

Żydzi na wygnaniu stworzyli pierwszą w historii świata nomokracje - ustrój, w którym naczelną wartością jest przestrzeganie prawa.

Dostrzeżono i doceniono prawdziwą więź we wspólnocie. Zaniechano bałwochwalstwa.

Powrót do ojczyzny

Niewola Żydów skończyła się w 539/538 roku p.n.e., gdy Cyrus II Wielki – król Persów, podbił Babilonię. W roku 538 wydał on dekret zezwalający zesłańcom na powrót do ziemi judzkiej, która stała się autonomiczną prowincją perską – Jehud oraz na odbudowanie Świątyni Jerozolimskiej.

Cechy charakteryzujące Izraelitów w czasie niewoli, po powrocie z niewoli oraz Izraelitów pozostających w Babilonii po odzyskaniu wolności

Powrót z niewoli:

Pobyt w niewoli:

W Babilonii po odzyskaniu wolności:

• powrót do ojczyzny;
• odbudowa świątyni za pieniądze władcy perskiego

• ciężkie prace;
• możliwość wyznawania wiary;
• tworzenie własnej

społeczności;

• zachowywanie tradycji;
• zachęta proroka do

modlitwy o pomyślność kraju

• życie w dostatku;
• zaangażowanie w przedsięwzięciarolnicze i kupieckie; uznanie władcy perskiego;
• pełnienie zaszczytnych funkcji w państwie;
• pomyślność

Niekiedy w codziennym życiu napotykamy na takie trudności, które sprawiają, że czujemy się jak na swego rodzaju obczyźnie – niezrozumiani, wyśmiewani. Wtedy mogą pojawić się różnego rodzaju pytania i wątpliwości. Ważne w takiej sytuacji jest zawierzenie Bogu.

Pomyśl: - Jak korzystasz z daru wolności? - Jak często dziękujesz Bogu za daw wolności? - Jak dążysz do osiągnięcia prawdziwej wolności?