Opium w rosole

Dzień dobry. Przyszłam na obiadek

Zapraczam Cię do świata Aurelii Jedwabińskiej

start

Zanim wruszysz w podróż z Aurelią , uzupełnij :

czas akcji:

miejsce akcji:

ul. Roosvelta 5

Rodzina,ach rodzina. Rodzina nie cieszy, nie cieszy, gdy jest, lecz kiedy jej nima, samotnyś jak pies

Rodzina Borejków

Rodzina Lewandowskich

Pani Borejkowa- matka czterech córek: Gabrysi, Idy, Natalii i Patrycji, jej mąż jest nieobecny, wszystkie na niego czekają. Pani Borejkowa to pełna ciepła i miłości kobieta; współczuje Aurelii, jako pierwsza zauważa, że z dziewczynką dzieje się coś złego, martwi się o nią.

Marta Lewandowska - kobieta, do której domu trafia Aurelia; matka Sławka, doskonale radzi sobie z całym domem, jest wspaniałą mamą. Przyjmuje dziewczynkę bez wahania, nie zadaje zbędnych pytań, jest szorstka, ale opiekuńcza. Syn Sławek jest zakochany w Idzie Borejko. Mąż Franciszek bardzo lubi Aurelię, na którą mówi Geniusia.

Rodzina, ach rodzina. Rodzina nie cieszy, nie cieszy, gdy jest,lecz kiedy jej nima, samotnyś jak pies

Rodzina Ogorzałków

Rodzina Stagiewków

Matylda-piękna, ale bardzo niemądra dziewczyna, ocenia ludzi tylko na podstawie ich powierzchowności i statusu materialnego, jest mało inteligentna, interesują ją wyłącznie stroje i kosmetyki. Mieszka w luksusowym mieszkaniu, jej mama jest stomatologiem.

Piotr -ma nieco ponad trzydzieści lat, jego pasją jest łowienie ryb. Aurelia szybko podbija jego serce, razem gotują zupę ziemniaczaną „Florida” i smażą jajka, dziewczynka często go odwiedza i właściwie bierze go „pod swoją opiekę”. Maciek bardzo przystojny, podoba się Matyldzie, ale nie zdaje sobie sprawy z tego, że Kreska jest w nim zakochana. Mądry i uczciwy, w końcu potrafi dostrzec autentyczne uczucie Kreski

Rodzina,ach rodzina. Rodzina nie cieszy, nie cieszy, gdy jest,lecz kiedy jej nima, samotnyś jak pies

Rodzina prof. Dmuchawca i Janiny Krechowicz

Prof. Dmuchawiec-wspaniały nauczyciel języka polskiego, którego wychowankowie nadal uwielbiają. W czasie akcji tej powieści już nie uczy w szkole i ma kłopoty zdrowotne, w końcu trafia do szpitala z zawałem serca. Widzi, że Ewa nie radzi sobie z pracą nauczycielki, Kreska - wnuczka profesora. Chodzi do liceum. Dzielnie sobie radzi, sama próbuje zarabiać, szyje ze skrawków materiału ubrania dla znajomych, sama też bardzo oryginalnie się ubiera. Jest zakochana w Maćku, ale kryje się z tym uczuciem,

Rodzina Jedwabińskich

Ewa Jedwabińska - mama Aurelii, nauczycielka matematyki w liceum, w którym kiedyś uczył profesor Dmuchawiec, dziadek Kreski. Pani Ewa nie jest nauczycielką z powołania, nie umie znaleźć porozumienia z młodzieżą, nie lubi swojej pracy. Zajmuje się psychologią, robi doktorat na uniwersytecie. Choć jest bardzo mądra, jej wiedza nie idzie w parze z umiejętnością okazywania uczuć. Ma córeczkę, która unika domu, mąż pani Jedwabińskiej także rzadko tam przebywa. Pani Ewa początkowo uważa, że najlepiej wychowa Aurelię, nie okazując jej uczuć, traktując surowo i bez sentymentów, ale za to zapewniając wszystko, co najlepsze - drogie ubrania, jedzenie. Nie może zrozumieć, jak Aurelia może jeść rosół u obcych ludzi zamiast rarytasów w domu ani dlaczego jej ukochaną zabawką jest powycierany szmaciany piesek. W pośpiechu codziennych dni bohaterka całkowicie się gubi. Chciałaby być idealną nauczycieką, idealną pania domu, idealną żoną, idealną mamą. Im bardziej działa według ustalonego scenariusza, tym większą klęskę ponosi. Czy nie ma w niej żadnych uczuć?

Eugeniusz Jedwabiński - tata Aurelii, która opisuje go jako „intelektualistę”. Kocha swoją córkę, ale nie poświęca jej wystarczająco dużo czasu, oskarża także swoją żonę, że nie jest dobrą matką. Przyjaciele Aurelii dziwią się, że dziecko boi się własnego ojca, dziewczynka rzeczywiście wyraźnie go unika.

Uzupełnij tabelkę (jesli możesz wydrukuj i wklej lub przerysuj -wpisz wtedy numery cytatów)

swobodna, męska

Pełna dyscypliny, chłodna, nieprzyjemna

wniosek

Zauważ, że wygląd domu odzwierciedla relacje między członkami rodziny

Kolory czarny i biały narzucają dyscyplinę uczuciom,chłodna atmosfera

Bałagan otoczenia daje swobodę uczuciom, domowe ciepło.

Przede wszystkim, w mieszkaniu Piotra panował duch swobody. Umeblowane bardzo ascetycznie, tu i ówdzie zastawione nie rozpakowanymi jeszcze od przeprowadzki skrzynkami, kipiało ono mnóstwem przedmiotów, gromadzonych od przypadku do przypadku i osadzających się warstwami jak gleba.Obok półek z książkami stał tu na przykład akumulator samochodowy, podłączony doprostownika na nieokreślony czas; pod ścianami pokrywało się pyłem kilka opon, silnik do łodzi, stara drewniana pięta, powiększalnik fotograficzny „Krokus”, przykryty bardzo szarym workiem z folii, stosy gazet i czasopism poukładanych wprost na podłodze i zdekompletowany zestaw do majsterkowania. Żeby przejść od drzwi do tapczanu Piotra, należało lawirować między sprzętem sportowym a puszkami z farbą emulsyjną zmagazynowaną na wypadek remontu, przy czym zawsze istniała możliwość, że narty jednak się obsuną i uderzą nieostrożnego wędrowniczka po głowie. (...)Maciek w każdym razie bardzo lubił swoje mieszkanie, skromne i ubogie, tak różne od błyszczących wnętrz, w jakich żyli jego koledzy. Co więcej, koledzy też woleli przychodzić do niego i zawsze, kiedy wynikał problem - u kogo się uczyć, wszyscy opowiadali się za tym, żeby pójść do Maćka. Twierdzili, że jest tu atmosfera.

Mieszkanie przywitało ją zapachem róż i czystości. Ewa zapaliła światło i jak zwykle odczuła głębokie estetyczne zadowolenie na widok czystych, czarnych i białych linii i płaszczyzn tego wnętrza. Mieszkanie było jej prawdziwym hobby i dowiodła wszystkim swego smaku, urządzając je wyłącznie w tych dwóch kolorach - w czarnymi białym. W tym graficznym wnętrzu jedyną płaszczyznę koloru stanowiły książki wobramowaniu pnącej zieleni. Wszystkie inne przedmioty i drobiazgi utrzymane były z żelazną konsekwencją w gamie czarno-białej. Nawet róże, które kupiła wczoraj, były białe (w czarnym wazonie). Kuchnia nie zawierała żadnych innych kolorów poza bielą. Kiedy się zapalało jarzeniówki , ta biel po prostu wybuchała w ich blasku. Ewa - poruszając się z przyjemnością po tym lśniącym, laboratoryjnym wnętrzu - zrobiła sobie mocnej kawy, potem się umyła i przebrała w łazience wyłożonej czarnymi kafelkami, wreszcie zaczęła się zbierać do wyjścia. Po drodze zajrzała jeszcze do pokoiku Aurelii, żeby zamknąć uchylone okno. Prześliczny pokoik. Tapety w czarno-białą kratę, białe mebelki, białe łóżeczko i biała pościel w czarne groszki. Trzeba Aurelii przyznać, że utrzymuje idealny ład. Ewa nagle zmarszczyła brwi, bo ujrzała wystający spod poduszki brudny ogon tego kudłatego psa, z którym Aurelia nie chce się rozstać od lat.

Uczucia na talerzu

wniosek

Co oznacza tytułowe opium w rosole?

wniosek

Scharakteryzuj Aurelię

Jak widzą Aurelię inni?

Jak widzi Aurelię matka?

O uczuciach matki i córki

Co czuła Ewa Jedwabińska?

Co czuła dziewczynka?

Co czuła dziewczynka?

Co czuła Ewa Jedwabińska?

Czasy komunizmu

Stan wojenny

Trybuna Ludu

Kartki

Ogłoszenie stanu wojennego

Brak towarów w sklepach

Stan wojenny

Internowanie

Podwyżki cen

Ślady stanu wojennego

Wspomnienia dzieci

IGodzina milicyjna

Braki w sklepach