Rolnictwo Afryki

Rolnictwo Afryki

• nie zaspokaja potrzeb żywieniowych ludności
• rolnictwo wykazuje niski stopień mechanizacji
• w rolnictwie zatrudnionych jest średnio 60% ludności czynnej zawodowo, a mieszkańcy wsi stanowią 70% ogółu ludności.

Rolnictwo w Afryce stoi na niskim poziomie. Wśród przyczyn takiego stanu rzeczy należy wymienić dwie grupy czynników – przyrodnicze i pozaprzyrodnicze. Do przyrodniczych należą:

• Trudny klimat – gorący i suchy lub gorący i bardzo deszczowy. W obu przypadkach uprawa jest bardzo utrudniona, a w niektórych miejscach wręcz niemożliwa.
• Słabe gleby – będące efektem oddziaływania klimatu.
• Deficyt wody – niektóre obszary nie nadają się do uprawy z powodu braku opadów oraz innych źródeł (rzeki, większe jeziora) wody.
• Powtarzające się klęski żywiołowe, zwłaszcza katastrofalne susze np. na obszarze Sahelu.

• Do pozaprzyrodniczych zaliczamy:
• Nieustające konflikty zbrojne i ciągłe zniszczenia oraz niestabilność, którą one powodują.
• Niestabilność polityczna i brak rządów prawa (anarchia) w części państw Afryki – zniechęcają do podejmowania inicjatywy i inwestowania.
• Niski poziom kultury rolnej – czyli wiedzy i umiejętności rolników.
• Duże rozdrobnienie ziemi – sprzyja to powstawaniu gospodarstw rodzinnych, nastawionych na samozaopatrzenie o bardzo małej produktywności.
• Brak pieniędzy na inwestycje – powoduje to niedobór sprzętu, środków ochrony roślin czy możliwości nawadniania upraw.

• Pomoc humanitarna w postaci darmowej żywności, która zniechęca do samodzielnego podejmowania inicjatywy.

TYPY ROLNICTWA

Dominującym typem rolnictwa jest rolnictwo ekstensywne samozaopatrzeniowe, czyli rolnictwo, w którym nakłady pracy są duże (ilość zatrudnionych w rolnictwie jest wysoka, a większość prac jest wykonywana ręcznie lub przy wykorzystaniu prymitywnych narzędzi), a plony niskie, z kolei uzyskane płody rolne są przeznaczane w znacznej większości na spożycie przez rolnika i jego rodzinę.

Podtypem ekstensywnych form gospodarowania, jest funkcjonujące w Afryce Środkowej i Zachodniej rolnictwo żarowo-odłogowe. Występuje ono na granicy terenów leśnych i sawanny. Polega na wypaleniu lasu (ewentualnie traw) porastającego teren, celem jego szybkiego przeznaczenia pod uprawę. Działalność rolniczą prowadzi się aż do wyjałowienia gleby, a następnie teren porzuca się (i pozwala mu ponownie zarosnąć lasem by się zregenerował) i przenosi działalności na inny fragment terenu.

Rolnictwo koczownicze (a dokładniej pasterstwo koczownicze), związane z Sahelem jest jedną z prymitywnych form gospodarowania, polegającą na przepędzaniu (wędrówce) bydła w strefie Sahelu między obszarami posiadającymi określone zasoby. Nieregularne opady oraz przesuwanie się ich w czasie zmuszają pasterzy do wędrówek za deszczem, który umożliwia wzrost roślin. Hoduje się głównie owce, kozy, wielbłądy i długorogie bydło zebu.

KRÓTKI FILM O STREFIE SAHELU

Nowoczesnym i intensywnym typem rolnictwa, który rozwinął się w Afryce jest rolnictwo plantacyjne. Na dużą skalę rozwinęło się w Afryce Południowej (RPA) oraz Afryce Zachodniej i Wschodniej. Plantacją nazywa się duży obszar uprawy jednej rośliny, gdzie dominuje praca człowieka (najczęściej) ze względu na specyfikę gatunku rośliny, której uprawa mechaniczna nie jest możliwa lub jest utrudniona. W ten sposób uprawia się tylko niektóre rośliny np. kawę, herbatę, banany, bawełnę, kakaowiec. Wieloletnia uprawa jednej rośliny na danym terenie nazywana jest fachowo monokulturą rolną.

Uprawy

NOTATKA

DZIĘKUJĘ, PAAAAA!