ALEKSANDER FREDRO KOGUTY

ALEKSANDER FREDRO KOGUTY

- O co idzie, o co chodzi? Indor was pogodzi. - Na to oba, każdy sobie: - Przedrzeźniał się mej osobie. - Moi panowie - Indor powie - Niepotrzebnie się czubiło, Przedrzeźniania tu nie było; Obadwa z jednej zapialiście nuty, Boście obadwa koguty. - Kiedy głupstwo jeden powie, Głupstwo drugi mu odpowie; Potem płacą życiem, zdrowiem. Co rzec na to? Wiem - nie powiem.

Koguty

Na dziedzińcu przy kurniku Krzyknął kogut - kukuryku! Kukuryku! - krzyknął drugi, I dalej w czuby! Biją skrzydła jak kańczugi, Dzióbią dzioby, Drą pazury Aż do skóry. Już krew kapie, pierze leci - Z kwoczką uszedł rywal trzeci. A wtem indor dmuchnął: - Hola! - Stała się jego wola.

Zastanów się i odpowiedz na pytania:

1. Dlaczego koguty się pobiły?2. W jaki sposób indor starał się pogodzić zwaśnione ptaki? 3. Jaki jest morał bajki?

Uzupełnij notatkę podanymi wyrazami we właściwej formie:

kłótnia, przedrzeźnianie, indor, tak samo, kogut Bajka Aleksandra Fredry opowiada o ___________________________________ dwóch ________________________________. Zwaśnione zwierzęta posądziły się wzajemnie o ______________________. Bohaterów pogodził ______________________, który mądrze zauważył, że walczące ptaki wcale się nie przedrzeźniały, lecz jedynie zachowywały się _________________________.

ŚRODKI STYLISTYCZNE

- O co idzie, o co chodzi? Indor was pogodzi. - Na to oba, każdy sobie: - Przedrzeźniał się mej osobie. - Moi panowie - Indor powie - Niepotrzebnie się czubiło, Przedrzeźniania tu nie było; Obadwa z jednej zapialiście nuty, Boście obadwa koguty. - Kiedy głupstwo jeden powie, Głupstwo drugi mu odpowie; Potem płacą życiem, zdrowiem. Co rzec na to? Wiem - nie powiem.

Koguty

Na dziedzińcu przy kurniku Krzyknął kogut - kukuryku! Kukuryku! - krzyknął drugi, I dalej w czuby! Biją skrzydła jak kańczugi, Dzióbią dzioby, Drą pazury Aż do skóry. Już krew kapie, pierze leci - Z kwoczką uszedł rywal trzeci. A wtem indor dmuchnął: - Hola! - Stała się jego wola.

Środki stylistyczne:

- wyrazy dźwiękonaśladowcze („ku­ku­ry­ku!”),- wykrzyknienia („Hola!”, „I da­lej w czu­by!”), - porównania („biją skrzy­dła jak kań­czu­gi”) - pytanie retoryczne („Co rzec na to?”), - archaizmy („kań­czu­gi”, „in­dor”, „oba­dwa”).

BAŚŃ A BAJKA

DZIĘKUJĘ