Fraszki

PREzentacja prac uczniów klasy 7/ 2020 rok

Fraszki,,Na drzewa"

start

Indeks fraszek

Na wiewióreczkę

Na dąB

Na wierzbę płaczącą

Na klon

Na jabłoń

Na wierzbę

Na Brzozę

Na topolę

Na orzech

Na drzewo

Na kasztan

Na wiśnię

Alicja ,,Na dąb"

Dąb to król drzew, przed złem ochroni Cię. Tylko spocznij pod nim, rozsiądź się wygodnie. Wiatru rześki powiew, ptaków nieziemski śpiew, wprawi Cię wręcz w osłupienie, dobrze o tym wiesz. Żołędzi małych stukot o podłoże, uśpi Cię, być może. Bo dąb to władca roślin, jest jak Zeus dla starożytnej ludności.

Klaudiusz ,,Na klon"

Piękne drzewo żółte zielone i czerwone liście, cień pod każdym drzewem chłodno i przyjemnie, piękne liście o ciekawym kształcie śpiewy ptaków i noski owoce drzewa klon które każdy lubi.

Dominika: ,,Na wierzbę"

Czego by ci w życiu szczęście nie przyniosło : Chłodu Cienia Spokoju Miłości do natury To ci wierzba da bo ona to ma.

Paulina ,,Na brzozę"

Brzoza nad rzeczką siedzi i coś tam plecie, Mało optymistyczne rzeczy, Aż pobladła na widok buku, Bo ona taka mała i monotonna, Może i nie da Ci cienia ogromnego, Ale za to piękność liści, Za to buk potężny optymista, Zawsze coś tam śwista.

Kacper ,,Na drzewo"

Stało sobie drzewo,w listkach zielonych było całe. Przyszła zima, a z nią mróz. Drzewo listków nie ma już.

Oliwia K. ,,Na kasztan"

Malutka dziewczynka pod potężnym kasztanem siedziała.Płakała wciąż, bo Malwinka ją nękała. Książkę przyniosła i pod nosem sobie czytając podśpiewywała. Gdyż tam pod tym drzewem ciszę i spokój zdobywała.

Oliwia B. ,,Na wiewióreczkę"

,,Na wiewióreczkę"Wiewióreczka mała na dębie siedziała. Każdego dnia żołędzie zbierała. Mieszkała w małej dziupli z jednym ze swoich kumpli. Zapasów zebrała całą gromadę, Żeby zimą nie popaść w zagładę.

Martyna ,,Na wierzbę płaczącą"

Wierzba inna niż wszyscy.Płacze, lecz nikt jej nie słyszy. Gdy liście żałobnie patrzą w dół, przenika przez nie słońce. Gdy pada deszcz, każda kropelka powoli spływa po ich ostrych końcach. Gdy idziesz i widzisz wierzbę, co płacze nietrudno dostzrec jej urok skryty. Gdy siadasz na ławce, cień pada na czysto zieloną trawę. Czy widzisz? Wiatr rozwiewa liście drzewa. Z minuty na minutę. Tak jak wspomnienia.

Emil ,,Na jabłoń"

Dziecino moja, już porapodejdź do mnie, bo jesteś chora. Dam ci moje pyszne owoce, a odzyskasz swoje moce. Weźmiesz sobie na zapas, to w domu obejdziesz się bez lekarstw.

Dawid ,,Na topolę"

Rośnie przy drodze topola. Wysoka śmieszna jak Ola. Tańczy, kołysze na wietrze. Wdycha świeże powietrze.

Danusia ,,Na orzech"

Gdy smutek mnie zmorzy, Swe liście rozłoży, I smutek już znika, Więc taka logika, Gdy gniew zapanuje, I też się źle czuję, Pod orzech usiądę, Jak kura na grządce*, Więc gniew wtedy znika, I taka logika.

Nie jest zbyt wielki, A w sumie maleńki, Drzewko owocowe Drzewko orzechowe, Bardzo rozłożyste, Również empatyczne,

Chociaż wprost nie mówi, To wiem, że mnie lubi, Drzewko owocowe Drzewko orzechowe.

Zosia ,,Na wiśnię"

Piękne, niewielkie drzewa, krótka chwila pod nimi i już nie dręczy Cię świat.Piękne, niewielkie drzewa, gdzie możesz uciec od swoich wad. Piękne, niewielkie drzewa swoimi barwami uspokoją każdego. Piękne, niewielkie drzewa nie są jak inne: dąb czy sosna, są wyjątkowe. Na nich owoce, raz słodkie, raz kwaśne, ale cały czas jak przyjaciele. Piękne, niewielkie drzewa, niby zwykłe drzewo wiśni, al blask w sobie kryje.

Zuzanna ,,Na dąb"

Każdej wiosny w górę rośnie, Jest tak wielki, że dwa razy przerósł sosnę. Gdy jest gorąco na dworze, rzucając cień chętnie pomoże. Więc już teraz dobrze wiecie dąb najlepszy jest na świecie. :)

„Ten jedyny”- (ważne) Dąb jedyny w swym rodzaju, 100 lat temu wyrósł sobie z podziemnego raju. Mała Zuzia obok niego mieszka, Codziennie myśląc „Fajny ten mój koleżka”.

Michał K. ,,Na sosnę"

Sosna w lesie stała i w niczym nie przeszkadzała, zawsze trochę cienia dała. Koronę również ma, O którą bardzo dobrze dba. Igłami pokłuć może, O mój Boże! Szyszki to jej owoce O chropowatej powłoce. Sosna choć stara, To nie jest z niej niezdara.

Michał B. ,,Na klon"

Klon dostojny na mym podwórzu bujnie się wznosi, Kiedy się obok niego przechodzi o pokłony prosi, Dla jego szlachectwa i lat świadectwa. Jesienią, gdy świat wokoło mizernieje I on wtedy ubożeje. Jednak tyle deszczów co on zniósł, Tyle burz, że chyba nie ruszy go nic już. Żyje on tu wiele lat sobie, doba po dobie.

Kuba M . ,,Na dąb"

Stoi w polu samotnie,Czasami jakaś osoba go dotknie i wtedy żołędzie atakują wszędzie. Myślę, że to taka kara dla tego, co go zniewala. Nic go nie ruszy, bo to twarda dusza. Miło się patrzy na niego, choć to nic nadzwyczajnego. Jesienią biegam tam na żołędzie, bo mogę z nich wyczarować wszystko i wszędzie. Jest też świetną kryjówką dla sowy i jaskółki z córką.

Thanks!