Want to create interactive content? It’s easy in Genially!

Get started free

Wyspa i latarnia

kukula.ela

Created on November 2, 2020

Start designing with a free template

Discover more than 1500 professional designs like these:

Frayer Model

Math Calculations

Interactive QR Code Generator

Interactive Scoreboard

Interactive Bingo

Interactive Hangman

Secret Code

Transcript

Latarnia

Życie latarnika

Kandydat na stanowisko

Plan dnia Skawińskiego

Dwie przestrzenie

Tam, na dworze, ludzie na owych okrętach walczyli z nocą, z ciemnością, z falą; w izbie zaś spokojnie było i cicho

przestrzeń otwarta, niebezpieczna, pełna zagrożeń

przestrzeń zamknięta, bezpieczna

Wyspa jako arkadia

Skawiński (...) czuł się tak szczęśliwym, jak nigdy w życiu nie był.

Jego wieża chroniła go przed wszelkim złem.

Był on naprawdę jak okręt, któremu burza łamała maszty, rwała liny, żagle, którym rzucała od chmur na dno morza, w który biła falą, pluła pianą — a który jednak zawinął do portu

Nadszedł nareszcie dla niego czas spokoju. Poczucie bezpieczeństwa napełniło jakąś niewysłowioną rozkoszą jego duszę.

Krajobraz Arkadii Jana Fransa van Bloemenaźródło: Wikipedia

Tam, na dworze, ludzie na owych okrętach walczyli z nocą, z ciemnością, z falą; w izbie zaś spokojnie było i cicho

Cały świat teraz zaczynał się dla starca i kończył się na jego wysepce

(...) starość lubi się odosabniać, jakby w przeczuciu grobu. Latarnia była już dla Skawińskiego takim półgrobem.

Etapy wyobcowywania się Skwińskiego ze świata

przestał bywać w mieście, rozmawiać z ludźmi, nie opuszczał latarni

Zżył się z wieżą i jej otoczeniem

przestał czytać gazety i rozmawiać z Johnsem

"przywyknął do samotności w niedziele wychodził na ląd, brał udział we mszy"

fascynacja, radość „Wpatrywał się w dal morską i oczy jego nie mogły się nigdy nasycić obrazami, które przed sobą widział”. uspokojenie, zadowolenie „Stary zżył się z wieżą, z latarnią, z urwiskiem, z ławicami piasku i samotnością”. akceptacja, afirmacja „W końcu pokochał swoją skałę i swoją bezdrzewną wysepkę”. przywiązanie, oddanie „Jego wieża chroniła go przed wszelkim złem. Opuszczał ją też tylko czasami w niedzielę z rana. [...] Wracał jednak natychmiast po mszy na wyspę i wracał szczęśliwy, bo zawsze jeszcze nie dowierzał stałemu lądowi”. zobojętnienie, apatia „Potem jednak widocznie zdziczał. Przestał bywać w mieście, czytywać gazety i schodzić na polityczne rozprawy Johnsa. Upływały całe tygodnie w ten sposób, że nikt jego nie widział ani on nikogo.[...] Widocznie stary zobojętniał dla świata”. izolacja, alienacja „Cały świat teraz zaczynał się dla starca i kończył się na jego wysepce. Zżył się już z myślą, że nie opuści wieży do śmierci, i po prostu zapomniał, że jest jeszcze coś poza nią”. letarg, odrętwienie, stopienie się z naturą, pozbawienie pamięci „W ciągłym odosobnieniu i wobec otoczenia nadzwyczaj prostego a wielkiego począł stary tracić poczucie własnej odrębności, przestawał istnieć jakoby osoba, a zlewał się coraz więcej z tym, co go otaczało. [...] Zatonął, ukołysał się, zapamiętał – i w tym ograniczeniu własnego, odrębnego bytu, w tym pół czuwaniu, pół śnie znalazł spokój tak wielki, że prawie podobny do półśmierci”.