PRESENTACIÓN RELATOS SAMAÍN

OUT.2020

relatos de samaín

ceip plurilingüe de outes

A PANTASMA REBELDE

IGNACIO SAAVEDRa 6ºB

anabel

adela romero 5ºb

AS CABAZAS MONSTRUOSAS

ANTÍA SAAVEDRa 3ºB

la casa zombie

xoel dosil 5ºb

Érase unha vez un home que vivía ca súa neta nunha cabana no monte e un día veuno visitar a súa filla , a nai da rapaza, e tróuxolle para ela unha boneca. A nena non lle gustou nada, díxolle que lle daba moito medo e preguntoulle a súa nai onde a mercara. A nai díxolle que a mercou nunha tenda chamada “Cousas para meniños”. A nena pensou que non pasaba nada porque como xa ía ser o Samaín a tenda claro que vende cousas de medo. A nai sorprendeu a nena dicíndolle que mercou un coche vermello e que o trouxo para estrealo, súa nai non lle dixo a verdadeira sorpresa e esa era que seu pai estaba dentro. A nai díxolle a nena se viña dar unha volta no coche e a nena díxolle que si. Subiron as dúas no coche e a nena veu o pai e antes de que a nai puidera darse de conta a nena xa foi a abrazar o seu pai e o pai aproveitou para dicirlle que quedan el máis súa nai alí a vivir durante dous meses. A nena saíu do coche correndo a contarllo ao seu avó, o avó díxolle que xa o sabía porque xa falara ca súa nai por teléfono. Cando xa era hora de durmir, a nai foi tapar a nena e deixoulle a boneca enriba dun armario, a nena pediulle a súa nai se podía tirala pero a nai non lle deixou. Cando xa durmía a boneca cobrou vida e foi á cociña a buscar un coitelo de cortar carne entrou na habitación do avó e xusto no momento que o avó espertou a boneca chantoulle o coitelo pola zona dos pulmóns, e xusto nese momento espertou a nena e veu que a porta de súa habitación estaba aberta e que a boneca non estaba. Foi correndo a habitación do avó e cando veu a cama sanguentada e a boneca enriba do avó pegou tal berro que espertou aos dous pais. Cando os pais chegaron e viron o que estaba pasando, pensaron que quen matara o avó era a nena pero o día seguinte a nena contoullo todo e a nai non lle creu, e chamou a policía, a nai contoullo todo a policía e arrestaron a nena e condenárona a vinte anos de cárcere. A nai decidiu tirar todas as cousas da nena e o pai non quería vivir sen a súa filla querida e suicidouse, e a nai converteuse en asasina e matou a media cidade.

a bonecados malos finais

sara caamaño 5ºa

fin

as ánimas do purgatorio

rubén sanlés 6ºB

AITOR 6ºA

Un día unha princesiña tiña que ir ao bosque e quería ir en tren, pero tivo que ir andando. Cando chegou ao bosque colleu piñas e moitas pedras pequenas. Indo polo camiño de volta para a casa, encontrouse cun dragón que quería destruír o castelo coas súas enormes garras, pero a princesa ía preparada porque sabía que a ese dragón dáballe medo o allo. Así que colleu cinco allos que levaba no peto e atoullos cunha corda ás patas e o dragón fuxiu voando con moito medo.

A PRINCESA E O DRAGÓN

fin

CARMEN torea 5ºa

conto de samaín

paula cambeiro 1ºA

non quedes só na casa

marcos casais 6ºA

Un día estaba no colexio, era halloween , o día tan esperado. A profesora nos dicía que fixeramos exercicios. Pregúnteille si podía ir ao baño. Dixome que sí. Cheguei ao baño, escoitaba moitos ruidos. Deixei de escoitar ruidos. Pasaron a ser pasos, cerrei a porta con pestillo haber si así aguantaba un pouco mais co susto. Unha rapaza marchou de alí, pregunteille si escoitara algo e díxome que non. Pensei que fora miña imaxinación,abrin o pestillo e marchei, volvín á clase cando volvin todos berraban como tolos dicindo que as luces se apagaran. Os chicos de costumbre berraron a palabra festa . As nenas estaban cagadas de medo eu mirei si estaba a profesora pero a clase estaba vacía. Solo estaban os meus compañeiros. Eu era a encargada e mandei calmarse a todo o mundo todos se sentaron e propuxen esperar a profesora. Pasaron 3 horas e nadie aparecía intentei ir a dirección pero non había nadie. Non había barullo nas clases. Probei a entrar na de segundo. Estaba vacía, estarán en educación física pensei. Mirei en outra clase. Seguía sin haber nadie mirei en todas as clases. Non había nadie. Solo me faltaba sexto A, tamén estaba vacía. ESTAMOS SOLOS!-Gritei. Os da miña clase saíron, armamos unha festa no pasillo. Despois de 3 horas ca festa todos tiñamos fame. Decidimos ir a por comida. Foron tres rapaces , miña amiga Ainhoa e eu, xa que os demais tiñan medo e aínda que non o tuvera alguen tería que vixiar. Antes non contei pero nas clases encontrei dous teléfonos, un deixeino arriba a conta dun dos chicos e o outro leveino eu. Simplemente era por si pasaba algo, estabamos en contacto. Cando chegamos había sangre por todas partes. Ainhoa veu unha bolsa de pan e colleuna,eu vin un paquete de patatas, collemos todo o que vimos e marchamos correndo para arriba. Chegamos a arriba e escoitamos pasos, estaba moi cerca nosa. TODOS A CLASE RÁPIDO!-Gritei Todos me fixeron caso e fomos para clase cerrei con pestillo a porta e comemos alí. Ibamos ter que durmir alí, moitos na clase quedaran durmidos eu seguía co pensamento de que fora esto, que pasou para estar asi. Os profesores planearían esto? Que tontos somos! -Berrei- COMO NO SE ME OCORREU ANTES! O que berrarnos? Flla estaba durmindo e acabas de despertarme!-Dixo Ainhoa

NOITE NO COLEXIO

ALICIA LAGO 6ºB

Non oh, refirome que temos telefonos! Podemos chamar a policia! Ou a nosos pais, ademais a profe iña o apel cos números de todos os nenos e nenas!-Dixen alegre Que?- Dixeron todos os da clase Facedeme caso anda!-Todos fixeron caso ás miñas palabras. Probamos a chamar ca miña nai, xa que a min se me ocorrera a idea. MER**! NON TEN DATOS NIN COLLE A WIFI! Trae este teléfono aver si este vai!-Nada non iba ningún dos dous teléfonos, miñas forzas estaban acabadas ata que chámaron a un dos teléfonos collín eu. Hola?! Quen é?!-Estaba temblando. Nadie contestaba. Solo se escoitaba a algo respirar... HAY ALGUEN?! HOLA??- Seguía falando sola. Todos estaban ao meu lado para ver si alguen decía algo pero nada. Xa nos colgaron! Eu flipo!-Dixen un pouco cabrada. Quen era Alicia?- Dixo Naiara Non sei solo se lle escoitaba respirar... Ainda que ou foi miña imaxiación ou de fondo se lle escoitaba a miña voz cando lle contestei a chamada...-Contestei. NÓS ESCOITAMOS PASOS!-Dixeron Zaira, Laura,Lorena e Ainhoa. AY MIÑA NAI! ESTO VAI DE MAL EN PEOR! A miña neurona encendeuse e recordou as palabras da profesora. MARICARMEN!-Dixen.

continúa...

Que dis? Maricarmen non está ou ti vela?- dixo un dos nenos. Que non me refiro a eso cabezón! Quero dicir que ela dixo algo de...-Non me dixaron acabar. QUE AO MELLOR HABÍA UN APAGÓN!-Dixemos todos a vez Ainda que non creo que sea por eso eh Alicia-Dixo unha voz que saíu do teléfono, era a do conserxe. AH PERO PODESE SABER QUEN ERES?!-Ao primeiro non coñecía a voz. Arrimaronse todos a atras. Quedaba eu adiante. O teléfono quedou sin bateria despois de esa voz. ESTE QUEDOU SIN BATERIA! AVER O OUTRO!-Cos nervios casi me cae o teléfono. ESTE TAMÉN?! E AHORA QUE FACEMOS NÓS AQUÍ?! ALICIA...!-Dixome Lorena- MEXOME!!! AY DIOS LORE! AGUANTAS?-Dixen. Era o fin ademais teríamos que saír.-BUENO NON PASA NADA! IREMOS TODOS AO BAÑO DOS CHICOS, ALÍ HAY BAÑOS PARA NENOS E NENAS. A DE TRES CORREMOS ATA ALÍ UNHA... DUAS.. TRES... A CORRER!!! Fomos todos a correr ata ese baño, despois de que todos entraran fechei a porta estuven alí de espaldas ppr cousa de que intentaran facer forza para entrar. Uf! Que alivio! Aqui todos stamos ben, así podemos facer as nosas necesidades!-Xusto cando acabei de falar empezaron a facer forza para abrir. Non sei como desfechouse.- AH! QUE ALGUEN CON FORZA ME AXUDE INTENTAN ABRIR A PORTA!-Viñeronme a axudar. PERO TI QUEN ERES?!-Dixenlle a Ainho que dixera eso porque o rapaz ou rapaza estaba chorando-SE AQUI NO COLEXIO SOLO ESTAMOS NOS! Despois de dicir eso deixou de chorar. Seguía empuxando.Despois de dous minutos ddeixou de facer forza. Todos deixamos de empuxar.

TOC TOC!-Soou a porta do baño. AH! QUEN ERES?!-Dixo Laura chorando de medo a min pareceume que fora a voz de Maricarmen. Laura! Son eu, Maricarmen!-Dixo ela- Abride anda! Abrin a porta e estaban todos os profes diante nosa. FELIZ HALLOWEEN!-dixeron todos a vez. Sorpresa! Era isto a sorpresa de Halloween, tuvestedes medo?-Dixo Maricarmen-Gracias Alicia por acordarte das miñas palabras e por coller os teléfonos e todo eso, e grazas a todos os demais por facerlle caso. Alicia, serás a delegada da clase.-Dixo ela Que?! Enserio?! GRAZAS!!!!

brujería

kiara pastoriza 2ºA

Era un día como outro calquera,eu lle estaba axudando a miña avoa a recoller cabazas por halloween. Cando chegabamos pola metade da cosecha vin una cabaza se movía,e lle preguntei a miña aboa con medo: -Avoa,é normal que unha cabaza se mova?! -Non,por? -Por que esa estase movendo. Miña avoa díxome que non vía nada,mirei e non había nada,pero oín como o vento susurraba: -MALDITO,MALDITO,MALDITO,MALDITO Eu fixen como si nada huibera pasado,miña nai veume buscar para ir a por dulces co coche. Indo pola terceira casa notei como si alguén me acechara nas sombras pero de novo ignoreino.Así pasaron os días ata que me fartei e quixen saber que pasaba con os estrañas cousas que me pasaran ultimamente,de novo no campo de cabazas dixen a os catro ventos: -¡Móstrate xa e deixa de esconderte! Logo de dicilo apareciu a cabaza que se movera cando as recollía co miña avoa,pero tiña algo distinto¡Tiña unha cara tallada da que lla saía lume ata que se envolveu nel! Neso eu saín correndo ata chegar a casa,pero a cabaza saíronlle unhas raíces que usaba como mans,pernas ,tronco...E empezou a perseguirme por todo o pobo.Conseguín despistalo e esconderme,quixen ir para casa pero pensei que podía verme,escoitarme... Armeime unha estratexia e con moito valor fun a casa da miña avoa collín unha corda,un fouciño afiado e uns tres coitelos.Logo de volver a encontrar a ese monstruo collín alento e fun atacarlle con todo o que tiña,pero non puiden de todo con el,vin como todo seu corpo se curaba excepto a cabeza,entonces dinme conta que ese era seu punto débil,pero co lume non lle podo ferir senón queimábame,por sorte deixara a auga aberta por si pasaba algo así. Fun como un foguete a casa de miña avoa collín a mangueira,e apaguei o lume da súa cabeza entonces puiden arrancarlla das raíces,as raíces pudriron xunto coa cabeza e non se curaban entonces puiden respirar tranquilo.

A CABAZA DE LUME

RAMÓN EIRAS 6ºB

os mestres "bromistas"

iván núñez 6ºB

a peor mudanza

Fai moito tempo, unha familia cun neno moi curioso de oito anos, mudouse a Estados Unidos a unha casa lonxe da cidade. O neno estaba moi acostumado ás mudanzas porque seus pais tiñan que mudarse moi a miúdo polo traballo. Era moi bo nos estudos pero ao mudarse tantas veces comezou a deprimirse un pouco e deixou de ser tan bo. Seus pais animábano moito pero non conseguían nada ata que se mudaron a esta casa, en Estados Unidos: Pero ao lado desa casa había outra moi aterradora e moi antiga. Ao neno chamoulle moito a atención. A casa era así: O neno preguntoulle a seus pais quen vivía nesa casa e eles respondéronlle que esa casa levaba baleira 100 anos. A el parecialle un pouco estraño pero pensou que si seus pais dixéranlle eso, sería certo. Á mañá seguinte, o neno comezaba o seu primeiro día de escola. Estaba moi nervioso de coñecer aos seus novos compañeiros. Os seus pais levárono á escola. A mestra presentouno a toda a clase, todos estaban moi contentos de ter un compañeiro novo. Pasouno moi ben o seu primeiro día. Cando volveu no autobús, o primeiro que fixo foi contarlles aos seus pais todo o que fixo ese día. Cando acabou de contarlles todo cenou e foi cedo para cama para volver o día seguinte.

ainhoa fabeiro 6ºB

Ó día seguinte espertou e volveu de novo á escola, pero esta vez na clase estaba a directora presentando á nova mestra que ía substituír á súa. A mestra daba un pouco de medo e era máis mala que a outra. Dixéranlles que ían estar ó longo do curso con ela e aos alumnos non lles fixo nin unha pinga de gracia. Ao neno a nova mestra dáballe moi mala espiña. Sempre a vía entrar nun coche estraño e marchar pero nunca sabía para onde ía. Ata que un día, viuna entra na casa terrorífica que estaba ao lado da súa. Cando a veu, foi correndo xunta seus pais a contarllo e eles non llo creron e marchou todo enfadado. Ó cabo dunhas horas, cando foi para a cama, esquecéuselle un pouco máis o que lle dixeran seus pais, pero aínda se preguntaba porque a súa mestra suplente se metera nesa casa. Ó día seguinte, a mestra xa estaba na clase cando chegaron todos os alumnos como todos os días, pero esta vez víase cansada e un pouco nerviosa. O neno ao vela así, queríalle preguntar que lle pasaba, porque sospeitaba que seguramente pasara alí a noite. Viuna que entrara nesa casa e non saíra en toda a noite, porque el estivera vixiándoa e non vira nada raro, pero non lle dixo nada porque a mestra dáballe moito medo. Cando o neno volveu da escola mirou pola ventá e estivo esperando haber si vía de novo a súa mestra entrar nesa casa. Ao pouco tempo volveuna ver entrar e así durante toda a semana. El comezou a pensar que ela mudárase a esa terrorífica casa e de novo volveullo a contar aos seus pais pero non llo volveron a crer. Ao neno dáballe un pouco de medo esa casa pero á vez dáballe moita curiosidade. Un día chegou tarde á escola e xusto estaba poñendo a fecha do exame máis importante de todo o curso. Cando chegou, xa acabaran de poñer a fecha para o exame. El preguntoulle a mestra que día ía a ser pero ela ignorouno e non lle dixo nada. Ó ver que non lle contestaba, preguntoulle a o seu compañeiro pero tampouco sabía nada, díxolle que tamén chegara tarde como el. O neno volveu da escola todo triste porque non sabía nin cando era o exame nin de que era. El queríalle dicir todo aos seus pais, pero cando chegou á casa non estaba ninguén e acordouse de que era martes e os martes traballaban e el quedábase só na casa.

continúa...

Cando dou a volta encontrouse cun señor sen ollos e cun rostro moi aterrador. O neno deuse conta no momento que era o mesmo señor dos cadros que viu ao principio. O señor, comezou a gritarlle dicíndolle: fóra da miña propiedade!!!!!!!!!!!! O neno aterrado saíu rápido co seu can desa habitación, pero cando ía saír, a porta estaba pechada. Estaba moi aterrado e o seu can non paraba de ladrar e canto máis ladraba, o señor máis se acercaba , ata que o neno mandoulle calar. Sorte que era moi obediente e calou á primeira. Despois de que o can calara, o señor xa non se acercaba tan rápido e o neno deuse conta de que había unha ventá pola que podía escapar. Cando a rompeu só lle puido facer un pequeno buraco. Así que mandou ao seu can a que fora pedir axuda, porque xa era tarde e os seus pais xa tiñan que estar chegando á casa. Xusto cando mandou ao can a pedir axuda, os seus pais acababan de chegar. Máis tarde, deuse conta de que as ventás que rompeu para poder saír, eran os cadros que estaban antes cando el entrou e comezou a poñerse súper nervioso e asustado. Os pais escoitárono gritar aterrado dende a casa do lado e foron correndo a sacalo o antes posible. O neno saíu desa casa san e salvo. Resulta que a porta fora cerrada dende fóra. Nada máis saír, contoulle todo o que pasara aos seus pais e esta vez créronlle todo e rapidamente foron xunta a policía. O policía creulle todo o que contou, porque fai algúns anos ,tiveran un caso moi parecido na mesma casa pero ningún policía fixo caso ,así que esa mesma persoa volveu a entrar a esa mesma casa a tomar probas para que viran que era certo. Dende aquela, non volveron a ver a esa persoa e moitas persoas desapareceron e non se volveron a ver rastros delas. Moitos familiares pensaban que estaban secuestrados ou mortos nesa mesma casa. O policía ensinoulle as fotografías ao neno e el viu a esas mesmas persoas mortas sen corazón nesa mesma casa co cuarto que estaba pechado cunha chave en forma de corazón. Despois deuse conta de que a chave estaba en forma de corazón porque nesa habitación estaban os cadáveres sen o corazón e os corazóns nunha caixa encima da mesa. A familia despois de decatarse de todo decidiu mudarse outra vez. Días despois, a policía foi inspeccionar a casa e resulta que non había ningún rastro de ningunha persoa nin viva nin morta. Os policías falaron co neno e dixéronlle que si estaba seguro de haber visto todo iso alí. El respondeulle que sí, que estaba moi seguro de haber visto todo iso. O neno acordouse de que a súa mestra suplente entrara nesa casa e non saíra en toda a noite e cando a viu o día seguinte na escola estaba moi asustada e nerviosa.

Xa estaba acostumado e ademais el tiña un mastín moi grande que o protexía sempre que pasaba algo. O neno acordouse de que a súa mestra mudárase a esa casa tan terrorífica e si o neno lle iba a petar a porta da mestra non lle quedaría outro remedio que dicirlle cal era a fecha do exame e de que materia era. Así que foi co seu can, moi asustado, petou á porta, pero ninguén contestaba e deuse conta de que estaba aberta, así que entraron con medo pero curiosidade á vez. A casa estaba toda a escuras e daba todo un montón de medo. O salón estaba todo roto: o sofá, os sillóns, etc. As habitacións estaban todas detruidas, as camas estaban todas rotas e había plantas mortas por toda a casa. O que máis lle chamou a atención ao neno foron uns cadros que estaban colgados polo corredor con persoas sin ollos, sin boca… Daban moito medo. O neno tamén fixouse de que había unha porta cerrada ao fondo do corredor. Dáballe un pouco de medo entrar aí, pero tamén tiña moita curiosidade e como estaba co seu can, decidiu ir mirar. A porta estaba cerrada e non puido entrar. De repente, escoitou ruídos arriba, así que con moito medo foi mirar se era a súa mestra. As escaleiras estaban en moi mal estado pero algunhas estaban ben, así que foi mirar. Cando subiu, veu un estante con un montón de chaves ,todas con nomes pero moi mal escritos. Custoulle entender eses nomes , pero por fin, soubo cal era a chave da porta dabaixo. Xusto cando soubo cal era, escoitou unha voz aterradora dicir: sae de aquí ou eu mesmo te votarei fóra do mundo. O neno non escoitou case nada porque o dixera en voz moi baixiña, así que non fixo caso porque pensaba que o estaba imaxinando. Ao chegar abaixo, a porta estaba cerrada e foi capaz de abrila coa chave. A chave parecialle un pouco rara, porque era como en forma de corazón e tiña unha etiqueta que poñía habitación cccc e el probou a abrir a porta con esa chave e conseguiuno, pero ao xirala volveu a escoitar a mesma frase e as mesmas palabras pero máis alto que antes: sae de aquí ou eu mesmo te votarei fora do mundo. O neno seguía sen facerlle moito caso a esa voz, xa que pensaba que só o imaxinaba todo ,así que seguiu co que estaba a facer. Cando abriu a porta viu un montón de persoas mortas sen corazón. De repente, empezoulle a vir un olor moi desagradable e moi forte, parecialle que viña dunha caixa que estaba encima dunha mesa ao lado dos cadáveres. Foi mirar o que había dentro. Cando a abriu, nunca se imaxinara que iba a ver iso. Era o corazón de cada cadáver. O neno asustado, comezou a gritar.

continúa...

Despois de que o neno contara todo iso á policía, foron de inmediato a casa da mestra. Antes de entrar á casa, a mestra deuse conta de que viñan e rapidamente e escondeuse debaixo da cama. Os policías ao entrar, non viron a ninguén, pero buscaron mellor e encontrarona debaixo da cama. Os policías levárona a súa oficina para interrogala. A mestra non dicía nin unha soa palabra. Ao final os policías tiveron que investigar todo e resolvelo todo eles solos coa axuda do neno. Tardaron pouco máis dun mes pero deron descuberto que foi ela quen matou a esas persoas. Din que fixera un trato co diablo, que si mataba polo menos 20 persoas de eses mesmos anos 20, dáballe xuventude e o dobre de anos que iba a vivir, pero se alguén se decatase de todo iso ao día seguinte sería moito máis vella e morrería dentro dunha semana. Os policías non sabían o que ía pasar. Ao non sabelo, metérona na cárcere lonxe dos demais, para que non matara a ninguén máis e como non sabían que ía morrer non a axudaron en nada e non lle fixeron caso cando se estaba volvendo moito máis vella. A mestra morreu unha semana despois de que a descubriran. Despois de resolver o caso e de meter a mestra na cárcere, a familia mudouse de novo a outro país. O neno despois de que a mestra morrese, escoitaba todos os días mentres durmía a voz da mestra dicindo: valas a pagarrr.... O neno a primeira vez que escoitou eso, foi rapidamente dicirllo a seus pais. Estes dixéronlle que era normal que se acordara dela máis da súa voz que ao pasar tanto medo iba tardar esquecerse de todo iso. El seguía escoitando esa mesma voz todos os días pola noite durante todo ese tempo anque, non lle dixo nada a seus pais porque xa lle dixeran que era normal. Pasaron os anos e o neno pasou a ter 20 anos, tantos anos como as persoas que matou a mestra. Non podía esquecer o que lle pasara de pequeno, pero o malo era que xa non se acordaba de que as persoas que matara tiñan todas 20 anos. Cando o xove cumpriu os 20 anos, mudouse a unha casa só lonxe dos seus pais. El chamábaos cando tiña tempo libre, pero por desgraza non tiña moito xa que tiña que traballar un montón. Xa non escoitaba as voces polas noites. Ata que unha noite escoitou a frase:agora e o teu turnooo... O xove nada máis escoitar aquela frase despertouse e diante da cara estaba a súa mestra de pequeno morta. O xove asustouse tanto que pegou un grito moi forte, pero por desgraza ninguén o escoitou e nese momento a mestra matouno.

E colorín colorado este conto está rematado

NON MIRESA ESCURIDADE

JOEL SANTAMARÍA 6ºA

relato de medo

gonzalo morales 5ºb

a noite no colexio

doa blanco 5ºB

Habia unha vez en Tokio, Xapón, unha adolescente chamada Haru, que acabara de saír da escola e dirixíase a súa casa xa que tiña moitas tarefas que facer. Cando Haru chegou a casa, deixou a mochila no sofa e dirixiuse a súa habitación. Cando abriu a porta levou un pequeno susto: era un arañón peludo, Haru consegueu que o arañón saíra pola ventá. Aliviada, Haru sentouse na cadeira, puxo o ordenador sobre a mesa prendeuno e entrou na paxina da escola, viu que habia un aviso que dicia:" Chegou o Samaín! " , Haru non lle deu moita importancia e segueu facendo as tarefas. Cando rematou dirixiuse a cociña e puxose a lavar os pratos , uns minutos despois apareceu unha gatiña, para a sorpresa de Haru a gata podia falar e dixolle:" ten moito coidado, a fada querera capturarche " .Pasaron as horas e os pais de Haru xa chegaran , despois da cea Haru foi á súa habitación, ao pouco quedou a durmir.Tempo despois apareceu nun bosque,Haru estaba asustada porque non sabia como chegara ata aquel fermoso lugar, levantouse lentamente e púxose a camiñar cara ao norte ata que divisou unha árbore, era unha árbore sinxelamente xigantesca, tiña unhas follas de cor rosado clariño e a medida que camiñaba os animais mirabana de forma curiosa, cando chegou ata a árbore unha fada cun vestido de cor negra e vermella intentou collela mais non o consegueu. Haru saiu correndo e a medida que avanzaba todo parecia volverse mais e mais escuro. Haru correu sen descanso ata que sentiu que non podia máis.Pasou o dia e chegou a noite, e Haru estaba descansando baixo unha árbore os animais adoptaron novas formas e convirtironse en monstruosas criaturas da noite, Haru quedara a durmir e os animais rodearona sen que ela o soupese, de súpeto todos os animais atacarona e a asasinaron violentamente nese instante unha fada riu a carcaxadas e ocupou o corpo de Haru que permanecia no chan morta e chea de sangue, a fada espertou no corpo de Haru e dirixiuse a cociña donde estaban os seus pais, a fada correu ata eles e clavoulles un coitelo no peito.Cinco minutos despois a fada asasina chamada Bela estaba na rúa asasinando a todo o mundo que estaba ao seu alcance,nas rúas so quedaba aquela gata branca que lle advirtiu a Haru agora morta, que tivera coidado. A fada correu ata a gata,suxeitouna polo rabo e prendeulle lume,a gata miañou mentras ardía e soltou seu último grito mentres ardia e asi a fada terminou coa humanidade.

a fada asasina

giovanna calvo 5ºa

conto de samaín

enma barros 2ºA

noche de halloween

pablo gandarela 5ºB

Erase unha vez un reino chamado Reino Lobo.Habitaban homes lobo,xigantes,bruxas e todo tipo de ras venenosas e encantadas. No bosque estaba o castelo do reino. Ese día ían facer un banquete no castelo. O príncipe foi buscar as tendas para mercar comida para o banquete, ao chegar as tendas mercouno todo e ao volver encontrou unha bruxa de ras encantadas. A bruxa quería levar ao príncipe a súa casa para encantalo e levalo a o castelo. Así meteriano nas mazmorras do castelo. El dixo que non e saíu correndo hacia o castelo.Ao chegar contoullo todo o seu pai ,o rei.O rei mandou explorar o bosque para encerralas a todas as bruxas de ras encantadas. O xigante do castelo Roi foi buscar bruxas malas,encontraron bastantes e encerraronas nas mazmorras. A noite,no banquete había moitos sons que viñan das mazmorras.Ao ir encontraron as bruxas berrando e reindo nas mazmorras,todos estaban un pouco liados.Porque se reian as bruxas? Ao saír das mazmorras o banquete había desaparecido.Empezaron a volverse locos.Cando decidiron ir as mazmorras a explorar, pero non encontraron e encima desapareceran as bruxas.Ao día seguinte pola mañá as tendas do pobo estaban destrozadas, a xente polo chan insconciente.Chamaron a médicos e científicos expertos.E descubriron que foron as bruxas quenes deixaron as tendas destrozadas.Ao volver ao castelo o dragón do castelo, Leo estaba súper tenso e nervioso.Cando pillaron as malditas bruxas piruxas,as bruxas empezaron a lanzar pocións de veneno encantadas as bruxas,deronse a si mismas sin querer varias pocións de veneno.E as bruxas morreron e todo o mundo quedou tranquilo.

o castelo encantado

daniel isorna 5ºa

¡¡¡ el apocalipsis !!!

mateo andújar 5ºB

a pantasma

martina juanatey 1ºA

O Samaín é unha noite máxica que pasan cousas raras como ver voar bruxas e vampiros. Nas casas dan caramelos e nenos e nenas disfrazados van polas casas. Na noite do Samaín do ano 1801 unha bruxa mala e fea disfrazouse de nena e foi petar a unha casa , cando abriron a porta a bruxa colleu un saco e meteu a un neno dentro e saiu voando. Ninguén a veu porque era media noite e na casa da bruxa comeuno e así en cada festa de Samaín.

o samaín do ano 1801

fin

laura garcía 4ºa

los gemelos de hantelsboy

juan romarís 5ºB

Érase unha vez un montruo chamado Esjanster que vivía na cidade de Londres, era de cor vermella , tiña os ollos moi abertos e saltóns, unhas gadoupas enormes e limpas, era peludo e cando se enfadaba ou tiña medo poñia unha cara terrorifica que asustaba a tódolos nenos da cidade. Era de día, Esjanster saíu a pasear como cada tarde, estaba moi escuro porque chovía a mares, tronaba e relampagueaba que metía medo. Esjanter iba paseando polas beirarúas de Londres e cada vez encontrábase con máis e máis arañas xigantes por toda a cidade que lle daban moito medo e o asustaba. De súpeto, cando o mosntruo estaba cheo de medo por ver a todas esas arañas atopouse con Canstela, unha bruxa malvada que vestía de cor vermella e con chapeu. Canstela asustou tanto a Esjanster que o monstruo non paraba de poñer caras terroríficas e meter medo a tódolos nenos, oíanse os gritos de medo por todas as partes e unha das arañas asustada polos gritos colleu a bruxa e o monstruo e comeunos. Tódolos nenos se preguntaban dónde estaba Esjanster porque non o vían por ningunha parte. Só tiñan unha opción para sair da araña, facer un plan diabólico, entre os dous rompéronlle a boca a araña e saíron para fora. Esjanster e Canstela fixéronse tan amigos que se foron a vivir xuntos e pasaron moitas aventuras diabólicas e terroríficas en compañía un do outro.

¿dónde está esjanster?

iago gómez 5ºa ed. infantil

Cando eu tiña oito anos vivíamos nunha aldea con poucos veciños. Meus pais traballaban e nos esperábamoslle na casa. Un día de moito vento marchou a luz, e nos encendemos unha vela para poder ver algo. Nese intre petaron a porta, nos non abríamos pero segian petando. O meu irmán mirou pola ventá e viu a unha persona vestida de negro con un saco, nos collimos moito medo. De repente parou de petar, e chegaron os meus pais eu conteille o que pasou e eles preguntaronlle ao os veciños e como llepasara o mesmo enpezaron a buscar a persoa, despois devarias horas encontrarono nunha casa abandonada da aldea. Era un home que collia os nenos para engordalos e comelos, entre todos atarono e chamaron a policia, cando chegan detuveron, soltaron os nenos que estaban asustados e levaron ao home a carcel. Desde aquel día xa nunca mais tuvemos medo e vivimos todos moi tranquilos no lugar.

na aldea

daniel abeijón 4ºa

fin

el colegio encantado... buuu

anxo lourido 5ºB

os aliens do chimichurri

Samaín do 2020. Nun pobo ao norte de Galicia, coñecido “o Pobo da morte”; un rapaz chamado Samuel ía paseando nunha noite estrelada. Adentrouse nun campo de tulipáns con manchas vermellas. A Samuel comezoulle a chegar un forte cheiro a churrasco con criollos; e como era tan comilón decidiu seguilo a ver se o atopaba. Camiñou e camiñou pero non viu nada. Aburriuse de buscalo e marchou para casa. De repente atopouse cun exército de aliens... Como Samuel non chegou a casa a durmir, o día seguinte a súa nai foi a buscar por el. Buscou polo pobo, polos campos do redor, polo monte... pero non o viu; aínda así, non se rendíu e segueu buscando. Cando pasou moito tempo andado polo monte chegou a un misterioso campo de tulipáns, onde atopou sangue. Asustouse moito porque pensou que a sangue era de Samuel, inda que non había rastro do corpo e moi preocupada marchou para a súa casa e decidiu chamar a policía a cal lle dixo que non podían buscar desaparicións ata que pasaran 48 horas. Á tarde, ela, ao ver as noticias da televisión asustouse, pois anunciaron que había unha nave moi estraña ao lado do satélite de MeteoGalicia. Ao saber iso, supo que o sangue misterioso tiña algo que ver. Samuel espertouse nun sitio estrano. Doíalle moito a cabeza. Deuse conta que tiña uns cables pegados e había unha máquina moi rara ao carón del, estaban estudiando a anatomía dos humanos e a cultura galega. Viu unha sombra ao final do cuarto pero non distinguiu o que era. Ao carón había un pasillo cheo de manchas vermellas, verdes. Samuel non sabía o que era, por iso foi a investigar. Mollou o dedo nas manchas e sabía moi mal, non era chimichurri. De súpeto, viu de novo unha sombra. Non sabía que ía facer. Samuel berraba e berraba. De repente, apareceu un alien detrás del. Ao velo, Samuel asustouse moito e o alien díxolle: - Que facías pola noite no campo? Fun dar un paseo, por favor, sóltame! – respondeu Samuel.

nenas e nenos de 6ºA

O alien non quería soltalo así que ordenoulle á un soldado que o apresara. Samuel desmaiouse e coas poucas forzas que lle quedaban pegoulle un puñetazo o soldado e deixouno cao, as clases de boxeo por fin tiveron utilidade. Samuel saiu correndo sen importarlle o alien, pero ao escoitar un ruido disminui a súa velocidade. Votou a vista atrás e había un exoesqueleto co alien dentro. Samuel correu con todas as súas forzas. Subiuse a unha pequena nave de escape e regresou a terra, ; pero o que el non sabía era que o exército de aliens estaban a seguilo. Aterrizou no campo de tulipáns, escondeu a nave nun graneiro e foi correndo a xunto da súa nai. Cando chegou a casa, a súa nai non estaba... pero había un rastro de manchas vermellas e verdes... Samuel acordouse daquel lugar estrano onde estivera retido e entón entendeu que os aliens habían estado alí. Seguiu o rastro das manchas ata un pendello feito de madeira. Do seu interior saía música e voces de xente rindo e falando. Abriu a porta temeroso do que ía encontrar e alí estaba súa nai, preparando unha barbacoa para o exército de aliens entre risas e festa. Aquilo parecía un furancho!!! - Pero que está pasando aquí? – berrou fortemente. E sonou a campana do Forno indicando que as patatas xa estaban feitas. - Veña Samuel, é hora de ir ao cole, dixo súa nai. E Samuel despertou dun mal sono. Iso sí, con moita fame!!!

a historia máis terrorífica do mundo

teo garcía 5ºa Ed. infantil

A marioneta sen dono

Lucía luwei nuñeZ fernández

Érase unha vez un pai que ía sempre coa súa filla a que a maltrataba. Unha noite mentres lle pegaba,chegou un neno a pedir caramelos polo truco ou trato . O pai mirouno fixamente, sacou unha escopeta e pegoulle un balazo na cabeza e matouno. A nena escapou do medo e foi a policía e demandou a seu pai. Chegou a policía e o home escapou. Mentres corría encontrouse con alguén,pediulle axuda e mirouno a cara. Esa persoa pareceulle familiar. Era a cara do neno. O neno miroulle e sacou a escopeta e matouno. O home despertou no cárcere; cara diante e veu ao rapaz.

NON ESCAPARÁS

fin

MANUEL RODRÍGUEZ 6ºa

la muerte

pablo rodríguez 5ºB

Había unha vez un bufón que quería ser o bufón dos aniversarios porque lle encantaba ver rir aos nenos e ás nenas. Tamén había unha nena moi solitaria que non tiña amigos e hoxe era o seu aniversario e foi á escola e seus compañeiros sabían que hoxe era o seu aniversario pero, como eran malos compañeiros, non lle dixeron nada. Ela quedouse moi triste. Ela invitara a todos os seu compañeiros de aula e os nenos non querían ir pero os pais dos nenos lles obrigaron e ela se quedou toda contenta. Entón chamou ao bufón que se convertera nun bufón asasino e cando chegou o bufón sentouse alí e a nena empezou a abrir os regalos. Os seus pais regaláronlle un rato moi bonito e encantador mentres o bufón xa sabía quen era a súa próxima vítima. Tocou o momento do bufón e colleu ao rato diante de todos e un bol e unha batidora e, de repent,e foise a luz e un raio iluminou ao bufón mentres el estaba facendo ao rato puré. Os nenos e nenas gritaron ata que non podían máis mentres o bufón ría malificamente. O raio parou de iluminalo e mentres que ninguen vía nada o bufón partiu a torta mentres que botaba ao rato feito puré e despois colleu unhas sillas e atou a todo o mundo. Foille fácil porque se desmaiaron co susto e acendeu a luz e despertaron todos e o bufón obrigoulles a comer a torta co rato feito puré e comérona de moi mala gana. Soou outro raio e o bufón ríndose. Todos estaban súper asustados e chegou o momento de que se fose o bufón e a porta cerrouse soa facendo un chirrido asustante, e fora da casa o bufón empezou a rirse ga ga ga ga ga ga ga ga ga ga ga ga ga.

o bufón asasino

lara 5ºa

misteriode halloween

hugo montero 3ºB

O DRAGÓN E A CEGOÑA

SAMUEL VIEITES 5ºa

Érase unha vez un dragón que tiña moita fame pero non había ningún animal cerca de aí. Un día viu unha cegoña que estaba no río, o dragón púxose a correr detrás dela e estiveron así ata que se fixo de noite. O dragón estaba cansado e a cegoña tamén. O dragón encontrouse coa cegoña e botou lume e queimoulle a pata á cegoña. A cegoña chamou a todos os seus amigos e á súa familia e intentaron defenderse, pero foi inútil. O dragón papounas a todas.

fin

herzom, el héroe de hallolandia

luis lago 5ºb

historia de medo

daniela santamaría 2ºa

la leyenda del rey cadáver

ainara pazos 5ºb

O ÚLTIMO SAMAÍN DE EUSTAQUIO

TELMO LEIS 6ºB

brais rey 3ºB e a súa familia

continúa...

continúa...

continúa...

el vampiresco

irene torea 5ºb

nenas e nenos de 6ºA Ed. infantil

la casa encantada

hugo antelo 5ºb

cuento

cloe hermo 5ºA ed. infantil

a cabaza fantasmal

autor: xián barreiro 4ºAilustrador@s: miguel e alexia barreiro 6ºB inf. guión: toda a familia editora: metemedo

Había unha unha vez un galo chamado Federico o seu soño era navegar nun barco,entón chamou pola súa amada a galiña chamada Dominica. Cando chegou díxolle,quero navegar nun barco,surcar os mares e vivir una travesía,que travesía de que travesía dixo ela. Ao día seguinte aínda na cama dixo Dominica bueno podes ir navegar pero se che pasa algo e túa culpa entón marchou navegar. Entón foi cando levaba anos no mar e dixo: “jajajajaja, dicía Dominica que era moi perigoso”. Foi xusto cando viu unha balea, furoulle o barco e morreron todos.

a viaxe do galo federico

Manuel ponte 5ºa

fin

la noche de halloween

jairo garcía 5ºB

Érase unha vez dous nenos que vivían cerca dun bosque. Un día eses nenos foron por auga ao bosque pero perdéronse, estaban asustados e non sabían por onde ir, ata que viron moi lonxe unha casa e foron ata alí, petaron na porta e ninguén respondeu, volveron a petar e ninguén respondeu. Atoparon as chaves, que estaban debaixo do felpudo, entraron e viron unha señora con un can ao lado, a señora ofreceulles comida, tiña tan boa pinta que non se puideron resistir. Comeron, comeron e comeron ata fartar. A señora deulles unha habitación para durmir. Pola noite os nenos espertáronse e non podían volver a quedar a durmir, así que foron a dicirlle a señora que ían ao bosque, pero antes de entrar na habitación vírona facendo bruxería. Fóronse ao bosque pero a bruxa deuse conta de que se ían e atrapounos nunhas xaulas. A bruxa íalles dar de comer ao seu can, ata que os animais do bosque axudáronlles a escapar e chegaron á súa casa sans e salvos.

DOUS NENOS QUE SE PERDEN POLO BOSQUE

fin

sara varela 5ºa

a miña mestraé un monstro

Era martes 13, o día da mala sorte, aínda que eu non cría nesas cousas parecíanme de nenos e nenas de 6 anos e eu xa tiña 13. Pero isto foi ata o día 30 de outubro de 2020, ese día empecei a sospeitar que algo pasaba, para empezar como é que xusto o día antes de Samaín vén unha mestra substituta máis mala que o demo? E iso que estou sendo xeneroso porque non hai quen a aguante, calquera día se me vai escapar por “accidente” un par de conxuros en plan Harry Potter... En fin, o día que vin a mestra substituta flipei en colores, non mo cría, o primeiro día e viña xa con exames e aínda por enriba sorpresa, de casualidade me din conta cando mirei para ela e vin un letreiro nas follas que poñía: - EXAMES PARA 1º DA ESO. Íame dar a volta para saír correndo cando me choquei con ela, fulminoume coa mirada e farfullou algo que entendín como: - Espero verte na clase.- E seguiu polo seu camiño. Dadas as circunstancias non me quedou máis remedio que volver a xirarme para ir a miña clase. Xa pasara toda a xornada de clases e eu como o resto de compañeiros e compañeiras estaba recollendo as cousas para dirixirme ao autobús cando O demo (así lle chamo eu á mestra maligna), estaba repartindo algo. Cando me tocou a min vin que era o exame que fixera á mañá e eu, precisamente eu, o mellor alumno da clase de 9 e 10 (nunca baixei desa nota) sacara un 4, case se me para o corazón! Revisei o exame de pé a pa e todas as respostas menos dous ou tres exercicios estaban mal. Enseguida me olín de que alí pasaba algo. Cando me entrou pánico de verdade, case exploto, foi cando me enterei de que os meus pais o tiñan que firmar e tiña que vir igual que fora a casa, sen manchas nin nada diso. Que dirían os meus cando viran o número 4 escrito en vermello en vez dun 9 ou 10? Só de pensalo entráronme náuseas pero aguantei as ganas de vomitar e seguín recollendo, a pesar de que non tiña ningunhas ganas. PESADELO NA MIÑA CASA, de ser este un libro o primeiro capítulo chamaríase así. Cando cheguei a casa a miña nai estaba vendo a televisión no sofá mentres o meu pai traballaba, o meu pai é dun destes que traballan en oficinas e a miña nai é enfermeira. Parecía que todo ía ben, pero de súpeto ela dixo:

(literalmente)

naiara rodríguez 6ºB

- Que tal o exame da mañá? - Bueno...-titubeei.- Bueno que?-insistiu ela. - Leoooo - dixo miña nai con ese tono tan seu. - Digamos que moi intenso-dixen rapidamente. - Déixate de “buenos” porque chamoume Beatriz do colexio e díxome que sacaras un 4. - dixo ela mentras fruncía o ceño. - Beatriz? Que Beatriz?- dixen moi estrañado. - Non me tomes o pelo, a túa mestra substituta!-regañoume. - Aaaaahhhhhh!, O de... --interrumpín a frase porque que pensaría a miña nai se soubera ese apodo? Horrorizaríase, seguro. Así que suspirei profundamente e seguín escoitando sen dicir nada o sermón da miña nai sobre a importancia de sacar boas notas. Pasaran xa dúas semanas de colexio dende que viñera O demo e eu seguía sospeitando que algo pasaba, odiaba moito a esa profesora, castigábame pola mínima broma que facía e aos demais deixábaos estar (típico dun monstro coma ela). Ademais, algún día que estaba só na clase castigado pasaban cousas estrañas como por exemplo: O demo desaparecía na metade do castigo e aparecía con outro roupa moi distinta á que levaba, ás veces pechábase a porta e iso que as ventás estaban cerradas!

continúa...

Un día que estaba moi aburrido castigado na clase, coma de costume, vin como a profesora desaparecía pola porta cunha mandarina, tirando as mondas ao chan, decidín abandonar a clase e facer coma nas películas onde os bos métense onde non deben, como eu facía agora mesmo. Así que silenciosamente desliceime dende a miña silla ata a porta e seguín as mondas de mandarina que levaban a unha porta que parecía un sótano. Dende alí, alcancei a ver a miña profesora xunto con tres mulleres e un home, cada un armado cunha pistola e cun montón de xoias que tiñan pinta de ser carísimas. Pero cando quixen indagar máis, a porta abriuse e de súpeto saiu unha das mulleres seguida dos demais individuos. Afortunadamente ninguén me viu e puiden saír do colexio san e salvo. Ese mesmo día pola noite non daba durmido por culpa dos pesadelos, así que erguinme e fun beber un vaso de auga. Xusto cando ía cerrar a porta da cociña escoitei o reloxo dar as campanadas das doce da noite e pola ventá puiden distinguir cinco sombras, non sabía moi ben que eran así que achegueime para velas mellor. Abrin a cortina e vin a unha pantasma seguida dun zombi ao carón dun monstro similar a miña mestra. Detrás viña outra pantasma e unha momia. A escena era moi parecida a do colexio. Nese momento abrín a ventá e tireilles o vaso de auga para comprobar se eran reais. E así foi. Asusteime tanto que gritei e espertei aos meus pais que enseguida viñeron a ver que pasaba. Ao día seguinte, xa non sabiamos nada da mestra substituta pero corrían moitos rumores sobre ela como que era un monstro, un extraterrestre ou incluso un demo... quen sabe, aínda que agora si que cría niso.

fin

no samaín medo sen fin

xulia outón 5ºA Ed. infantil / sabela outón 1ºA / Vanessa

el borrachoy el demonio

valeria marti 5ºB

Érase unha vez un policía que se encontra mal. Vive nunha illa que todos os meses hai lúa vermella. Hoxe 1-1-1999, ve unha lúa xamais vista na historia, o policía cada vez encontrase peor, ata que se converte en un pallaso con un globo vermello e uns dentes enormes. Empeza a comer a xente. En vez de ter dentes brancos tíñaos vermellos,os demais policías tamén se converten en pallasos. A illa queda baldeira, pero os pallasos quedan con fame,así que póñense a falar e pensar que podían facer,ven un barco e van de cidade en cidade. Pasaron os días,semanas,anos,un día foi o definitivo,quedaron sen persoas que comer, só tiñan os restos. Chegou o seu día de morrer diredes vos,pero non, grazas á lúa vermella puideron comer da luz vermella. Cada vez viña mais a miúdo e máis,máis,máis até que se puxo todos os días lúa vermella. Só no mundo quedan os pallasos, pasan os anos, ata que un día calquera na illa dos pallasos aparece una familia. Os pallasos sorpréndense,cando van comelos son foron capaces. Danse conta que son especie depredadora.

os pallasos da xustiza

fin

xiana rey 5ºa

as bruxas

doa caamaño 5ºa Ed. infantil

Había unha vez unhas bruxas con uns vestidos moi sucios e uns gorros moi sucios. Colleron a todas as nenas e nenos do mundo e metéronos nun xaula. Roubáronlle o mando ás bruxas e metéronas dentro e déronlle ao botón de cerrar e marcharon para as súas casas a estudiar.

fin

Había unha vez unha princesa moi atacada polos campesiños porque non paraba de asasinar aos campesiños porque era moi maniática e tiña miles de pistolas. Era un pouco borracha, bo un pouco moito, umm demasiado, e os campesiños fixeron un pergamiño e foron a lerllo ao castelo e gritaron: ¡princesa, princesa!. A princesa saiu ao balcón e o leron. “Ai nosa princesa borracha , asasina, podes deixar de asasinar á xente”. Ela foi correndo a pola pistola e matou a todo o mundo, menos a familia co can porque danlle tanto medo que non se puido nin acercar.

A PRINCESA MANIÁTICA

fin

MARTA SIEIRA 5ºa

Había unha vez unha nena chamada Harpae. A nena tiña o pelo rubio e longo, tiña os ollos azuis e un vestido azul. Harpae tiña que ir a escola pero cando se levantou sentiuse un pouco mal un pouco rara, pero non lle dou importancia ,foi á cociña a almorzar. Estaba a súa nai e Harpae díxolle: bos dias, pero a nai non lle respondeu. Despois de almorzar foise ao colexio, despois de acabar a clase Harpae foise a ler debaixo dunha árbore. Harpae escoitou un: ola ven acércate. Harpae acercouse lentamente, era unha boneca, estaba sinalándolle un burato e ela se tirou polo burato, nas paredes había reloxos e agullas de reloxos. Cando caeu deuse conta que era o seu mundo só que en branco e negro. Levantouse e empezou a camiñar. Había unha bicicleta chea de sangue e tamén uns nenos colgados dunha árbore. Harpae seguiu camiñando e volveuse a encontrar a boneca e díxolle: Benvida a Woldland, eu me chamo Egliette e son a reina da cidade, e empezou a rir. Harpae asustouse e empezou a correr, encontrou a súa casa dentro do mundo, na casa estaba a súa nai pero estaba sen cabeza a nai díxolle benvida ao teu peor pesadelo, empezouse a rir. Harpae votou a correr. Harpae encontrou tres espellos debaixo dos espellos poñía espello da verdade, espello das mentiras e espello dos desexos. Harpae acercouse ao dos desexos e díxolle: por favor quero regresar a meu mundo e apareceulle unha chica e díxolle: se queres regresar a casa regresarás pero non será igual .Harpae díxolle que vale. 15 minutos despois regresou a o seu mundo. Harpae alegrouse moito e foi á súa casa, mentres camiñaba encontrouse á boneca chea de sangue ela asustouse pero non se preocupou .Foi á súa casa. Estaba a súa nai e díxolle: ven Harpae che teño unha sorpresa, Harpae acercouse e a nai colleu un coitelo chantoullo na cabeza Harpae estábase desangrando. Pero todo era un soño. Harpae asustouse e levantouse correndo na escaleira había un paraugas en medio da escaleira, Harpae tropezouse e chantouno nun ollo e caeu polas escaleiras. De repente a boneca Egliette entrou pola porta foi até Harpae e chantoulle un pincho na cara. Pero tamén era un soño. Harpae asustouse moito. Mirou pola ventá e viu unha sombra negra que non tiña nin ollos nin nada só tiña unha boca chea de sangue e con dentes moi puntiagudos. O bicho raro acercouse e díxolle todo o mundo está morto só faltas ti Harpae. Ela foi correndo para a sala e o bicho atravesou a casa e agachouse e tiña un coitelo. O bicho intentou matala e como non era capaz levantouse e pisouna co pé. Aplastouna e morreu e todo o mundo estaba morto.

HARPAEE O MUNDO PARALELO

NOA RODRÍGUEZ 5ºA

a casa da pantasma

david RODRÍGUEZ 5ºb

Había unha vez unha campesiña que un día foi en foguete até a lúa e se encontrou cun monstro moi gordo que se comía cada persoa que fora até a lúa e tamén se comía aos aliéns e comeu a campesiña e ao foguete de aperitivo e a campesiña se encontrou aos seus amigos mortos,que foran a lúa en foguete fai un ano ...

a campesiña e o monstro da lúa

fin

...eeee

lucas dos santos 5ºa

o pallaso león

aitor gonzález 5ºa

cabazas vivintes

sergio gonzález 2ºa

Había unha vez un neno chamado Xián que sempre quería xogar a Play, pero unha vez a súa nai requisoulla. A Play era o seu xoguete preferido e pasaba o día xogando cos seus amigos de sempre e con outros novos que coñecía a través da Play. Un día coñeceu un neno novo que era moi distinto aos demais porque tiña unha voz tenebrosa e dicía cousas moi estranas. Dixolle que o día seguinte lle ía aparecer debaixo da cama... . Xián non o creu e marchou para a cama tan tranquilo. Pero nada mais meterse entre as sábanas notou unha respiración profunda e unhas bocanadas de aire quente que viñan de debaixo da cama. Non se atrevía a mirar e chamou polo seu irmán maior para que mirase que pasaba. O irmán de Xián veu correndo a habitación e mirou debaixo da cama. Había un pallaso vestido de branco e manchado de sangre con unha peluca laranxa. Na man levaba un coitelo e en canto o descubriron saíu de debaixo da cama para intentar matar a Xián e o seu irmán. Xián empezou a gritar coma un tolo en nese momento escoitou a voz da súa nai que lle dicía: Xián! Xián! Esperta!. Xián despertou de súpeto dese pesadelo horrible. Case non daba respirado e abrazou a súa nai.

non xogues á play con descoñecidos

fin

cayetano mallo 5ºa

anabele as súas paranoias

antía vázquez 5ºB

pesadelo

DAYLA RIAL 3ºB

feliz samaín

non pasedes moito medo!