klasa 1/3 Dziękuję Bogu za moją szkołę.

Dziękuję Bogu za moją szkołę

Dobry Boże, dobry Boże, kochasz nas, kochasz nas. Wszyscy Cię witamy, wszyscy Cię witamy, bądź wśród nas, bądź wśród nas

Po raz kolejny spotykamy się na katechezie, by spotkać się z Panem Bogiem i ze sobą nawzajem. Dzisiaj będziemy mówić o pewnej grupie osób, którą nazywamy wspólnotą. Każda wspólnota ma na przykład wspólne miejsce przebywania, wspólne obowiązki i zadania do wykonania.

– Jak nazywa się miejsce, w którym obecnie przebywamy? – Jak nazywa się budynek, w którym jest wiele klas? – Kto przychodzi do szkoły? – Co robią dzieci w szkole? – Co jest zadaniem nauczycieli? – Czym zajmują się inni pracownicy w szkole? – Jak nazwiemy wspólnotę wszystkich osób uczących się i pracujących w szkole?

W każdej szkole oprócz dzieci są również osoby dorosłe, takie jak dyrektor, nauczyciele i inni pracownicy szkoły. Każdy w szkole ma do wykonania jakieś zadanie. Dlatego możemy powiedzieć, że szkoła jest wspólnotą szkolną. W naszej szkole jest wiele osób, które opiekują się uczniami. Dzięki temu możecie tutaj czuć się dobrze i bezpiecznie.

Praca osób, które przedstawialiście, służy wszystkim uczniom szkoły. W tym również waszej klasie. Ich obecność i praca jest przejawem troski Pana Boga o nas wszystkich. Pan Bóg pragnie, by dzięki pracy tych osób wszyscy stawali się coraz lepszymi ludźmi, zdobywali wiedzę i byli bezpieczni.

Waszą klasę możemy porównać do pojedynczego kwiatu. Listki mogą oznaczać różnych pracowników szkoły, a płatki uczniów. W szkole pracuje pani dyrektor, pani wychowawczyni, pani sprzątaczka, pani kucharka… Są oni bardzo ważni, bo opiekują się uczniami. Swoją pracą pomagają dzieciom zdobywać wiedzę, uczą dobrego zachowania, a nawet karmią. Gdybyśmy takimi kwiatami przedstawiali wszystkie klasy, powstałby piękny bukiet – wspólnota całej szkoły. Posłuchajcie słów Pisma Świętego i spróbujcie zapamiętać, komu powinniśmy być wdzięczni za wszystkich w szkole.

Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, wspominając o was nieustannie w naszych modlitwach. (1 Tes 1,2)

– Komu mamy dziękować za nauczycieli, rodziców i innych pracowników szkoły?– O co możemy się modlić dla nich?

Każdego z was Pan Bóg powierzył nauczycielom i pracownikom szkoły. Wszyscy oni mają wobec was różne zadania. Jedni się troszczą, byście mieli co jeść, inni na przykład o to, by w szkole było czysto. Nauczyciele chcą was nauczyć jak najwięcej, abyście wyrośli na mądre i odpowiedzialne osoby. Może się to stać tylko wtedy, gdy będziecie okazywać wobec nich posłuszeństwo i chęć współpracy. Szacunek okazywany nauczycielom jest również okazaniem wdzięczności Bogu. Każdy z was może też modlić się za nich.

Na szkolnym korytarzu Zadzwonił dzwonek na przerwę. Z sal wysypały się z krzykiem gromadki uczniów. Niektórzy pędzili przed siebie po korytarzu szkolnym jak odrzutowe samoloty. Inni siadali pod ścianą z kanapkami w rękach. Basia miała ze sobą nawet mały termos z herbatą. Krzyś wyjął z pudełka na śniadanie bułkę, którą przygotowała mu mama, i dzielił ją na dwie części, by dać jedną Markowi. Za to Marek próbował równo podzielić jabłko na połowę, by poczęstować nim Krzysia. Kilkoro dzieci podeszło do pani, która miała dyżur. Co chwilę było słychać: „Dzień dobry. Dzień dobry pani”. W końcu korytarza dało się słyszeć rozmowę. Pani sprzątaczka pilnowała, by nikt nie rozrzucał śmieci obok kosza, a jeden z chłopców z czwartej klasy tak się rozpędził, że wpadł na nią. – Och, przepraszam – powiedział szybko. – Nie zauważyłem pani. – Masz szczęcie, że wpadłeś tylko na mnie – odpowiedziała pani sprzątaczka. – Gdyby tu było dziecko z pierwszej klasy, to byś je przewrócił. Staraj się chodzić spokojnie, nie biegaj – dodała. – To wcale nie takie łatwe chodzić spokojnie – odpowiedział chłopiec. – Ja jestem bardzo szybki. Ale na przeproszenie pozbieram śmieci do kosza. Dobrze, proszę pani? – zaproponował z łobuzerskim uśmiechem. – Dobrze – roześmiała się pani sprzątaczka. – Tylko uważaj, by nikomu nie zrobić krzywdy. Nagle wszyscy z szacunkiem zrobili przejście przez środek korytarza. Przechodził właśnie pan dyrektor z zaaferowaną miną, trzymając pod pachą teczkę. Za nim szli dwaj panowie konserwatorzy, niosąc dużą tablicę. – To nowa tablica multimedialna – powiedziała pani wychowawczyni. – Po południu zamontują ją w naszej klasie. Z pokoju nauczycielskiego wyszedł ksiądz z dziennikiem w ręku. Uczniowie piątej klasy, do których szedł na lekcję, witali go, mówiąc: – Szczęść Boże. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. – Szczęść Boże. Na wieki wieków. Amen – odpowiedział ksiądz na pozdrowienie. Znowu zadzwonił dzwonek, tym razem na lekcję. Gdy uczniowie klasy I A wracali do sali, pani przypomniała chłopcom: – Jako pierwsze wchodzą dziewczynki. – A do wszystkich powiedziała: – Usiądźcie od razu przy stolikach, ponieważ będziecie pracować w ćwiczeniówkach. – Proszę pani, ja chciałbym jeszcze pobawić się na dywanie – powiedział niezadowolony Antek. – Nie mam ochoty pisać – dodał z nadąsaną miną. Pani wychowawczyni smutno popatrzyła na Antka i powiedziała: – Jesteś najlepszy w klasie w pisaniu, ale nadal musisz dużo ćwiczyć. Pomyśl, jak wyglądałaby nasza lekcja, gdyby każdy robił to, na co ma ochotę. Nikt niczego by się nie nauczył. Antkowi zrobiło się wstyd, zwłaszcza, że reszta klasy rozpoczęła już pisanie. Usiadł szybko przy swoim stoliku, by nadrobić stracony czas.

– Jak zachowywały się dzieci podczas przerwy? – Kogo spotkały na korytarzu szkolnym? – Jakie zasady obowiązują podczas przerwy? – Wobec kogo powinniśmy okazywać szacunek w szkole? – Jak się czujemy wtedy, gdy jesteśmy życzliwi dla innych? – Dlaczego obowiązkiem ucznia jest być posłusznym wobec nauczycieli i innych pracowników szkoły? – Co się stanie, gdy nie będziemy stosowali ustalonych zasad?

W szkole powinniśmy pamiętać o ustalonych zasadach dobrego zachowania. Pośród wielu z nich są te, które mówią nam, jak zachować się na lekcji, wobec koleżanek i kolegów, nauczycieli i innych pracowników szkoły. Takimi zasadami na pewno będzie: mówienie „proszę”, „dziękuję”, „przepraszam”, „dzień dobry”, „do widzenia”, nieprzeszkadzanie w prowadzeniu lekcji, bycie miłym i kulturalnym, koleżeńskim i pomocnym. Stosowanie zasad dobrego zachowania sprawia, że troszczymy się o siebie i sobie wzajemnie pomagamy, okazując w ten sposób szacunek i miłość.

Na początku katechezy mówiliśmy, że naszą szkolną wspólnotę tworzą dzieci, nauczyciele i inni pracownicy. Wiemy już, że aby dobrze czuć się w szkolnej wspólnocie, musimy stosować zasady dobrego zachowania w szkole. Teraz w myślach odpowiedzcie sobie na pytania, które wam postawię:

– Jak możesz pomagać kolegom i koleżankom w szkole? – Jak zachowujesz się na lekcjach i na przerwach? – Jak okazujesz szacunek nauczycielom? – Jak zachowujesz się wobec pracowników naszej szkoły? – O jakich zasadach zachowania musisz częściej pamiętać?

Na koniec poprosimy Anioła Stróża, by opiekował się nauczycielami, pracownikami oraz wami w szkole, byście się stawały coraz mądrzejsze.

Na koniec poprosimy Anioła Stróża, by opiekował się nauczycielami, pracownikami oraz wami w szkole, byście się stawały coraz mądrzejsze.