Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Wybór poezji
Życie i twórczość
Młoda Polska była okresem zdecydowanej przewagi liryki nad epiką. Język poetycki pojawiał się w tym okresie nawet w formach prozatorskich i dramatycznych. Poezja bowiem najpełniej odpowiadała indywidualizmowi i subiektywizmowi epoki, a także potrzebom artystów, którzy poszukiwali środków wyrazu pozwalających sugestywnie oddać stan duszy i trudne do opisania doznania wewnętrzne. Kiedy czyta się poezję Kazimierza Przerwy-Tetmajera, warto zwrócić uwagę na to, że z jednej strony jest ona wyrazem ekspresji niepowtarzalnych przeżyć jednostki, z drugiej zaś – oddaje nastroje panujące wśród wielu ludzi końca wieku: rozczarowanie światem, zwątpienie w wartości, melancholię, bezsilność i rezygnację.
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER
ŻYCIE I TWÓRCZOŚĆ
Życie i twórczość
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
Kazimierz Przerwa-Tetmajer to najpopularniejszy autor ostatniego dziesięciolecia XIX wieku. Swoją ówczesną sławę zbudował na dwóch mocnych podstawach: świetnej, pod wieloma względami nowatorskiej poezji oraz w wielu przypadkach słabszej artystycznie, ale za to trafiającej do masowego czytelnika twórczości prozatorskiej. Ukoronowaniem sławy poety było uwiecznienie go w „Weselu” Wyspiańskiego. Jednak gwiazda Tetmajera szybko zgasła, najlepiej wyraził to Tadeusz Żeleński-Boy we wspomnieniach pośmiertnych:
"Dla świata umarł od dawna - przeszło ćwierć wieku temu. Nieubłagana choroba dzieliła go od ludzi zasłoną prześladowczych urojeń".
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
KONIEC WIEKU XIX
ANALIZA WIERSZA
Życie i twórczość
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
„Koniec wieku XIX” pochodzi z II serii Poezji Tetmajera i jest jedną z najbardziej znanych manifestacji świadomości schyłkowej.
Tytuł wiesz kieruje uwagę przede wszystkim na konkretny punkt czasu, historii. Nie jest to bez znaczenia, bo - jak wiadomo - fakt, że moderniści żyli u schyłku stulecia w sposób niebagatelny wpłynął na ich kondycję duchową – nie bez przyczyny epoka ta nazywa bywa fin de siécle. Tak więc tytuł wskazuje, że wiersz można traktować jako swoisty dokument historyczny, ukazujący to, co dla ówczesnego człowieka było istotą jego czasów.
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
EVVIVA L'ARTE
ANALIZA WIERSZA
Życie i twórczość
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
Ten wiersz jest niezwykle typowy dla wyobrażeń literatury schyłku wieku na temat rangi sztuki w życiu człowieka, a także na temat miejsca artysty w hierarchii społecznej. Rzecz charakterystyczna, że to deklarowane w literaturze okresu bardzo wysokie miejsce niema wiele wspólnego z powszechnie uznawaną hierarchią społeczną, zbiorowość bowiem w owym czasie wcale twórców nie ceni i pozwala im żyć w nędzy i zapomnieniu.
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
HYMN DO NIRWANY
ANALIZA WIERSZA
Życie i twórczość
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
Nirwana (sanskr. nirwana – wygaśnięcie) to w filozofii Wschodu zanik pragnień i wyzwolenie się od kolejnych cierpień w życiu, osiągnięcie oświecenia. Ten stan wiecznej błogości jest równoznaczny z zanikiem ego. Tego stanu nie da się podobno racjonalnie wytłumaczyć ani zadowalająco oddać za pomocą słów. Osiągnięcie nirwany możliwe było na drodze praktyk medytacyjnych stworzonych przez Buddę.
Za sprawą Artura Schopenhauera stan nirwany błędnie interpretowano jako roztopienie się jednostkowego istnienia w nicości. To rozumienie nirwany rozpowszechniło się w literaturze końca XIX w., m.in. w wierszach Kazimierza Przerwy-Tetmajera.
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
LUBIĘ, KIEDY KOBIETA
ANALIZA WIERSZA
Życie i twórczość
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
Od czasów Młodej Polski poeci znaczniej śmielej mówią o miłości. Twórcy tamtego okresu w przedstawieniu miłości przełamywali obyczajowe tabu, mówili wprost o emocjach i opisywali czysty, zmysłowy erotyzm miłosnego aktu.
W okresie modernizmu miłość określała życiową aktywność człowieka, stawała się właściwą treścią jego egzystencji, ale także pokazywała swoje niepokojące oblicze.
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!
KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER
Paweł Domzalski
Created on June 1, 2020
KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER
Start designing with a free template
Discover more than 1500 professional designs like these:
View
January School Calendar
View
Genial Calendar 2026
View
Annual calendar 2026
View
School Calendar 2026
View
2026 calendar
View
January Higher Education Academic Calendar
View
School Year Calendar January
Explore all templates
Transcript
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Wybór poezji
Życie i twórczość
Młoda Polska była okresem zdecydowanej przewagi liryki nad epiką. Język poetycki pojawiał się w tym okresie nawet w formach prozatorskich i dramatycznych. Poezja bowiem najpełniej odpowiadała indywidualizmowi i subiektywizmowi epoki, a także potrzebom artystów, którzy poszukiwali środków wyrazu pozwalających sugestywnie oddać stan duszy i trudne do opisania doznania wewnętrzne. Kiedy czyta się poezję Kazimierza Przerwy-Tetmajera, warto zwrócić uwagę na to, że z jednej strony jest ona wyrazem ekspresji niepowtarzalnych przeżyć jednostki, z drugiej zaś – oddaje nastroje panujące wśród wielu ludzi końca wieku: rozczarowanie światem, zwątpienie w wartości, melancholię, bezsilność i rezygnację.
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER
ŻYCIE I TWÓRCZOŚĆ
Życie i twórczość
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
Kazimierz Przerwa-Tetmajer to najpopularniejszy autor ostatniego dziesięciolecia XIX wieku. Swoją ówczesną sławę zbudował na dwóch mocnych podstawach: świetnej, pod wieloma względami nowatorskiej poezji oraz w wielu przypadkach słabszej artystycznie, ale za to trafiającej do masowego czytelnika twórczości prozatorskiej. Ukoronowaniem sławy poety było uwiecznienie go w „Weselu” Wyspiańskiego. Jednak gwiazda Tetmajera szybko zgasła, najlepiej wyraził to Tadeusz Żeleński-Boy we wspomnieniach pośmiertnych: "Dla świata umarł od dawna - przeszło ćwierć wieku temu. Nieubłagana choroba dzieliła go od ludzi zasłoną prześladowczych urojeń".
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
KONIEC WIEKU XIX
ANALIZA WIERSZA
Życie i twórczość
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
„Koniec wieku XIX” pochodzi z II serii Poezji Tetmajera i jest jedną z najbardziej znanych manifestacji świadomości schyłkowej. Tytuł wiesz kieruje uwagę przede wszystkim na konkretny punkt czasu, historii. Nie jest to bez znaczenia, bo - jak wiadomo - fakt, że moderniści żyli u schyłku stulecia w sposób niebagatelny wpłynął na ich kondycję duchową – nie bez przyczyny epoka ta nazywa bywa fin de siécle. Tak więc tytuł wskazuje, że wiersz można traktować jako swoisty dokument historyczny, ukazujący to, co dla ówczesnego człowieka było istotą jego czasów.
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
EVVIVA L'ARTE
ANALIZA WIERSZA
Życie i twórczość
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
Ten wiersz jest niezwykle typowy dla wyobrażeń literatury schyłku wieku na temat rangi sztuki w życiu człowieka, a także na temat miejsca artysty w hierarchii społecznej. Rzecz charakterystyczna, że to deklarowane w literaturze okresu bardzo wysokie miejsce niema wiele wspólnego z powszechnie uznawaną hierarchią społeczną, zbiorowość bowiem w owym czasie wcale twórców nie ceni i pozwala im żyć w nędzy i zapomnieniu.
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
HYMN DO NIRWANY
ANALIZA WIERSZA
Życie i twórczość
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
Nirwana (sanskr. nirwana – wygaśnięcie) to w filozofii Wschodu zanik pragnień i wyzwolenie się od kolejnych cierpień w życiu, osiągnięcie oświecenia. Ten stan wiecznej błogości jest równoznaczny z zanikiem ego. Tego stanu nie da się podobno racjonalnie wytłumaczyć ani zadowalająco oddać za pomocą słów. Osiągnięcie nirwany możliwe było na drodze praktyk medytacyjnych stworzonych przez Buddę. Za sprawą Artura Schopenhauera stan nirwany błędnie interpretowano jako roztopienie się jednostkowego istnienia w nicości. To rozumienie nirwany rozpowszechniło się w literaturze końca XIX w., m.in. w wierszach Kazimierza Przerwy-Tetmajera.
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
LUBIĘ, KIEDY KOBIETA
ANALIZA WIERSZA
Życie i twórczość
Koniec wieku XIX
Evviva l’arte!
Od czasów Młodej Polski poeci znaczniej śmielej mówią o miłości. Twórcy tamtego okresu w przedstawieniu miłości przełamywali obyczajowe tabu, mówili wprost o emocjach i opisywali czysty, zmysłowy erotyzm miłosnego aktu. W okresie modernizmu miłość określała życiową aktywność człowieka, stawała się właściwą treścią jego egzystencji, ale także pokazywała swoje niepokojące oblicze.
Hymn do Nirwany
Lubię, kiedy kobieta
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!