Ekspresjonizm

Edward Munch

ekspresjonizm w malarstwie

Info

Cechy charakterystyczne ekspresjonizmu

Artysta stworzył kilka barwnych i monochromatycznych wersji Krzyku, wykorzystując różne techniki malarskie i litograficzne

Krzyk okazał się obrazem na tyle cennym i pożądanym, że w 1994 i 2004 roku dokonano zuchwałych kradzieży dwóch wariantów słynnego dzieła. Z Galerii Narodowej w Oslo zniknął obraz w odcieniu czerwonopomarańczowym, a z Muzeum Muncha w Oslo ten w wersji jasnopomarańczowej. Oba udało się na szczęście odzyskać. W 2012 roku w Nowym Jorku odbyła się aukcja, na której jedna z wersji Krzyku (nr 2) została sprzedana za bagatela 120 milionów dolarów.

Melancholijnego mężczyznę zastąpiła humanoidalna postać. Naga, bezwłosa głowa. Twarz przypominająca bardziej maskę lub przerażającą czaszkę niż ludzkie oblicze.

Krzyk uchodzi za metaforę bólu istnienia, samotności, a przede wszystkim strachu. Pierwowzorem tego słynnego dzieła był szkic Muncha z 1891 roku zatytułowany Rozpacz.

"Krzyk " Edwarda Muncha

„Szedłem drogą w towarzystwie dwóch przyjaciół – zachodziło słońce – poczułem nagły przypływ melancholii – niebo stało się nagle krwistoczerwone. Zatrzymałem się, oparłem o balustradę śmiertelnie znużony – nad miastem i ciemnobłękitnym fiordem rozpościerały się rozlewiska krwi i języki ognia – przyjaciele szli dalej, a ja drżałem z trwogi i wtedy posłyszałem przeciągły krzyk przeszywający powietrze”Tak słowami odmalowywał w 1891 genezę Krzyku jego autor – Edvard Munch. Spacer nad fiordem w Kristianii (dzisiejsze Oslo), przerodził się w duszy wrażliwego artysty we wstrząsające doświadczenie egzystencjalne i zaowocował powstaniem tego przełomowego ekspresjonistycznego obrazu.

Interpretacja obrazu

“Krzyk” Edvarda Muncha można interpretować tak naprawdę na wiele sposobów. Wydaje się, że sam zamysł stworzenia tego typu dzieła nie był jednak przypadkowy i wynikał ze stanów lękowych i nerwicy, która niszczyła artystę. “Krzyk” to hołd dla motywu strachu i lęku przed nieznanym. Munch mógł być przerażony światem, a w szczególności samotnością i obojętnością na własne problemy ze strony innych ludzi. Obraz “Krzyk” podnosi problem alienacji człowieka w świecie i ma charakter ponadczasowy, ponieważ wielu z nas na co dzień nie zauważa problemów innych ludzi. Dzieło Muncha to dosłownie przemalowanie na płótnie uczuć i emocji autora, związanych z jego życiem.

Link

"Krzyk" inspiruje artystów

Siła Krzyku nie tkwi w dokładnym oddawaniu otaczającej rzeczywistości. Użyte środki artystyczne, mocne barwy, swobodne, rozedrgane, ale płynne linie służą temu, aby uwypuklić rozterki egzystencjalne będące udziałem każdego człowieka. Krzyk jest metaforą zagubienia w otaczającym świecie, samotności, a może nawet bólu istnienia, który przekłada się na strach, niepokój, emocjonalne rozwibrowanie wynikające z istoty ludzkiej egzystencji – śmiertelności, niepewności związanej z niewiedzą, co czeka nas po śmierci.

Listen

Zadanie domowe

do wyboru

Ela Szymczak

Dziękuję za lekcję